LECYK BOGDAN, koszykarz
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: BŚ}} [[Category: | + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] |
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | '''BOGDAN LECYK''' (ur. 1 I 1949 Lublin), sportowiec, koszykarz (rozgrywający). W 1971 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując tytuł magistra. Treningi rozpoczął jeszcze w czasie nauki w liceum, biorąc udział w zajęciach sekcji koszykarskiej AZS Lublin; grał z zespołem w lidze międzywojewódzkiej. W marcu 1967 (w sezonie 1966/1967) bezskutecznie walczył w turnieju eliminacyjnym o wejście zespołu do II ligi. W 1968 został zawodnikiem pierwszoligowej Lublinianki Lublin (rozegrał w niej 91 spotkań, zdobył 899 punktów; 1 III 1968 był jednym z najlepszych zawodników meczu z [[GKS WYBRZEŻE| GKS Wybrzeże Gdańsk]]). W kwietniu 1971 z Lublinianką grał w finałowym turnieju o Puchar Polski (zespół zajął IV miejsce).<br/><br/> | ||
| + | Za sprawą trenera [[RUDELSKI JAN, koszykarz, trener| Jana Rudelskiego]] (a wbrew opinii wielu innych) został ściągnięty do Wybrzeża Gdańsk, grał w pierwszoligowym gdańskim zespole w sezonach 1971/1972 – 1979/1980. W Wybrzeżu zadebiutował 19 XI 1971 w meczu z Legią Warszawa (zdobył 12 punktów), w pierwszej piątce występował regularnie od sezonu 1972/1973, szybko stając się liderem i kapitanem drużyny. Z gdańskim zespołem zdobył mistrzostwo Polski w sezonach 1971/1972, 1972/1973 i 1977/1978, wicemistrzostwo w sezonach 1969/1970 i 1979/1980 oraz brązowy medal w sezonie 1974/1975. Był trzykrotnym zdobywcą Pucharu Polski: w 1976, 1978 (uznany za najbardziej wszechstronnego zawodnika turnieju finałowego) i w 1979 (najlepszy strzelec turnieju finałowego: 81 punktów (grały cztery drużyny)).<br/><br/> | ||
| + | Z zespołem Wybrzeża grał w europejskich pucharach. W 1973 w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych odpadł po pierwszej rundzie spotkań z Panathinaikos Ateny: 8 i 15 listopada, odpowiednio 87:70 (zdobył 14 punktów) i 70:97 (16 punktów). W październiku 1976 grał w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów, w pierwszej rundzie z Zamalek SC Kair – 79:78 (zdobył 16 punktów) i 110:88 (zdobył 10 punktów); w rundzie drugiej w listopadzie z Radničkim Belgrad (Wybrzeże odpadło) – 101:94 (zdobył 23 punkty) i 86:117 (11 punktów). W listopadzie–grudniu 1978 grał w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych w grupie ćwierćfinałowej z Olympiakosem Pireus – 91:85 (zdobył 11 punktów) i 79:102, z SC Moderne Le Mans (mistrz Francji) – 86:83 (zdobył 14 punktów) i 93:101 (34 punkty), oraz Al-Jalaa Aleppo (Syria) – 92:85 (zdobył 22 punkty) i 99:89 (30 punktów), zajmując III miejsce w grupie i nie awansując.<br/><br/> | ||
| + | Po raz ostatni zagrał w rozgrywkach I ligi 24–25 II 1980 w spotkaniach ze Startem Lublin – 70:62 (zdobył 20 punktów) i 70:96 (14 punktów), po jednym z najlepszych swoich sezonów. W zespole Wybrzeża rozegrał ogółem 272 spotkania i zdobył 3361 punktów.<br/><br/> | ||
| + | Od 1966 grał w kadrze polskich juniorów (był jej kapitanem), między innymi w 1967 z reprezentacją zwyciężył w prestiżowym międzynarodowym Albert Schweitzer Tournament (AST – nieoficjalne mistrzostwa świata młodzieży) w Mannheim i Heidelbergu (NRF), wygrywając wszystkie mecze, z zespołami z USA (zawodnicy urodzeni w Europie), Luksemburga, Holandii, Włoch, Francji i Austrii. 2–10 VIII 1968 z reprezentacją Polski juniorów brał udział w Mistrzostwach Europy w Vigo (Hiszpania). Zagrał we wszystkich siedmiu spotkaniach (z Austrią, Izraelem, Włochami, Turcją, ZSRR, Finlandią i Czechosłowacją), zdobył 91 punktów, zajął z drużyną IX miejsce, został uznany za najlepszego zawodnika polskiego zespołu. <br/><br/> | ||
| + | W reprezentacji Polski seniorów grał w latach 1969–1976. W 1980 w klasyfikacji katowickiego „Sportu” uznano go za drugiego najlepszego zawodnika polskiej ligi (za Kentem Washingtonem ze Startu Lublin).<br/><br/> | ||
| + | Uroczyście pożegnany przez władze GKS Wybrzeże Gdańsk 27 IX 1980, wyjechał do Francji, gdzie grał w SC Jeumont. Po zakończeniu kariery pozostał we Francji, zamieszkał w okolicach Valenciennes.<br/><br/> | ||
| + | Uhonorowany odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA| „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1978), medalem 60-lecia Okręgowego Związku Koszykówki Gdańsk (2006; wręczony w audytorium [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechniki Gdańskiej]] podczas gali sześćdziesięciolecia Okręgowego Związku Koszykówki) i medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). 10 IX 2021 uhonorowany Dyplomem Marszałka Województwa Lubelskiego oraz Medalem Prezydenta Miasta Lublin z okazji 100-lecia WKS Lublinianka. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:19, 31 gru 2022
BOGDAN LECYK (ur. 1 I 1949 Lublin), sportowiec, koszykarz (rozgrywający). W 1971 ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując tytuł magistra. Treningi rozpoczął jeszcze w czasie nauki w liceum, biorąc udział w zajęciach sekcji koszykarskiej AZS Lublin; grał z zespołem w lidze międzywojewódzkiej. W marcu 1967 (w sezonie 1966/1967) bezskutecznie walczył w turnieju eliminacyjnym o wejście zespołu do II ligi. W 1968 został zawodnikiem pierwszoligowej Lublinianki Lublin (rozegrał w niej 91 spotkań, zdobył 899 punktów; 1 III 1968 był jednym z najlepszych zawodników meczu z GKS Wybrzeże Gdańsk). W kwietniu 1971 z Lublinianką grał w finałowym turnieju o Puchar Polski (zespół zajął IV miejsce).
