KMICIC-MIELESZYŃSKI WACŁAW, docent Wyższej Szkoły Muzycznej
(Utworzył nową stronę „{{paper}} KMICIC-MIELESZYŃSKI WACŁAW (21 VII 1907 Mieleszyn, woj. łódzkie – 15 IV 1982 Gdańsk), muzykolog, pedagog. W 1925–31 studiował filozofię w Rzymie...”) |
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KMICIC-MIELESZYŃSKI WACŁAW na KMICIC-MIELESZYŃSKI WACŁAW, docent Wyższej Szkoły Muzycznej) |
||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | KMICIC-MIELESZYŃSKI | + | [[File: Wacław_Kmicic-Mieleszyński.jpeg |thumb| Wacław Kmicic-Mieleszyński (z lewej) przyjmuje z rąk Jerzego Kiedrowskiego nagrodę Remusa, 1970]] |
| + | '''WACŁAW KMICIC-MIELESZYŃSKI''' (ur. Kmiecik) (21 VII 1907 Mieleszyn, województwo łódzkie – 15 IV 1982 Gdańsk), muzykolog, pedagog. Jeden z dziesięciorga dzieci Antoniego Kmiecika (1860–1923) i Marianny z Szukałów (1869–1973). Jego dwuczłonowe przybrane nazwisko jest pseudonimem artystycznym lub konspiracyjnym z czasów okupacji niemieckiej. W latach 1925–1931 studiował filozofię w Rzymie, po odbyciu służby wojskowej (1931–1932) kształcił się w kompozycji w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury; absolwent uniwersytetu w Poznaniu (1950, muzykologia).<br/><br/> | ||
| + | Od 1945 w szkolnictwie muzycznym w Gdańsku, między innymi współzałożyciel i pierwszy dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia we Wrzeszczu (jesień 1945; w latach 1951–1961 uczył tam teorii muzyki) oraz I stopnia w Tczewie (1947). W okresie 1948–1977 pracował w [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej]] w Sopocie i Gdańsku, docent, dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego (1961–1969), kierownik Katedry Wychowania Muzycznego (1972–1976). Jednocześnie nauczyciel przedmiotów muzycznych w Wojskowej Szkole Muzycznej II stopnia w Elblągu (1972–1977). Od 1970 członek Rady Naukowej Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie. <br/><br/> | ||
| + | Skomponował ''Toccatę'' (1968). Autor wielu haseł w wydawanej od 1979 Encyklopedii Muzycznej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego (PWM), także publikacji i recenzji muzycznych, między innymi ''Geneza „Cribrum Musicum”'' („Muzyka” 1957), ''Kanony Bartłomieja Pękiela'' („Muzyka” 1958), ''Sylwetki polskich kompozytorów z północnych ziem Rzeczpospolitej oraz niektóre ich utwory (pierwsza połowa XVII w.)'' (Bydgoszcz 1961), ''Polska Kultura muzyczna w Wolnym Mieście Gdańsk (1920-1939)'' (Gdańsk 1965), ''Charakterystyka twórczości Marcina Gremboszewskiego, kompozytora gdańskiego, na tle rozwoju muzyki w pierwszej połowie wieku XVII'' (Zeszyty Naukowe PWSM w Gdańsku, 11, 1972).<br/><br/> | ||
| + | Od 1958 członek Związku Kompozytorów Polskich. Czterokrotnie żonaty, między innymi z Janiną z domu Onacewicz (11 XII 1910 – 8 I 2002); z czwartą żoną, Olimpią Poterałowicz, miał trójkę dzieci. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:18, 9 lis 2022
WACŁAW KMICIC-MIELESZYŃSKI (ur. Kmiecik) (21 VII 1907 Mieleszyn, województwo łódzkie – 15 IV 1982 Gdańsk), muzykolog, pedagog. Jeden z dziesięciorga dzieci Antoniego Kmiecika (1860–1923) i Marianny z Szukałów (1869–1973). Jego dwuczłonowe przybrane nazwisko jest pseudonimem artystycznym lub konspiracyjnym z czasów okupacji niemieckiej. W latach 1925–1931 studiował filozofię w Rzymie, po odbyciu służby wojskowej (1931–1932) kształcił się w kompozycji w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury; absolwent uniwersytetu w Poznaniu (1950, muzykologia).
Od 1945 w szkolnictwie muzycznym w Gdańsku, między innymi współzałożyciel i pierwszy dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia we Wrzeszczu (jesień 1945; w latach 1951–1961 uczył tam teorii muzyki) oraz I stopnia w Tczewie (1947). W okresie 1948–1977 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie i Gdańsku, docent, dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego (1961–1969), kierownik Katedry Wychowania Muzycznego (1972–1976). Jednocześnie nauczyciel przedmiotów muzycznych w Wojskowej Szkole Muzycznej II stopnia w Elblągu (1972–1977). Od 1970 członek Rady Naukowej Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie.
Skomponował Toccatę (1968). Autor wielu haseł w wydawanej od 1979 Encyklopedii Muzycznej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego (PWM), także publikacji i recenzji muzycznych, między innymi Geneza „Cribrum Musicum” („Muzyka” 1957), Kanony Bartłomieja Pękiela („Muzyka” 1958), Sylwetki polskich kompozytorów z północnych ziem Rzeczpospolitej oraz niektóre ich utwory (pierwsza połowa XVII w.) (Bydgoszcz 1961), Polska Kultura muzyczna w Wolnym Mieście Gdańsk (1920-1939) (Gdańsk 1965), Charakterystyka twórczości Marcina Gremboszewskiego, kompozytora gdańskiego, na tle rozwoju muzyki w pierwszej połowie wieku XVII (Zeszyty Naukowe PWSM w Gdańsku, 11, 1972).
Od 1958 członek Związku Kompozytorów Polskich. Czterokrotnie żonaty, między innymi z Janiną z domu Onacewicz (11 XII 1910 – 8 I 2002); z czwartą żoną, Olimpią Poterałowicz, miał trójkę dzieci. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
