WEINLIG FRIEDRICH OSCAR, pastor
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''FRIEDRICH OSCAR WEINLIG''' (23 III 1844 Gdańsk – 1 VIII 1920 Gdańsk), pastor. Ukończył gimnazjum w Królewcu, tamże i w Halle studiował na uniwersytetach teologię i filozofię; doktor teologii. Po uzyskaniu uprawnień nauczycielskich w | + | [[File:Friedrich_Oscar_Weinlig.jpg|thumb|Siedziba (kamienica pierwsza z prawej) prywatnej szkoły średniej dla dziewcząt Weinligsche Höhere Mädchenschule przy Hundegasse 54 (ul. Ogarna); zniszczona w 1945, nie odbudowana, zachował się jedynie portal prowadzący do [[PAŁAC MŁODZIEŻY| Pałacu Młodzieży]] przy Ogarnej 56]] |
| + | [[File: 2_Friedrich_Oscar_Weinlig.JPG |thumb| Zachowany portal dawnej szkoły Weinligsche Höhere i budynek Pałacu Młodzieży, 2022]] | ||
| + | '''FRIEDRICH OSCAR WEINLIG''' (23 III 1844 Gdańsk – 1 VIII 1920 Gdańsk), pastor. Ukończył gimnazjum w Królewcu, tamże i w Halle studiował na uniwersytetach teologię i filozofię; doktor teologii. Po uzyskaniu uprawnień nauczycielskich w 1868 pracował w szkołach w Insterburgu (Czerniachowsk) i w Królewcu. Od 1873 diakon [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), od 1893 archidiakon, od 1908 emerytowany. W latach 1878–1881 pracował w średniej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]] jako pedagog i katecheta. <br/><br/> | ||
| + | Od 1881 właściciel i dyrektor prywatnej szkoły średniej dla dziewcząt, dotychczasowej [[MÜLLERSCHE MÄDCHENSCHULE, szkoła | Müllersche Mädchenschule]], którą prowadził pod nazwą Weinligsche Höhere Mädchenschule przy Hundegasse 16 (ul. Ogarna), następnie od 1896 w nowo wybudowanym budynku przy Hundegasse 54. Na emeryturze od 1914. Kierował fundacją założoną przez [[ARENDT JACOB FERDINAND, radny Gdańska | Jacoba Ferdinanda Arendta]]. Mieszkał przy Hundegasse 107, zmarł na zawał serca. <br/><br/> W styczniu 1869 zaręczył się w Insterburgu (obecnie Czerniachowsk, obwód kaliningradzki) z Ulriką Wilhelminą Domansky (18 XII 1837 Gdańsk – 30 XII 1874), córką nieżyjącego już wówczas Johanna Gottlieba; związek małżeński zawarli 11 IV 1869 w gdańskim kościele NMP. 29 III 1875 ożenił się po raz kolejny – z Rose Domansky (13 III 1845 – 12 III 1932), siostrą zmarłej żony. Córki Elisabeth i Katharina pozostały pannami. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1637/20 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr1 , 2 I 1874 (nekrolog żony). | ||
Aktualna wersja na dzień 16:04, 27 cze 2024
FRIEDRICH OSCAR WEINLIG (23 III 1844 Gdańsk – 1 VIII 1920 Gdańsk), pastor. Ukończył gimnazjum w Królewcu, tamże i w Halle studiował na uniwersytetach teologię i filozofię; doktor teologii. Po uzyskaniu uprawnień nauczycielskich w 1868 pracował w szkołach w Insterburgu (Czerniachowsk) i w Królewcu. Od 1873 diakon kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), od 1893 archidiakon, od 1908 emerytowany. W latach 1878–1881 pracował w średniej szkole św. Piotra i Pawła jako pedagog i katecheta.
Od 1881 właściciel i dyrektor prywatnej szkoły średniej dla dziewcząt, dotychczasowej Müllersche Mädchenschule, którą prowadził pod nazwą Weinligsche Höhere Mädchenschule przy Hundegasse 16 (ul. Ogarna), następnie od 1896 w nowo wybudowanym budynku przy Hundegasse 54. Na emeryturze od 1914. Kierował fundacją założoną przez Jacoba Ferdinanda Arendta. Mieszkał przy Hundegasse 107, zmarł na zawał serca.
W styczniu 1869 zaręczył się w Insterburgu (obecnie Czerniachowsk, obwód kaliningradzki) z Ulriką Wilhelminą Domansky (18 XII 1837 Gdańsk – 30 XII 1874), córką nieżyjącego już wówczas Johanna Gottlieba; związek małżeński zawarli 11 IV 1869 w gdańskim kościele NMP. 29 III 1875 ożenił się po raz kolejny – z Rose Domansky (13 III 1845 – 12 III 1932), siostrą zmarłej żony. Córki Elisabeth i Katharina pozostały pannami.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1637/20 (akt zgonu).
„Danziger Intelligenzblatt”, nr1 , 2 I 1874 (nekrolog żony).
