ROBOTNIK WYBRZEŻA, pismo
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''„ROBOTNIK WYBRZEŻA”''', oficjalny organ prasowy Komitetu Założycielskiego [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych (WZZ) Wybrzeża]]. Pismo ukazywało się nieregularnie od sierpnia 1978 do maja 1980 | + | [[File: Robotnik_Wybrzeża.jpg |thumb| „Robotnik Wybrzeża”, numer 2, styczeń 1979]] |
| − | W zamierzeniu twórców pisma jego podstawowym zdaniem było przekazywanie czytelnikom niecenzurowanych informacji regionalnych i ogólnokrajowych oraz działalność samokształceniowa. Tematyka poszczególnych numerów była bardzo szeroka, lecz najczęściej poruszano kwestie typowo socjalne i pracownicze, znacznie rzadziej podnoszono problemy polityczne. Regułą było krytykowanie przez redakcję | + | '''„ROBOTNIK WYBRZEŻA”''', oficjalny organ prasowy Komitetu Założycielskiego [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych (WZZ) Wybrzeża]]. Pismo ukazywało się nieregularnie od sierpnia 1978 do maja 1980. Jego tytuł nawiązywał do wydawanego przez przedwojenną Polską Partię Socjalistyczną „Robotnika”, a także do noszącego tę samą nazwę pisma Komitetu Obrony Robotników (KOR). Redakcję „Robotnika Wybrzeża” tworzyli działacze WZZ Wybrzeża. Pierwsze dwa numery przygotowali: [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdan Borusewicz]], [[BULC ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej | Andrzej Bulc]], [[DUDA-GWIAZDA JOANNA, inżynier, działaczka opozycji demokratycznej | Joanna Duda-Gwiazda]], [[GWIAZDA ANDRZEJ, działacz polityczny, honorowy obywatel Gdańska | Andrzej Gwiazda]] i Edwin Myszk. Z czasem dołączyli do nich także: [[PIENKOWSKA ALINA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowa obywatelka Gdańska, patronka ulicy | Alina Pienkowska]], [[PŁOŃSKA MARYLA, działaczka opozycji demokratycznej | Maryla Płońska]], [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anna Walentynowicz]] i [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lech Wałęsa]]. W składzie redakcji doszło do specjalizacji: Bogdan Borusewicz pisał zwykle o represjach wobec opozycjonistów, Joanna Duda-Gwiazda przygotowywała felietony i tzw. wstępniaki do poszczególnych numerów, Alina Pienkowska opisywała funkcjonowanie służby zdrowia, Anna Walentynowicz – warunki pracy w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Poszczególne numery pisma miały osiem stron objętości. W sumie ukazało się ich siedem (nr 1 – sierpień 1978, nr 2 – styczeń 1979, nr 3 – marzec 1979, nr 4 – czerwiec 1979, nr 5 – wrzesień 1979, nr 6 – marzec 1980, nr 7 – maj 1980), ponadto wyszło około dziesięciu ulotek. Numer ósmy został w całości przygotowany, lecz nie ukazał się z powodu strajków na Wybrzeżu z [[SIERPIEŃ 1980 | sierpnia 1980]]. <br/><br/> |
| − | Pismo kolportowano głównie na terenie Trójmiasta. Choć „Robotnik Wybrzeża” ukazywał się nieoficjalnie, jego redaktorzy nie ukrywali przed czytelnikami swoich nazwisk i adresów, co nadawało mu charakter pisma jawnego. Służba Bezpieczeństwa przez cały czas utrudniała jego wydawanie, wielokrotnie | + | W zamierzeniu twórców pisma jego podstawowym zdaniem było przekazywanie czytelnikom niecenzurowanych informacji regionalnych i ogólnokrajowych oraz działalność samokształceniowa. Tematyka poszczególnych numerów była bardzo szeroka, lecz najczęściej poruszano kwestie typowo socjalne i pracownicze, znacznie rzadziej podnoszono problemy polityczne. Regułą było krytykowanie przez redakcję absurdów socjalistycznej gospodarki. Na uwagę zasługiwały stałe rubryki: „Z działalności WZZ Wybrzeża” i „Kronika bieżąca”, w których obok świeżych informacji pojawiały się kwestie związane z represjami władz wobec działaczy opozycyjnych. Zupełnie wyjątkowy charakter miał numer drugi pisma, w całości poświęcony [[GRUDZIEŃ 1970 | wydarzeniom grudnia 1970]] i ich nieoficjalnym obchodom z lat 1971–1978. Numer ten ilustrowały kserokopie zdjęć wykonanych pod Stocznią Gdańską w 1977 i 1978. <br/><br/> |
