SYNOWIEC EWA, kompozytorka, pianistka
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SYNOWIEC EWA na SYNOWIEC EWA, kompozytorka, pianistka) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''EWA SYNOWIEC''' (12 IV 1942 Kraków), kompozytorka, pianistka. W 1967 | + | '''EWA SYNOWIEC''' (12 IV 1942 Kraków – 6 III 2021 Gdańsk), kompozytorka, pianistka, teoretyczka muzyki i pedagożka. W 1967 absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM) w klasie fortepianu Ludwika Stefańskiego i w 1973 w klasie kompozycji Bogusława Schaeffera. W latach 1967–1968, dzięki stypendium rządu francuskiego, odbyła studia pianistyczne w Paryżu pod kierunkiem Susanne Roche i Vlado Perlemuttera. Do 1978 aktywna jako pianistka: występowała w kraju i za granicą (między innymi V miejsce w Konkursie im. Ferenca Liszta i Béli Bartóka w Budapeszcie (1966) oraz II nagroda w Konkursie im. Marii Canals w Barcelonie w 1968). Następnie wyłącznie kompozytorka, choć zadebiutowała już w 1972 w Domu Kultury w Krakowie, a na konkursach kompozytorskich w 1973 (za ''Sonatę per pianoforte nr 1'', 1969) i w 1974 (za ''Quartettino d'archi'', 1969) otrzymała wyróżnienia. Dwukrotnie została stypendystką Związku Kompozytorów Polskich (1974, 1975). Przewody w zakresie kompozycji: I stopnia (1976) i II stopnia (1985), oba w uczelni macierzystej. <br/><br/> |
| + | Działalność pedagogiczną rozpoczęła w 1966, udzielając lekcji gry na fortepianie w PWSM w Krakowie (do 1975). W latach 1975–2004 pracownik gdańskiej [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej]] gdzie prowadziła klasę fortepianu i kompozycji, od 1991 na stanowisku profesora. Autorka licznych kompozycji (orkiestrowe, chóralne, kameralne i solowe), wykonywanych na festiwalach między innymi we Wrocławiu, Warszawie ("Warszawska Jesień"), Katowicach, Poznaniu, Boswil (w ramach Frauenmusik-Forum), Salzburgu, Zurychu, a także grafik muzycznych – od 1982 stanowiących blisko połowę jej dorobku kompozytorskiego, wystawianych w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Austrii, Szwajcarii i Kanadzie.<br/><br/> | ||
| + | Autorka skryptu ''Teatr instrumentalny Bogusława Schäffera'' (1983). Od 1975 członkini Związku Kompozytorów Polskich (ZKP), w latach 1977–1981 skarbniczka Gdańskiego Oddziału ZKP. Wyróżniona między innymi Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1980) i I stopnia (1990). Pochowana 18 III 2021 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:59, 5 gru 2022
EWA SYNOWIEC (12 IV 1942 Kraków – 6 III 2021 Gdańsk), kompozytorka, pianistka, teoretyczka muzyki i pedagożka. W 1967 absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM) w klasie fortepianu Ludwika Stefańskiego i w 1973 w klasie kompozycji Bogusława Schaeffera. W latach 1967–1968, dzięki stypendium rządu francuskiego, odbyła studia pianistyczne w Paryżu pod kierunkiem Susanne Roche i Vlado Perlemuttera. Do 1978 aktywna jako pianistka: występowała w kraju i za granicą (między innymi V miejsce w Konkursie im. Ferenca Liszta i Béli Bartóka w Budapeszcie (1966) oraz II nagroda w Konkursie im. Marii Canals w Barcelonie w 1968). Następnie wyłącznie kompozytorka, choć zadebiutowała już w 1972 w Domu Kultury w Krakowie, a na konkursach kompozytorskich w 1973 (za Sonatę per pianoforte nr 1, 1969) i w 1974 (za Quartettino d'archi, 1969) otrzymała wyróżnienia. Dwukrotnie została stypendystką Związku Kompozytorów Polskich (1974, 1975). Przewody w zakresie kompozycji: I stopnia (1976) i II stopnia (1985), oba w uczelni macierzystej.
Działalność pedagogiczną rozpoczęła w 1966, udzielając lekcji gry na fortepianie w PWSM w Krakowie (do 1975). W latach 1975–2004 pracownik gdańskiej Akademii Muzycznej gdzie prowadziła klasę fortepianu i kompozycji, od 1991 na stanowisku profesora. Autorka licznych kompozycji (orkiestrowe, chóralne, kameralne i solowe), wykonywanych na festiwalach między innymi we Wrocławiu, Warszawie ("Warszawska Jesień"), Katowicach, Poznaniu, Boswil (w ramach Frauenmusik-Forum), Salzburgu, Zurychu, a także grafik muzycznych – od 1982 stanowiących blisko połowę jej dorobku kompozytorskiego, wystawianych w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Austrii, Szwajcarii i Kanadzie.
Autorka skryptu Teatr instrumentalny Bogusława Schäffera (1983). Od 1975 członkini Związku Kompozytorów Polskich (ZKP), w latach 1977–1981 skarbniczka Gdańskiego Oddziału ZKP. Wyróżniona między innymi Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1980) i I stopnia (1990). Pochowana 18 III 2021 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
