DAVIDSOHN ISIDOR, kupiec
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Davidsohn Isidor.JPG|thumb|Isidor Davidsohn]] | [[File:Davidsohn Isidor.JPG|thumb|Isidor Davidsohn]] | ||
| − | '''ISIDOR DAVIDSOHN''' (1833 Brodnica, Pomorze – 20 II 1903 Gdańsk), nazwisko nadane w | + | '''ISIDOR DAVIDSOHN''' (1833 Brodnica, Pomorze – 20 II 1903 Gdańsk), nazwisko nadane w 1817 przez władze pruskie, kupiec. Prowadził w Gdańsku firmę hurtowego handlu zbożem, w 1874 z kantorem przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna), 1892 przy Frauengasse 6 (ul. Mariacka). Od 1865 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1883 zarządu gdańskiej zjednoczonej gminy żydowskiej doprowadził do budowy w 1887 nowej, centralnej synagogi przy Reitbahn (ul. Bogusławskiego, [[SYNAGOGA | synagogi]]); wiele lat przewodniczył organizacji charytatywnej Chewra Kadisch. Mieszkał przy Langgasse 41 (ul. Długa). <br/><br/> Był żonaty z Rosalią Neumann (26 IV 1840 Lębork – 27 IV 1922 Gdańsk). Spadkobiercą i właścicielem ojcowskiej firmy handlowej został syn Eugen Heinrich. Drugi syn, Norbert, po maturze w 1893 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]] i studiach był w 1903 sędzią w Królewcu, w 1908 pracował w sądzie administracyjnym w Węgorzewie (Angerburg). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:39, 10 wrz 2022
ISIDOR DAVIDSOHN (1833 Brodnica, Pomorze – 20 II 1903 Gdańsk), nazwisko nadane w 1817 przez władze pruskie, kupiec. Prowadził w Gdańsku firmę hurtowego handlu zbożem, w 1874 z kantorem przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna), 1892 przy Frauengasse 6 (ul. Mariacka). Od 1865 członek Korporacji Kupców, od 1883 zarządu gdańskiej zjednoczonej gminy żydowskiej doprowadził do budowy w 1887 nowej, centralnej synagogi przy Reitbahn (ul. Bogusławskiego, synagogi); wiele lat przewodniczył organizacji charytatywnej Chewra Kadisch. Mieszkał przy Langgasse 41 (ul. Długa).
Był żonaty z Rosalią Neumann (26 IV 1840 Lębork – 27 IV 1922 Gdańsk). Spadkobiercą i właścicielem ojcowskiej firmy handlowej został syn Eugen Heinrich. Drugi syn, Norbert, po maturze w 1893 w Gimnazjum Miejskim i studiach był w 1903 sędzią w Królewcu, w 1908 pracował w sądzie administracyjnym w Węgorzewie (Angerburg).
