GARBE EDUARD LUDWIG, kupiec, kolekcjoner
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''EDUARD LUDWIG GARBE''' ( | + | [[File: Garbe_Eduard.jpg |thumb| Wystawa zbiorów Eduarda Ludwiga Garbe, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik | Rudolf Theodor Robert Kuhn]], 1881]] |
| + | [[File:Eduard_Ludwig_Garbe.jpg|thumb|Eduard Ludwig Garbe, ''Danziger Sagen'', Danzig 1872]] | ||
| + | |||
| + | '''EDUARD LUDWIG GARBE''' (20 IX 1819 Gdańsk – 14 VII 1896 Gdańsk), kupiec, kolekcjoner, według [[CUNY JOHANN HERRMANN GEORG, architekt, historyk sztuki | Georga Cunyego]] był także kapitanem statku. Brak informacji o rodzicach i wykształceniu. Utrzymywał się z handlu antykwarycznego (nie posiadał własnego sklepu), odbywał dłuższe podróże, zapewne w celach handlowych, co odnotowała policja w jego kartotece meldunkowej: w 1849 do Prabut, w 1856 i 1878 do Berlina, w 1871 do Lipska, w 1879 do Poczdamu. <br/><br/> | ||
| + | W 1872 wydał w Gdańsku zbiór [[LEGENDY GDAŃSKIE| legend]] ''Danziger Sagen. Poetisch bearbeitet'' (''Legendy gdańskie. Opracowanie poetyckie''; wielokrotnie wznawiany, ostatnio w 2016 (wyd. Hansebooks)), w 1880–1881 zredagował 26 numerów czasopisma ze szkicami o historii i kulturze Gdańska ''Der Artushof'' (''Dwór Artusa''). W jednym z artykułów z 1880 protestował przeciwko usuwaniu w Gdańsku [[PRZEDPROŻA | przedproży]], nazywając to „barbarzyństwem”. W 1881 sprzedał za 9000 marek [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]] swoją kolekcję rzemiosła artystycznego (wyroby z metali, ceramikę, meble i elementy wyposażenia wnętrz, broń biała, kilka rzeźb i egzotycznych ciekawostek; 433 pozycje). Początkowo kolekcja eksponowana była w domu [[BISCHOFF OSKAR ERNST SIMON, kupiec, radny | Oskara Bischoffa]], stała się ona zalążkiem nowej placówki: [[MUZEUM RZEMIOSŁA ARTYSTYCZNEGO | Muzeum Rzemiosła Artystycznego]]. <br/><br/> | ||
| + | Jako rentier żył z pieniędzy uzyskanych za sprzedaż swojej kolekcji. Mieszkał samotnie w wynajętych pokojach: w 1849 – Neugarten 21 (ul. Nowe Ogrody), w 1876 – Langgarten 9 (ul. Długie Ogrody), w 1879–1892 – Schmiedegasse 19 (ul. Kowalska). Zmarł w [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | szpitalu Najświętszej Marii Panny]], jego zgon zgłosił do urzędu szpital (zwyczajowo robili to członkowie rodziny), nie ukazał się w gdańskiej prasie ani jeden jego nekrolog. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 14,4 (kartoteka meldunkowa gdańskiej policji); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, sygn. 1609, t. 539, nr 1502/96 (akt zgonu). | ||
Aktualna wersja na dzień 06:15, 1 lip 2024
EDUARD LUDWIG GARBE (20 IX 1819 Gdańsk – 14 VII 1896 Gdańsk), kupiec, kolekcjoner, według Georga Cunyego był także kapitanem statku. Brak informacji o rodzicach i wykształceniu. Utrzymywał się z handlu antykwarycznego (nie posiadał własnego sklepu), odbywał dłuższe podróże, zapewne w celach handlowych, co odnotowała policja w jego kartotece meldunkowej: w 1849 do Prabut, w 1856 i 1878 do Berlina, w 1871 do Lipska, w 1879 do Poczdamu.
W 1872 wydał w Gdańsku zbiór legend Danziger Sagen. Poetisch bearbeitet (Legendy gdańskie. Opracowanie poetyckie; wielokrotnie wznawiany, ostatnio w 2016 (wyd. Hansebooks)), w 1880–1881 zredagował 26 numerów czasopisma ze szkicami o historii i kulturze Gdańska Der Artushof (Dwór Artusa). W jednym z artykułów z 1880 protestował przeciwko usuwaniu w Gdańsku przedproży, nazywając to „barbarzyństwem”. W 1881 sprzedał za 9000 marek Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej swoją kolekcję rzemiosła artystycznego (wyroby z metali, ceramikę, meble i elementy wyposażenia wnętrz, broń biała, kilka rzeźb i egzotycznych ciekawostek; 433 pozycje). Początkowo kolekcja eksponowana była w domu Oskara Bischoffa, stała się ona zalążkiem nowej placówki: Muzeum Rzemiosła Artystycznego.
Jako rentier żył z pieniędzy uzyskanych za sprzedaż swojej kolekcji. Mieszkał samotnie w wynajętych pokojach: w 1849 – Neugarten 21 (ul. Nowe Ogrody), w 1876 – Langgarten 9 (ul. Długie Ogrody), w 1879–1892 – Schmiedegasse 19 (ul. Kowalska). Zmarł w szpitalu Najświętszej Marii Panny, jego zgon zgłosił do urzędu szpital (zwyczajowo robili to członkowie rodziny), nie ukazał się w gdańskiej prasie ani jeden jego nekrolog.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 14,4 (kartoteka meldunkowa gdańskiej policji); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, sygn. 1609, t. 539, nr 1502/96 (akt zgonu).
