WALICKA MIROSŁAWA, dziennikarka
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''MIROSŁAWA WALICKA''' ( | + | [[File: Mirosława_Walicka.jpg |thumb| Mirosława Walicka]] |
| + | '''MIROSŁAWA WALICKA''' (1 I 1917 Moskwa – 31 VIII 2006 Gdańsk), z domu Żelewska, dziennikarka. Wyższą Szkołę Dziennikarską ukończyła w 1939 roku w Warszawie. Na Wybrzeże przybyła z ekipą Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” w kwietniu 1945. Należała do zespołu redakcyjnego, który 19 V 1945 wydał pierwszy numer [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]: reporterka działu miejskiego, zajmowała się także problematyką osadniczą w Gdańsku. Wspomnienia z tych lat: ''Próba wspomnień. Gdańsk 1945–1946'' wydała w [[WYDAWNICTWO MORSKIE | Wydawnictwie Morskim]] w Gdyni (1968). Była to pierwsza dziennikarsko-literacka relacja kronikarska z pierwszych lat powojennego Gdańska.<br/><br/> | ||
| + | W okresie 1950–1978 (do emerytury) pracowała w redakcji literacko-kulturalnej [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]]. Pisała słuchowiska radiowe, była kronikarzem życia kulturalnego i literackiego w Trójmieście. Wspólnie z [[DANIELEWICZ GABRIELA, dziennikarka, pisarka | Gabrielą Danielewicz]] i Marią Koprowską napisała literackie biogramy działaczek byłej gdańskiej Polonii: ''Polki w Wolnym Mieście Gdańsku'' (1985), autorka książki ''Gdynia. Pejzaż sprzed wojny'' (1982). W latach 1954–1961 członek Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Wrzeszcz ([[DZIELNICOWE RADY NARODOWE W GDAŃSKU | Dzielnicowe Rady Narodowe]]).<br/><br/> | ||
| + | Odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1958), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972). Żona Anatoliusza (8 III 1914 – 22 XII 2004), pochowana z mężem na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:35, 11 gru 2022
MIROSŁAWA WALICKA (1 I 1917 Moskwa – 31 VIII 2006 Gdańsk), z domu Żelewska, dziennikarka. Wyższą Szkołę Dziennikarską ukończyła w 1939 roku w Warszawie. Na Wybrzeże przybyła z ekipą Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” w kwietniu 1945. Należała do zespołu redakcyjnego, który 19 V 1945 wydał pierwszy numer „Dziennika Bałtyckiego”: reporterka działu miejskiego, zajmowała się także problematyką osadniczą w Gdańsku. Wspomnienia z tych lat: Próba wspomnień. Gdańsk 1945–1946 wydała w Wydawnictwie Morskim w Gdyni (1968). Była to pierwsza dziennikarsko-literacka relacja kronikarska z pierwszych lat powojennego Gdańska.
W okresie 1950–1978 (do emerytury) pracowała w redakcji literacko-kulturalnej Radia Gdańsk. Pisała słuchowiska radiowe, była kronikarzem życia kulturalnego i literackiego w Trójmieście. Wspólnie z Gabrielą Danielewicz i Marią Koprowską napisała literackie biogramy działaczek byłej gdańskiej Polonii: Polki w Wolnym Mieście Gdańsku (1985), autorka książki Gdynia. Pejzaż sprzed wojny (1982). W latach 1954–1961 członek Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Wrzeszcz ( Dzielnicowe Rady Narodowe).
Odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1958), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972). Żona Anatoliusza (8 III 1914 – 22 XII 2004), pochowana z mężem na cmentarzu Srebrzysko.
