GLEINERT TADEUSZ, samorządowiec
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: SB}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: SB}} | + | [[File: Gleinert_Tadeusz.jpg |thumb| Tadeusz Gleinert, 1994]] |
| − | [[Category: | + | [[File:Tadeusz_Gleinert.JPG|thumb|Tadeusz Gleinert, 2017]] |
| + | |||
| + | '''TADEUSZ GLEINERT''' (ur. 20 XI 1945 Piotrowo, powiat Kartuzy), samorządowiec. Syn stolarza Leona (1912–1997) i Anny z domu Lemberg (ur. 1916), od 1947 rolników w Grabowskiej Hucie (gmina Nowa Karczma). W latach 1956–1964 uczeń Liceum Pedagogicznego w Żukowie, w którym był między innymi członkiem regionalnego zespołu pieśni i tańca. Od 1964 nauczyciel historii i geografii w Szkole Podstawowej w Połęczynie (gmina Somonino). W latach 1966–1969 uprawiał lekkoatletykę (rzut oszczepem), trenując w Bałtyku Gdynia, później w AZS WSP Gdańsk, w którym od 1966 do 1968 był wiceprezesem klubu uczelnianego. W latach 1969–1972 pracował jako kierownik działu administracyjnego w Wojewódzkim Związku Spółdzielni Inwalidów, 1973–1978 działu organizacyjno-administracyjnego w [[WOJEWÓDZKA I MIEJSKA BIBLIOTEKA PUBLICZNA IM. JOSEPHA CONRADA-KORZENIOWSKIEGO W GDAŃSKU| Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdańsku]]. <br/><br/> | ||
| + | Od 30 III 1972 do 31 VIII 1973 wraz z żoną Renatą prowadził klub artystyczny Palowa w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratuszu Głównego Miasta]]. W latach 1973–2004 był pracownikiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, od 2004 prowadził własną działalność gospodarczą. W latach 2008–2010 (aż do przejścia na emeryturę) pracował w Referacie Rewitalizacji w Urzędzie Miejskim w Gdańsku, gdzie zajmował się głównie sprawami rewitalizacji Letnicy i Nowego Portu. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1990–2006 [[RADA MIEJSKA, po 1945| radny Miasta Gdańska]] (radny I, II, III i IV kadencji), zasiadał m.in. w Komisji Kultury oraz Komisji Budżetowej, był (1998–2002) członkiem Komisji Dyscyplinarnej II instancji orzekającej w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej mianowanych pracowników samorządowych. W 1990 był delegatem Gdańska do Sejmiku Województwa Gdańskiego, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Był również delegatem do Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego (1990–1994) oraz członkiem Komisji Kultury Związku Miast Polskich (między 1994 a 2006 był jej przewodniczącym). W latach 1994–1998 wiceprzewodniczący Rady Miasta Gdańska, a 1996–1997 był przewodniczący Zespołu Kultury Rady Programowej Komitetu Obchodów 1000-lecia Gdańska. Członek komisji konkursowych (m.in. komisji w sprawie przyznania Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2001).<br/><br/> | ||
| + | Doprowadził do współpracy samorządów Gdańska i Wilna. Początkowo, w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, działał w zakresie wspierania środowiska polonijnego na Wileńszczyźnie. Wizyta w Wilnie w 1993 z grupą nauczycieli metodyków realizujących program dokształcania pedagogów polskich szkół na Wileńszczyźnie zaowocowała corocznym finansowaniem tej inicjatywy przez Urząd Miasta Gdańska. W 1997 we współpracy z działaczami samorządowymi z Wilna, głównie ówczesnym merem Rolandasem Paksasem i Medardem Czobottem, doprowadził do podpisania umowy partnerskiej Gdańska z Wilnem. W 2013 z grupą byłych radnych Miasta Gdańska powołał Stowarzyszenie Rajcy Gdańscy, którego celem jest upowszechnianie historii i tradycji Gdańska, a w szczególności różnych aspektów gdańskiej samorządności od najdawniejszych czasów aż po współczesność. Jest także inicjatorem konferencji naukowych i publikacji z tego zakresu.<br/><br/> | ||
| + | Od 1967 był członkiem Klubu Studenckiego „Pomorania”, działającego przy [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim]] (ZKP) w Gdańsku. Od 1968 do 2004 był członkiem Zarządu Głównego i Prezydium ZKP: w latach 1982–1994 sekretarzem generalnym, od 1994 wiceprezesem odpowiadającym za sprawy organizacyjne i finansowe. Z ramienia ZKP utrzymywał kontakty m.in. ze Związkiem Podhalan, Związkiem Górnośląskim, Unią Wielkopolan. W 1995 był przedstawicielem ZKP w Lidze Regionów zrzeszającej organizacje regionalne Pomorza, Wielkopolski, Śląska i Podhala. W latach 2002–2006 był członkiem Rady Naukowej [[MUZEUM NARODOWE| Muzeum Narodowego w Gdańsku]].<br/><br/> | ||
| + | Od 1993 należał do [[KONGRES LIBERALNO-DEMOKRATYCZNY| Kongresu Liberalno-Demokratycznego]], a następnie Unii Wolności (UW). Na pierwszym Wojewódzkim Zjeździe UW w 1994 został wybrany do Rady Regionalnej. W latach 1994–2002 był wiceprzewodniczącym klubu UW w Radzie Miasta Gdańska. Od 2001 członek Platformy Obywatelskiej.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Brązowym (1973) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2010), [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medalem Prezydenta Miasta Gdańska]] (2006). Wyróżniony przez ZKP Pieczęcią Świętopełka Wielkiego klasy złotej (1989) i [[MEDAL STOLEMA | Medalem Stolema]] (1992).<br/><br/> | ||
| + | Od 28 VIII 1971 był żonaty z [[GLEINERT RENATA, muzyk, kompozytorka| Renatą z domu Gleinert]]. Ojciec dwóch córek: Magdaleny Anny (ur. 3 III 1975), absolwentki Akademii Muzycznej w Łodzi (muzykoterapia), i Karoliny Marii (ur. 14 II 1978), absolwentki Akademii Muzycznej w Warszawie (reżyseria dźwięku). {{author: SB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 14:43, 22 gru 2023
TADEUSZ GLEINERT (ur. 20 XI 1945 Piotrowo, powiat Kartuzy), samorządowiec. Syn stolarza Leona (1912–1997) i Anny z domu Lemberg (ur. 1916), od 1947 rolników w Grabowskiej Hucie (gmina Nowa Karczma). W latach 1956–1964 uczeń Liceum Pedagogicznego w Żukowie, w którym był między innymi członkiem regionalnego zespołu pieśni i tańca. Od 1964 nauczyciel historii i geografii w Szkole Podstawowej w Połęczynie (gmina Somonino). W latach 1966–1969 uprawiał lekkoatletykę (rzut oszczepem), trenując w Bałtyku Gdynia, później w AZS WSP Gdańsk, w którym od 1966 do 1968 był wiceprezesem klubu uczelnianego. W latach 1969–1972 pracował jako kierownik działu administracyjnego w Wojewódzkim Związku Spółdzielni Inwalidów, 1973–1978 działu organizacyjno-administracyjnego w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdańsku.