Za sprawą trenera Jana Rudelskiego (a wbrew opinii wielu innych) został ściągnięty do Wybrzeża Gdańsk, grał w pierwszoligowym gdańskim zespole w sezonach 1971/1972 – 1979/1980. W Wybrzeżu zadebiutował 19 XI 1971 w meczu z Legią Warszawa (zdobył 12 punktów), w pierwszej piątce występował regularnie od sezonu 1972/1973, szybko stając się liderem i kapitanem drużyny. Z gdańskim zespołem zdobył mistrzostwo Polski w sezonach 1971/1972, 1972/1973 i 1977/1978, wicemistrzostwo w sezonach 1969/1970 i 1979/1980 oraz brązowy medal w sezonie 1974/1975. Był trzykrotnym zdobywcą Pucharu Polski: w 1976, 1978 (uznany za najbardziej wszechstronnego zawodnika turnieju finałowego) i w 1979 (najlepszy strzelec turnieju finałowego: 81 punktów (grały cztery drużyny)).
Z zespołem Wybrzeża grał w europejskich pucharach. W 1973 w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych odpadł po pierwszej rundzie spotkań z Panathinaikos Ateny: 8 i 15 listopada, odpowiednio 87:70 (zdobył 14 punktów) i 70:97 (16 punktów). W październiku 1976 grał w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów, w pierwszej rundzie z Zamalek SC Kair – 79:78 (zdobył 16 punktów) i 110:88 (zdobył 10 punktów); w rundzie drugiej w listopadzie z Radničkim Belgrad (Wybrzeże odpadło) – 101:94 (zdobył 23 punkty) i 86:117 (11 punktów). W listopadzie–grudniu 1978 grał w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych w grupie ćwierćfinałowej z Olympiakosem Pireus – 91:85 (zdobył 11 punktów) i 79:102, z SC Moderne Le Mans (mistrz Francji) – 86:83 (zdobył 14 punktów) i 93:101 (34 punkty), oraz Al-Jalaa Aleppo (Syria) – 92:85 (zdobył 22 punkty) i 99:89 (30 punktów), zajmując III miejsce w grupie i nie awansując.
Po raz ostatni zagrał w rozgrywkach I ligi 24–25 II 1980 w spotkaniach ze Startem Lublin – 70:62 (zdobył 20 punktów) i 70:96 (14 punktów), po jednym z najlepszych swoich sezonów. W zespole Wybrzeża rozegrał ogółem 272 spotkania i zdobył 3361 punktów.
Od 1966 grał w kadrze polskich juniorów (był jej kapitanem), między innymi w 1967 z reprezentacją zwyciężył w prestiżowym międzynarodowym Albert Schweitzer Tournament (AST – nieoficjalne mistrzostwa świata młodzieży) w Mannheim i Heidelbergu (NRF), wygrywając wszystkie mecze, z zespołami z USA (zawodnicy urodzeni w Europie), Luksemburga, Holandii, Włoch, Francji i Austrii. 2–10 VIII 1968 z reprezentacją Polski juniorów brał udział w Mistrzostwach Europy w Vigo (Hiszpania). Zagrał we wszystkich siedmiu spotkaniach (z Austrią, Izraelem, Włochami, Turcją, ZSRR, Finlandią i Czechosłowacją), zdobył 91 punktów, zajął z drużyną IX miejsce, został uznany za najlepszego zawodnika polskiego zespołu.
W reprezentacji Polski seniorów grał w latach 1969–1976. W 1980 w klasyfikacji katowickiego „Sportu” uznano go za drugiego najlepszego zawodnika polskiej ligi (za Kentem Washingtonem ze Startu Lublin).
Uroczyście pożegnany przez władze GKS Wybrzeże Gdańsk 27 IX 1980, wyjechał do Francji, gdzie grał w SC Jeumont. Po zakończeniu kariery pozostał we Francji, zamieszkał w okolicach Valenciennes.
Uhonorowany odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1978), medalem 60-lecia Okręgowego Związku Koszykówki Gdańsk (2006; wręczony w audytorium Politechniki Gdańskiej podczas gali sześćdziesięciolecia Okręgowego Związku Koszykówki) i medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018). 10 IX 2021 uhonorowany Dyplomem Marszałka Województwa Lubelskiego oraz Medalem Prezydenta Miasta Lublin z okazji 100-lecia WKS Lublinianka.
