ESCHNER FRIEDRICH WILHELM, właściciel składu instrumentów
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRIEDRICH WILHELM ESCHNER''' ( | + | [[File: Friedrich_Eschner.jpg |thumb| Kamienice przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka) nr 23 (z lewej) i nr 22, po prawej [[BRAMA CHLEBNICKA | Brama Chlebnicka]], koniec XIX wieku]] |
| + | [[File: Escher_Friedrich.jpg |thumb| Wejście od Lange Brücke (Długie Pobrzeże), po prawej stronie [[BRAMA CHLEBNICKA | Bramy Chlebnickiej]], do restauracji w kamienicy przy Brotbänkengasse 22 (ul. Chlebnicka)]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''FRIEDRICH WILHELM ESCHNER''' (1788 Gdańsk – 1845 Gdańsk), zapewne syn urodzonego w Gdańsku Johanna Jacoba, od 19 XI 1807 posiadającego pracownicze (robotnicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od około 1829 do 1840 prowadził we własnej kamienicy przy Brotbänkengasse 22 (ul. Chlebnicka) szynk i skład instrumentów. W 1837 oferował gitary, skrzypce, wiolonczele, kontrabasy, trąbki, rogi oklapowane, flety, klarnety, harmonie ustne i ręczne, struny gitarowe i skrzypcowe. 25 II 1840 oferował nabyte na targach frankfurckich instrumenty dęte i smyczkowe, takie jak trąbki, rogi myśliwskie, waltornie i rogi oklapowane, puzony tenorowe i basowe, skrzypce, wiolonczele, altówki, flety ze stopką C, klapami D i F, klarnety, flażolety, harmonie ręczne, gitary, struny rzymskie do instrumentów smyczkowych i szarpanych.<br/><br/> | ||
| + | Żonaty był z Marie Charlotte Piepenburg–Eschner (1774–1856), która po śmierci męża zlikwidowała skład instrumentów, nadal prowadząc szynk. Do II wojny światowej działała w tym miejscu restauracja (powiększona o parter kamienicy pod nr 23), z wejściem od Lange Brücke 7 (Długie Pobrzeże). {{author: BV}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:13, 15 sty 2024
FRIEDRICH WILHELM ESCHNER (1788 Gdańsk – 1845 Gdańsk), zapewne syn urodzonego w Gdańsku Johanna Jacoba, od 19 XI 1807 posiadającego pracownicze (robotnicze) obywatelstwo Gdańska. Od około 1829 do 1840 prowadził we własnej kamienicy przy Brotbänkengasse 22 (ul. Chlebnicka) szynk i skład instrumentów. W 1837 oferował gitary, skrzypce, wiolonczele, kontrabasy, trąbki, rogi oklapowane, flety, klarnety, harmonie ustne i ręczne, struny gitarowe i skrzypcowe. 25 II 1840 oferował nabyte na targach frankfurckich instrumenty dęte i smyczkowe, takie jak trąbki, rogi myśliwskie, waltornie i rogi oklapowane, puzony tenorowe i basowe, skrzypce, wiolonczele, altówki, flety ze stopką C, klapami D i F, klarnety, flażolety, harmonie ręczne, gitary, struny rzymskie do instrumentów smyczkowych i szarpanych.
Żonaty był z Marie Charlotte Piepenburg–Eschner (1774–1856), która po śmierci męża zlikwidowała skład instrumentów, nadal prowadząc szynk. Do II wojny światowej działała w tym miejscu restauracja (powiększona o parter kamienicy pod nr 23), z wejściem od Lange Brücke 7 (Długie Pobrzeże).