Od 30 III 1972 do 31 VIII 1973 wraz z żoną Renatą prowadził klub artystyczny Palowa w Ratuszu Głównego Miasta. W latach 1973–2004 był pracownikiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, od 2004 prowadził własną działalność gospodarczą. W latach 2008–2010 (aż do przejścia na emeryturę) pracował w Referacie Rewitalizacji w Urzędzie Miejskim w Gdańsku, gdzie zajmował się głównie sprawami rewitalizacji Letnicy i Nowego Portu.
W latach 1990–2006 radny Miasta Gdańska (radny I, II, III i IV kadencji), zasiadał m.in. w Komisji Kultury oraz Komisji Budżetowej, był (1998–2002) członkiem Komisji Dyscyplinarnej II instancji orzekającej w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej mianowanych pracowników samorządowych. W 1990 był delegatem Gdańska do Sejmiku Województwa Gdańskiego, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Był również delegatem do Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego (1990–1994) oraz członkiem Komisji Kultury Związku Miast Polskich (między 1994 a 2006 był jej przewodniczącym). W latach 1994–1998 wiceprzewodniczący Rady Miasta Gdańska, a 1996–1997 był przewodniczący Zespołu Kultury Rady Programowej Komitetu Obchodów 1000-lecia Gdańska. Członek komisji konkursowych (m.in. komisji w sprawie przyznania Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2001).
Doprowadził do współpracy samorządów Gdańska i Wilna. Początkowo, w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, działał w zakresie wspierania środowiska polonijnego na Wileńszczyźnie. Wizyta w Wilnie w 1993 z grupą nauczycieli metodyków realizujących program dokształcania pedagogów polskich szkół na Wileńszczyźnie zaowocowała corocznym finansowaniem tej inicjatywy przez Urząd Miasta Gdańska. W 1997 we współpracy z działaczami samorządowymi z Wilna, głównie ówczesnym merem Rolandasem Paksasem i Medardem Czobottem, doprowadził do podpisania umowy partnerskiej Gdańska z Wilnem. W 2013 z grupą byłych radnych Miasta Gdańska powołał Stowarzyszenie Rajcy Gdańscy, którego celem jest upowszechnianie historii i tradycji Gdańska, a w szczególności różnych aspektów gdańskiej samorządności od najdawniejszych czasów aż po współczesność. Jest także inicjatorem konferencji naukowych i publikacji z tego zakresu.
Od 1967 był członkiem Klubu Studenckiego „Pomorania”, działającego przy Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim (ZKP) w Gdańsku. Od 1968 do 2004 był członkiem Zarządu Głównego i Prezydium ZKP: w latach 1982–1994 sekretarzem generalnym, od 1994 wiceprezesem odpowiadającym za sprawy organizacyjne i finansowe. Z ramienia ZKP utrzymywał kontakty m.in. ze Związkiem Podhalan, Związkiem Górnośląskim, Unią Wielkopolan. W 1995 był przedstawicielem ZKP w Lidze Regionów zrzeszającej organizacje regionalne Pomorza, Wielkopolski, Śląska i Podhala. W latach 2002–2006 był członkiem Rady Naukowej Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Od 1993 należał do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a następnie Unii Wolności (UW). Na pierwszym Wojewódzkim Zjeździe UW w 1994 został wybrany do Rady Regionalnej. W latach 1994–2002 był wiceprzewodniczącym klubu UW w Radzie Miasta Gdańska. Od 2001 członek Platformy Obywatelskiej.
Odznaczony Brązowym (1973) i Złotym Krzyżem Zasługi (2005), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2010), Medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2006). Wyróżniony przez ZKP Pieczęcią Świętopełka Wielkiego klasy złotej (1989) i Medalem Stolema (1992).
Od 28 VIII 1971 był żonaty z Renatą z domu Gleinert. Ojciec dwóch córek: Magdaleny Anny (ur. 3 III 1975), absolwentki Akademii Muzycznej w Łodzi (muzykoterapia), i Karoliny Marii (ur. 14 II 1978), absolwentki Akademii Muzycznej w Warszawie (reżyseria dźwięku).
