MIGULANKA ALICJA, aktorka
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: HD}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: HD}} | + | [[File:Alicja_Migulanka.jpg|thumb|Alicja Migulanka]] |
| − | [[Category: | + | [[File: 1_Alicja_Migulanka.jpg |thumb| Alicja Migulanka w sztuce „Marysia i Napoleon”, Teatr Powszechny, 1964]] |
| + | [[File: Migulanka_Alicja.jpg |thumb| Alicja Mugulanka w sztuce „Stefan”, Teatr Powszechny, 1964]] | ||
| + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | |||
| + | '''ALICJA MIGULANKA''' (Miguła-Bałłaban) (23 V 1932 Krzeszowice – 7 III 1990 Warszawa), aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Córka Leona, żołnierza Legionów, podoficera II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. W 1953 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie. Przyjaciółka ze studiów [[JĘDRUSIK KALINA, aktorka | Kaliny Jędrusik]], po nich razem z nią zatrudniła się w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]], gdzie pracowała w latach 1953–1957. Zadebiutowała tutaj rolą Anny Fiodorownej, żony Czerkuna ([[GOLIŃSKI JERZY, aktor, reżyser, wykładowca | Jerzy Goliński]]), w ''Barbarzyńcach'' Maksyma Gorkiego w reżyserii Lidii Zamkow (premiera 16 XII 1953). [[KARCZEWSKI ZDZISŁAW, aktor, reżyser, dyrektor teatrów |Zdzisław Karczewski]] obsadził ją w roli Amelii w ''Mazepie'' Juliusza Słowackiego (12 X 1954). Zagrała pokojówkę Finę w ''Panu Puntili i jego słudze Mattim'' Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Golińskiego (6 II 1955), Rozalkę w ''Balladach i romansach'' Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Irmy Czajkowskiej (7 V 1955). Wystąpiła jako Maryna Warasówna w ''Kłopotach z mężczyznami'' Ireny Jurgielewiczowej (29 VII 1955), Cosima w ''Huzarach'' Pierre’a-Aristide’a Brèala (23 XII 1955) oraz Anka w ''Pani ministrowej'' Branislava Nušicia (31 X 1956) – wszystkie trzy spektakle wyreżyserowane przez [[MILSKI STANISŁAW, aktor, reżyser | Stanisława Milskiego]]. [[HÜBNER ZYGMUNT, aktor, reżyser, dyrektor | Zygmunt Hübner]] obsadził ją w dwóch zrealizowanych przez siebie spektaklach: zagrała Amparo w ''Marianie Pinedzie'' Federica Garcii Lorci (5 IV 1956), jednocześnie asystując reżyserowi, oraz pierwszoplanową rolę Lizzie w ''Ladacznicy z zasadami'' Jeana-Paula Sartre’a (12 VI 1956). W ''Domu Bernardy Alba'' Federica Garcii Lorci wyreżyserowanym przez [[LACHNITT WALERIAN, reżyser, dyrektor teatru | Waleriana Lachnitta]] zagrała Adelę (19 I 1957). Jej ostatnią rolą w Teatrze Wybrzeże była tytułowa Ksantypa w ''Obronie Ksantypy'' Ludwika Hieronima Morstina w reżyserii Aleksandra Rodziewicza (12 VI 1957). <br/><br/> | ||
| + | Współpracowała z teatrem studenckim [[BIM-BOM, teatr studencki | Bim-Bom]] oraz Teatrem Rozmów prowadzonymi przez [[CYBULSKI ZBIGNIEW, aktor, patron gdańskiej ulicy | Zbigniewa Cybulskiego]] i [[KOBIELA BOGUMIŁ, aktor, patron gdańskiej ulicy | Bogumiła Kobielę]]. Grała między innymi w ''Przy drzwiach zamkniętych'' Jeana-Paula Sartre’a w ich reżyserii. Wyjechała do Warszawy i pracowała w kilku teatrach stolicy: w Teatrze Współczesnym w sezonie 1958/1959 (gdzie zagrała na przykład rolę Betty w ''Operze za trzy grosze'' Berolta Brechta w reżyserii Konrada Swinarskiego; 23 X 1958), w Teatrze Powszechnym w latach 1959–1968 (między innymi Małgosia w ''Don Juanie'' Molière’a w reżyserii Adama Hanuszkiewicza; 16 X 1965) oraz w Teatrze Narodowym w latach 1968–1976 (między innymi Pani w ''Kartotece'' Tadeusza Różewicza w reżyserii [[MINC TADEUSZ, aktor, reżyser | Tadeusza Minca]]; 17 XI 1973). Gościnnie zagrała rolę Lizzie w ''Ladacznicy z zasadami'' Jeana-Paula Sartre’a w reżyserii Teresy Żukowskiej w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1 X 1966). Po 1977 nie była związana etatowo z żadnym teatrem.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1959–1992 grała w wielu filmach fabularnych (między innymi ''Pójdziesz ponad sadem'', 1974; ''Nadzór'', 1983 – rola strażniczki Wali uważana jest za najlepszą w jej karierze; ''Korczak'', 1990), serialach filmowych (między innymi ''Doktor Ewa'', 1970; ''Życie Kamila Kuranta'', 1982; ''Kuchnia polska'', 1992) oraz spektaklach telewizyjnych (między innymi ''Wesele'', 1963; ''Kartoteka'', 1967; ''Rewizor'', 1977). Zagrała także Michel w spektaklu Teatru Polskiego Radia ''Kochankowie muszą się rozstać'' [[FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA, powieściopisarka, poetka | Stanisławy Fleszarowej-Muskat]] w reżyserii męża autorki, [[MUSKAT TADEUSZ, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Tadeusza Muskata]] (24 XI 1958).<br/><br/> | ||
