DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN, dziennik
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN”''', 15 IX 1894 | + | [[File:Danziger_Neueste_Nachrichten_1908.jpg|thumb|Numer „Danziger Neueste Nachrichten“ z 1 VI 1908]] |
| + | [[File: DNN_winieta.jpg |thumb| „Danziger Neueste Nachrichten“, winieta świątecznego wydania, 1902]] | ||
| + | [[File:DANZIGER_NEUESTE_NACHRICHTEN.jpg|thumb|Siedziba „Danziger Neueste Nachrichten“ od strony Breitgasse (ul. Szeroka)]] | ||
| + | |||
| + | '''„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN”''' („Najnowsze Wiadomości Gdańskie”), największy gdański dziennik ukazujący się od 15 IX 1894 do 1 IX 1944, ponadpartyjny, faktycznie konserwatywny. Założony przez [[FUCHS GUSTAV ADOLF, wydawca, senator | Gustava Fuchsa]]. Wzorowany na gazetach typu „Generalanzeiger”. Jedna z najlepiej redagowanych gazet gdańskich, z atrakcyjnymi dodatkami i szatą graficzną. Dużo miejsca poświęcano polityce zagranicznej (korespondenci) i wewnętrznej Niemiec, gospodarce i sprawom lokalnym.<br/><br/> | ||
| + | Przez blisko 50 lat najbardziej opiniotwórcza gazeta gdańska. Pisali dla niej m.in. [[WILPERT FRIEDRICH von, dziennikarz | Friedrich von Wilpert]], [[JAENICKE FRITZ, architekt, felietonista| Fritz Jaenicke]], [[SELLKE HERBERT, poeta, publicysta | Herbert Sellke]], Guido Allmendinger, Albert Brödersdorff, Curt Hertell, Käthe Rhode, Heinz Rode, Paul Böhre. Wydawcą był między innymi założyciel Gustav Adolf Fuchs. Początkowy nakład: 22 000 egzemplarzy, w 1913 przekroczył 60 000, by po 1918 osiągnąć około 100 000 egzemplarzy.<br/><br/> | ||
| + | W [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], mimo zmniejszenia nakładu (przy dobrze zorganizowanym kolportażu), utrzymał prymat, w 1939 osiągając 37 000 egzemplarzy. W Polsce w latach 20. sprzedawano około 10 000 egzemplarzy; ukazywał się dodatek „Pommereller Beilage”. Na gdańskim rynku ogłoszeń prasowych w 1927 przejmował 63,7%.<br/><br/> | ||
| + | W 1897 odkupiono od spadkobierców [[WEDEL DANIEL LUDWIG, księgarz | Daniela Ludwiga Wedla]] drukarnię przy Jopengasse 8 (ul. Piwna). W 1913, według projektu architekta Emila Ludwiga z Monachium, wzniesiono nowe budynki firmy wydawniczej Fuchs & Cie. przy Johannisgasse 19/23 (ul. Świętojańska) i przy Breitgasse 90/94 (ul. Szeroka). Zabudowania zniszczone w 1945, w latach 2010–2012 miejsce zabudowane budynkami mieszkalnymi.<br/><br/> | ||
| + | Początkowo zatrudniano 151 osób, w 1934 – 411. W 1933 gazeta opowiedziała się za NSDAP, a Hans Fuchs, wydawca dziennika od 1929, stopniowo tracił w nim wpływy; [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Albert Forster]] forsował metodami administracyjnymi [[DER DANZIGER VORPOSTEN, tygodnik, dziennik | „Danziger Vorposten”]]. W efekcie problemów z papierem 1 IX 1944 wydawanie dziennika zostało zawieszone. <br/><br/> | ||
| + | W latach 90. XX wieku nazwę „Danziger Neueste Nachrichten” nosiło wydawane w Gdańsku pismo [[MNIEJSZOŚĆ NIEMIECKA | mniejszości niemieckiej]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:18, 25 sie 2024
„DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN” („Najnowsze Wiadomości Gdańskie”), największy gdański dziennik ukazujący się od 15 IX 1894 do 1 IX 1944, ponadpartyjny, faktycznie konserwatywny. Założony przez Gustava Fuchsa. Wzorowany na gazetach typu „Generalanzeiger”. Jedna z najlepiej redagowanych gazet gdańskich, z atrakcyjnymi dodatkami i szatą graficzną. Dużo miejsca poświęcano polityce zagranicznej (korespondenci) i wewnętrznej Niemiec, gospodarce i sprawom lokalnym.
Przez blisko 50 lat najbardziej opiniotwórcza gazeta gdańska. Pisali dla niej m.in. Friedrich von Wilpert, Fritz Jaenicke, Herbert Sellke, Guido Allmendinger, Albert Brödersdorff, Curt Hertell, Käthe Rhode, Heinz Rode, Paul Böhre. Wydawcą był między innymi założyciel Gustav Adolf Fuchs. Początkowy nakład: 22 000 egzemplarzy, w 1913 przekroczył 60 000, by po 1918 osiągnąć około 100 000 egzemplarzy.
W II Wolnym Mieście Gdańsku, mimo zmniejszenia nakładu (przy dobrze zorganizowanym kolportażu), utrzymał prymat, w 1939 osiągając 37 000 egzemplarzy. W Polsce w latach 20. sprzedawano około 10 000 egzemplarzy; ukazywał się dodatek „Pommereller Beilage”. Na gdańskim rynku ogłoszeń prasowych w 1927 przejmował 63,7%.
W 1897 odkupiono od spadkobierców Daniela Ludwiga Wedla drukarnię przy Jopengasse 8 (ul. Piwna). W 1913, według projektu architekta Emila Ludwiga z Monachium, wzniesiono nowe budynki firmy wydawniczej Fuchs & Cie. przy Johannisgasse 19/23 (ul. Świętojańska) i przy Breitgasse 90/94 (ul. Szeroka). Zabudowania zniszczone w 1945, w latach 2010–2012 miejsce zabudowane budynkami mieszkalnymi.
Początkowo zatrudniano 151 osób, w 1934 – 411. W 1933 gazeta opowiedziała się za NSDAP, a Hans Fuchs, wydawca dziennika od 1929, stopniowo tracił w nim wpływy; Albert Forster forsował metodami administracyjnymi „Danziger Vorposten”. W efekcie problemów z papierem 1 IX 1944 wydawanie dziennika zostało zawieszone.
W latach 90. XX wieku nazwę „Danziger Neueste Nachrichten” nosiło wydawane w Gdańsku pismo mniejszości niemieckiej.