| + | Pismo kolportowano głównie na terenie Trójmiasta. Choć „Robotnik Wybrzeża” ukazywał się nieoficjalnie, jego redaktorzy nie ukrywali przed czytelnikami swoich nazwisk i adresów, co nadawało mu charakter pisma jawnego. Służba Bezpieczeństwa przez cały czas utrudniała jego wydawanie, wielokrotnie konfiskując sprzęt drukarski, a także werbując do współpracy agenturalnej Edwina Myszka. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:00, 22 paź 2024
„ROBOTNIK WYBRZEŻA”, oficjalny organ prasowy Komitetu Założycielskiego Wolnych Związków Zawodowych (WZZ) Wybrzeża. Pismo ukazywało się nieregularnie od sierpnia 1978 do maja 1980. Jego tytuł nawiązywał do wydawanego przez przedwojenną Polską Partię Socjalistyczną „Robotnika”, a także do noszącego tę samą nazwę pisma Komitetu Obrony Robotników (KOR). Redakcję „Robotnika Wybrzeża” tworzyli działacze WZZ Wybrzeża. Pierwsze dwa numery przygotowali: Bogdan Borusewicz, Andrzej Bulc, Joanna Duda-Gwiazda, Andrzej Gwiazda i Edwin Myszk. Z czasem dołączyli do nich także: Alina Pienkowska, Maryla Płońska, Anna Walentynowicz i Lech Wałęsa. W składzie redakcji doszło do specjalizacji: Bogdan Borusewicz pisał zwykle o represjach wobec opozycjonistów, Joanna Duda-Gwiazda przygotowywała felietony i tzw. wstępniaki do poszczególnych numerów, Alina Pienkowska opisywała funkcjonowanie służby zdrowia, Anna Walentynowicz – warunki pracy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Poszczególne numery pisma miały osiem stron objętości. W sumie ukazało się ich siedem (nr 1 – sierpień 1978, nr 2 – styczeń 1979, nr 3 – marzec 1979, nr 4 – czerwiec 1979, nr 5 – wrzesień 1979, nr 6 – marzec 1980, nr 7 – maj 1980), ponadto wyszło około dziesięciu ulotek. Numer ósmy został w całości przygotowany, lecz nie ukazał się z powodu strajków na Wybrzeżu z sierpnia 1980.
W zamierzeniu twórców pisma jego podstawowym zdaniem było przekazywanie czytelnikom niecenzurowanych informacji regionalnych i ogólnokrajowych oraz działalność samokształceniowa. Tematyka poszczególnych numerów była bardzo szeroka, lecz najczęściej poruszano kwestie typowo socjalne i pracownicze, znacznie rzadziej podnoszono problemy polityczne. Regułą było krytykowanie przez redakcję absurdów socjalistycznej gospodarki. Na uwagę zasługiwały stałe rubryki: „Z działalności WZZ Wybrzeża” i „Kronika bieżąca”, w których obok świeżych informacji pojawiały się kwestie związane z represjami władz wobec działaczy opozycyjnych. Zupełnie wyjątkowy charakter miał numer drugi pisma, w całości poświęcony wydarzeniom grudnia 1970 i ich nieoficjalnym obchodom z lat 1971–1978. Numer ten ilustrowały kserokopie zdjęć wykonanych pod Stocznią Gdańską w 1977 i 1978.
Pismo kolportowano głównie na terenie Trójmiasta. Choć „Robotnik Wybrzeża” ukazywał się nieoficjalnie, jego redaktorzy nie ukrywali przed czytelnikami swoich nazwisk i adresów, co nadawało mu charakter pisma jawnego. Służba Bezpieczeństwa przez cały czas utrudniała jego wydawanie, wielokrotnie konfiskując sprzęt drukarski, a także werbując do współpracy agenturalnej Edwina Myszka.