| + | Żona Marka Benedykta Bałłabana (21 III 1931 - 26 VII 2020), absolwenta Wydziału Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej (1967). Pochowana na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:13, 4 gru 2022
ALICJA MIGULANKA (Miguła-Bałłaban) (23 V 1932 Krzeszowice – 7 III 1990 Warszawa), aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Córka Leona, żołnierza Legionów, podoficera II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. W 1953 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie. Przyjaciółka ze studiów Kaliny Jędrusik, po nich razem z nią zatrudniła się w Teatrze Wybrzeże, gdzie pracowała w latach 1953–1957. Zadebiutowała tutaj rolą Anny Fiodorownej, żony Czerkuna ( Jerzy Goliński), w Barbarzyńcach Maksyma Gorkiego w reżyserii Lidii Zamkow (premiera 16 XII 1953). Zdzisław Karczewski obsadził ją w roli Amelii w Mazepie Juliusza Słowackiego (12 X 1954). Zagrała pokojówkę Finę w Panu Puntili i jego słudze Mattim Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Golińskiego (6 II 1955), Rozalkę w Balladach i romansach Aleksandra Maliszewskiego w reżyserii Irmy Czajkowskiej (7 V 1955). Wystąpiła jako Maryna Warasówna w Kłopotach z mężczyznami Ireny Jurgielewiczowej (29 VII 1955), Cosima w Huzarach Pierre’a-Aristide’a Brèala (23 XII 1955) oraz Anka w Pani ministrowej Branislava Nušicia (31 X 1956) – wszystkie trzy spektakle wyreżyserowane przez Stanisława Milskiego. Zygmunt Hübner obsadził ją w dwóch zrealizowanych przez siebie spektaklach: zagrała Amparo w Marianie Pinedzie Federica Garcii Lorci (5 IV 1956), jednocześnie asystując reżyserowi, oraz pierwszoplanową rolę Lizzie w Ladacznicy z zasadami Jeana-Paula Sartre’a (12 VI 1956). W Domu Bernardy Alba Federica Garcii Lorci wyreżyserowanym przez Waleriana Lachnitta zagrała Adelę (19 I 1957). Jej ostatnią rolą w Teatrze Wybrzeże była tytułowa Ksantypa w Obronie Ksantypy Ludwika Hieronima Morstina w reżyserii Aleksandra Rodziewicza (12 VI 1957).
Współpracowała z teatrem studenckim Bim-Bom oraz Teatrem Rozmów prowadzonymi przez Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobielę. Grała między innymi w Przy drzwiach zamkniętych Jeana-Paula Sartre’a w ich reżyserii. Wyjechała do Warszawy i pracowała w kilku teatrach stolicy: w Teatrze Współczesnym w sezonie 1958/1959 (gdzie zagrała na przykład rolę Betty w Operze za trzy grosze Berolta Brechta w reżyserii Konrada Swinarskiego; 23 X 1958), w Teatrze Powszechnym w latach 1959–1968 (między innymi Małgosia w Don Juanie Molière’a w reżyserii Adama Hanuszkiewicza; 16 X 1965) oraz w Teatrze Narodowym w latach 1968–1976 (między innymi Pani w Kartotece Tadeusza Różewicza w reżyserii Tadeusza Minca; 17 XI 1973). Gościnnie zagrała rolę Lizzie w Ladacznicy z zasadami Jeana-Paula Sartre’a w reżyserii Teresy Żukowskiej w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1 X 1966). Po 1977 nie była związana etatowo z żadnym teatrem.
W latach 1959–1992 grała w wielu filmach fabularnych (między innymi Pójdziesz ponad sadem, 1974; Nadzór, 1983 – rola strażniczki Wali uważana jest za najlepszą w jej karierze; Korczak, 1990), serialach filmowych (między innymi Doktor Ewa, 1970; Życie Kamila Kuranta, 1982; Kuchnia polska, 1992) oraz spektaklach telewizyjnych (między innymi Wesele, 1963; Kartoteka, 1967; Rewizor, 1977). Zagrała także Michel w spektaklu Teatru Polskiego Radia Kochankowie muszą się rozstać Stanisławy Fleszarowej-Muskat w reżyserii męża autorki, Tadeusza Muskata (24 XI 1958).
Żona Marka Benedykta Bałłabana (21 III 1931 - 26 VII 2020), absolwenta Wydziału Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej (1967). Pochowana na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie.
