DOBRACZYŃSKA BARBARA, dziennikarka telewizyjna, reżyser
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''BARBARA DOBRACZYŃSKA''' (5 IX 1936 Nieśwież), dziennikarka telewizyjna, reżyserka filmów dokumentalnych. Od | + | [[File: Barbara_Dobraczyńska.jpg |thumb| Barbara Dobraczyńska]] |
| + | '''BARBARA DOBRACZYŃSKA''' (ur. 5 IX 1936 Nieśwież, obecnie obwód miński, Białoruś), dziennikarka telewizyjna, reżyserka filmów dokumentalnych. Od 1945 w Sopocie, gdzie w 1954 ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej. W 1962 uzyskała absolutorium Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). W 1976 absolwentka Zaocznego Studium Zawodowego Realizacji Filmowej i Telewizyjnej Programów Dziennikarskich na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi.<br/><br/> | ||
| + | Od 1963 do przejścia na rentę w 1986 pracownik [[TELEWIZJA POLSKA GDAŃSK | Telewizji Polskiej w Gdańsku]]. W latach 1963–1964 spikerka telewizyjna; współpracowała dziennikarsko z redakcjami programów informacyjnych: „Kronika Wybrzeża”, „Namiary”, „Studio N”. Od 1964 etatowy pracownik w redakcjach programów popularnonaukowych, redakcji artystycznej i redakcji programów dla dzieci i młodzieży. Autorka lub współautorka programów artystycznych emitowanych na antenie ogólnopolskiej (m.in. w latach 1970–1975 redakcja i realizacja trzynastoodcinkowego cyklu pt. „Balet” z udziałem [[JARZYNÓWNA-SOBCZAK JANINA, tancerka, choreograf, pedagog | Janiny Jarzynówny-Sobczak]]) oraz reportaży autorskich (''Czynić dobro'' (1970), ''Moskiewska szkoła baletowa'', 1974; ''Czy pani tańczy sama'' – o słynnej szkole tańca Mariana Wieczystego, 1977).<br/><br/> | ||
| + | Autorka filmów i programów dla dzieci i młodzieży, w większości o tematyce morskiej (w latach 1979–1980 comiesięczne cykle „Cała naprzód”, „Tak trzymaj”), w których wykorzystywała materiały filmowe zrealizowane podczas rejsów statkami Polskich Linii Lotniczych. Stała współpracowniczka (1979–1986) ogólnopolskich programów „Teleranek”, „Przy kominku”, „Siódemka”. Autorka scenariusza i reżyserka trzech widowisk lalkowych z cyklu „Legendy wiślanego brzegu” (1971–1974). W 1976 prowadziła Dzień Telewizji Polskiej w Hawanie, przy tej okazji zrealizowała reportaż o dzieciach kubańskich.<br/><br/> | ||
| + | W 1983 matka chrzestna statku ro-ro [[GDAŃSK II, pojazdowiec (1983) | „Gdańsk II”]], z końcem lat 80. XX wieku odbyła na tym statku podróż do Australii. Od 23 IX 2013 członkini Towarzystwa Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego. Od 6 III 2014 członkini Rady Klubu Matek Chrzestnych Statków Armatorów Wybrzeża Gdańskiego (rozwiązanego 1 IV 2024), w 2015 współorganizowała w Gdańsku wystawę "Matki i statki, czyli duch w maszynie”.<br/><br/> | ||
| + | Wyróżniona odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1974) i „Zasłużony Pracownik Morza” (1985), laureatka Złotego Ekranu za współautorstwo cyklu „Balet” (1975).<br/><br/> | ||
| + | Od 1960 żona Edwarda Dobraczyńskiego, choreografa i reżysera, matka Małgorzaty (8 IV 1961 – 2 VIII 2023), socjolożki, zamężnej za Tomasza Gruszkowskiego (ur. 1961), syna prof. [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesława Gruszkowskiego]], od 2015 szefa ośrodka FLA Preservation and Conservation Centre for Digital Preservation, działającego przy Bibliotece Narodowej w Warszawie, od 2020 członka Zarządu Bibliotheca Baltica. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:13, 21 kwi 2024
BARBARA DOBRACZYŃSKA (ur. 5 IX 1936 Nieśwież, obecnie obwód miński, Białoruś), dziennikarka telewizyjna, reżyserka filmów dokumentalnych. Od 1945 w Sopocie, gdzie w 1954 ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej. W 1962 uzyskała absolutorium Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny). W 1976 absolwentka Zaocznego Studium Zawodowego Realizacji Filmowej i Telewizyjnej Programów Dziennikarskich na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi.
Od 1963 do przejścia na rentę w 1986 pracownik Telewizji Polskiej w Gdańsku. W latach 1963–1964 spikerka telewizyjna; współpracowała dziennikarsko z redakcjami programów informacyjnych: „Kronika Wybrzeża”, „Namiary”, „Studio N”. Od 1964 etatowy pracownik w redakcjach programów popularnonaukowych, redakcji artystycznej i redakcji programów dla dzieci i młodzieży. Autorka lub współautorka programów artystycznych emitowanych na antenie ogólnopolskiej (m.in. w latach 1970–1975 redakcja i realizacja trzynastoodcinkowego cyklu pt. „Balet” z udziałem Janiny Jarzynówny-Sobczak) oraz reportaży autorskich (Czynić dobro (1970), Moskiewska szkoła baletowa, 1974; Czy pani tańczy sama – o słynnej szkole tańca Mariana Wieczystego, 1977).
Autorka filmów i programów dla dzieci i młodzieży, w większości o tematyce morskiej (w latach 1979–1980 comiesięczne cykle „Cała naprzód”, „Tak trzymaj”), w których wykorzystywała materiały filmowe zrealizowane podczas rejsów statkami Polskich Linii Lotniczych. Stała współpracowniczka (1979–1986) ogólnopolskich programów „Teleranek”, „Przy kominku”, „Siódemka”. Autorka scenariusza i reżyserka trzech widowisk lalkowych z cyklu „Legendy wiślanego brzegu” (1971–1974). W 1976 prowadziła Dzień Telewizji Polskiej w Hawanie, przy tej okazji zrealizowała reportaż o dzieciach kubańskich.
W 1983 matka chrzestna statku ro-ro „Gdańsk II”, z końcem lat 80. XX wieku odbyła na tym statku podróż do Australii. Od 23 IX 2013 członkini Towarzystwa Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego. Od 6 III 2014 członkini Rady Klubu Matek Chrzestnych Statków Armatorów Wybrzeża Gdańskiego (rozwiązanego 1 IV 2024), w 2015 współorganizowała w Gdańsku wystawę "Matki i statki, czyli duch w maszynie”.
Wyróżniona odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1974) i „Zasłużony Pracownik Morza” (1985), laureatka Złotego Ekranu za współautorstwo cyklu „Balet” (1975).
Od 1960 żona Edwarda Dobraczyńskiego, choreografa i reżysera, matka Małgorzaty (8 IV 1961 – 2 VIII 2023), socjolożki, zamężnej za Tomasza Gruszkowskiego (ur. 1961), syna prof. Wiesława Gruszkowskiego, od 2015 szefa ośrodka FLA Preservation and Conservation Centre for Digital Preservation, działającego przy Bibliotece Narodowej w Warszawie, od 2020 członka Zarządu Bibliotheca Baltica.
