ŚLIWIŃSKI ZBIGNIEW BOGUMIŁ, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej
(AZ – uzupełnienie wersji EG) |
|||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
+ | [[File:Zbigniew_Sliwinski.jpg|thumb|Zbigniew Śliwiński, około 1965]] | ||
− | + | '''ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI''' (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, profesor [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku]] (PWSM). Naukę gry na fortepianie rozpoczął w ósmym roku życia (u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku, podczas II wojny światowej był uczniem Zofii Buckiewiczowej w Warszawie i od 1944 w Milanówku u Bolesława Woytowicza). W latach 1945–1949 studia pianistyczne w PWSM w Katowicach, 1953–1956 aspirantura artystyczna w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Krakowie (dyplom w 1959).<br/><br/> | |
− | '''ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI''' (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, | + | Od 1949 rozpoczął występy w charakterze solisty (recitale, udział w koncertach symfonicznych w większości polskich filharmonii), a także kameralisty (głównie z Ireną Lewińską i [[JANUKOWICZ-POBŁOCKA ZOFIA TERESA, śpiewaczka, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku | Zofią Janukowicz-Pobłocką]]) w Polsce, ZSRR, Indiach, Czechosłowacji, Holandii. Nagrywał dla Polskiego Radia, między innymi utwory Fryderyka Chopina oraz odkryte przez siebie w Wiedniu ''Adagio i rondo à la Polonaise'' op. 9 Franciszka Lessla. W 1945 organizował szkołę muzyczną w Milanówku, 1945–1948 nauczyciel gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej w Katowicach, 1948–1958 tamże w Państwowym Liceum Muzycznym, 1953–1965 w tamtejszej PWSM.<br/><br/> |
+ | Od 1961 związany z PWSM w Gdańsku; od 1975 profesor tytularny, od 1982 profesor zwyczajny. W latach 1965–2000 kierownik Katedry Fortepianu, 1972–1975 dziekan Wydziału Instrumentalnego, 1982–1984 prorektor. Równocześnie od 1949 roku konsultant szkół muzycznych niższych stopni, wykładowca na kursach dla nauczycieli i kursach mistrzowskich dla pianistów (Polska, Czechosłowacja, NRD). Juror większości ogólnopolskich konkursów pianistycznych, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985), Międzynarodowego Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977).<br/><br/> | ||
+ | Autor blisko 40 opracowań utworów fortepianowych oraz prac z metodyki nauczania gry na fortepianie, wykonawstwa i edytorstwa muzycznego. Uhonorowany między innymi Nagrodą Prezydenta Gdańska (1986). {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 16:23, 23 gru 2022
ZBIGNIEW BOGUMIŁ ŚLIWIŃSKI (18 IV 1924 Warszawa – 16 XI 2003 Jędrzejewo koło Czarnkowa), artysta muzyk, pianista, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku (PWSM). Naukę gry na fortepianie rozpoczął w ósmym roku życia (u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku, podczas II wojny światowej był uczniem Zofii Buckiewiczowej w Warszawie i od 1944 w Milanówku u Bolesława Woytowicza). W latach 1945–1949 studia pianistyczne w PWSM w Katowicach, 1953–1956 aspirantura artystyczna w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Krakowie (dyplom w 1959).
Od 1949 rozpoczął występy w charakterze solisty (recitale, udział w koncertach symfonicznych w większości polskich filharmonii), a także kameralisty (głównie z Ireną Lewińską i Zofią Janukowicz-Pobłocką) w Polsce, ZSRR, Indiach, Czechosłowacji, Holandii. Nagrywał dla Polskiego Radia, między innymi utwory Fryderyka Chopina oraz odkryte przez siebie w Wiedniu Adagio i rondo à la Polonaise op. 9 Franciszka Lessla. W 1945 organizował szkołę muzyczną w Milanówku, 1945–1948 nauczyciel gry na fortepianie w Podstawowej Szkole Muzycznej w Katowicach, 1948–1958 tamże w Państwowym Liceum Muzycznym, 1953–1965 w tamtejszej PWSM.
Od 1961 związany z PWSM w Gdańsku; od 1975 profesor tytularny, od 1982 profesor zwyczajny. W latach 1965–2000 kierownik Katedry Fortepianu, 1972–1975 dziekan Wydziału Instrumentalnego, 1982–1984 prorektor. Równocześnie od 1949 roku konsultant szkół muzycznych niższych stopni, wykładowca na kursach dla nauczycieli i kursach mistrzowskich dla pianistów (Polska, Czechosłowacja, NRD). Juror większości ogólnopolskich konkursów pianistycznych, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985), Międzynarodowego Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977).
Autor blisko 40 opracowań utworów fortepianowych oraz prac z metodyki nauczania gry na fortepianie, wykonawstwa i edytorstwa muzycznego. Uhonorowany między innymi Nagrodą Prezydenta Gdańska (1986).