LINOW MARTIN von, proboszcz kościoła św. Katarzyny
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''MARTIN von LINOW''' (około 1350 – po 26 II 1414), kleryk diecezji chełmińskiej, elekt chełmiński, proboszcz | + | '''MARTIN von LINOW''' (około 1350 – po 26 II 1414), kleryk diecezji chełmińskiej, elekt chełmiński, proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej]] w Gdańsku. Pochodził najpewniej z Linowa (niedaleko Radzynia Chełmińskiego), był synem zmarłego przed 1376 „Tyczkonisa de Lynow”. 2 VII 1376 w Chełmży wystąpił jako kleryk diecezji chełmińskiej i notariusz publiczny. Od 17 II 1383 do 27 V 1390 pełnił funkcję kapelana (kierownika kancelarii) wielkiego mistrza Konrada Zöllner von Rotenstein i dowodnie od 1386 roku kanonika w Chełmży. W czerwcu 1390 z komturem toruńskim Wolfem von Zolnhartem był wizytatorem zakonnym w baliwacie czesko-morawskim. Po śmierci biskupa chełmińskiego Reinharda von Sayn został wybrany przez kapitułę jego następcą. Godności nie objął z powodu braku papieskiej prowizji. <br/><br/> |
| + | 28 XI 1391 odnotowany jako kanonik w Chełmży i proboszcz kościoła św. Katarzyny w Gdańsku. W tym okresie brał aktywny udział w powstawaniu [[SZPITAL ŚW. ELŻBIETY | szpitala św. Elżbiety w Gdańsku]]; temu przedsięwzięciu sprzyjały zapewne jego kontakty z Krzyżakami. W latach 1395–1410 i 1411–1414 był dziekanem chełmżyńskim. Po raz ostatni odnotowany 26 II 1414. W listopadzie 1416 pojawił się jego następca. Znany jako autor komentarzy do dwóch pieśni, ''Pozdrowienia Anielskiego'' i antyfony ''Salve Regina''. To zapewne on nakłaniał biskupa pomezańskiego Johanna Möncha do napisania ''De vita et regula clericorum''. W związku z tym próbowano niekiedy identyfikować go z bratem tego biskupa, co należy uznać za błąd. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:04, 22 sie 2022
MARTIN von LINOW (około 1350 – po 26 II 1414), kleryk diecezji chełmińskiej, elekt chełmiński, proboszcz kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Gdańsku. Pochodził najpewniej z Linowa (niedaleko Radzynia Chełmińskiego), był synem zmarłego przed 1376 „Tyczkonisa de Lynow”. 2 VII 1376 w Chełmży wystąpił jako kleryk diecezji chełmińskiej i notariusz publiczny. Od 17 II 1383 do 27 V 1390 pełnił funkcję kapelana (kierownika kancelarii) wielkiego mistrza Konrada Zöllner von Rotenstein i dowodnie od 1386 roku kanonika w Chełmży. W czerwcu 1390 z komturem toruńskim Wolfem von Zolnhartem był wizytatorem zakonnym w baliwacie czesko-morawskim. Po śmierci biskupa chełmińskiego Reinharda von Sayn został wybrany przez kapitułę jego następcą. Godności nie objął z powodu braku papieskiej prowizji.
28 XI 1391 odnotowany jako kanonik w Chełmży i proboszcz kościoła św. Katarzyny w Gdańsku. W tym okresie brał aktywny udział w powstawaniu szpitala św. Elżbiety w Gdańsku; temu przedsięwzięciu sprzyjały zapewne jego kontakty z Krzyżakami. W latach 1395–1410 i 1411–1414 był dziekanem chełmżyńskim. Po raz ostatni odnotowany 26 II 1414. W listopadzie 1416 pojawił się jego następca. Znany jako autor komentarzy do dwóch pieśni, Pozdrowienia Anielskiego i antyfony Salve Regina. To zapewne on nakłaniał biskupa pomezańskiego Johanna Möncha do napisania De vita et regula clericorum. W związku z tym próbowano niekiedy identyfikować go z bratem tego biskupa, co należy uznać za błąd.
