KRONIKA OLIWSKA
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KRONIKA OLIWSKA''', powstała w | + | '''KRONIKA OLIWSKA''', powstała w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze cystersów w Oliwie]]. W kronice opisano dzieje klasztoru od założenia w 1186 roku do 1350, wiele uwagi poświęcono jego dobrodziejom: zarówno książętom gdańskim [[SOBIESŁAWICE | Sobiesławicom]], także książętom polskim z dynastii Piastów panujących nad Pomorzem Wschodnim: Przemysłowi II, Władysławowi Łokietkowi, jak i wielkim mistrzom zakonu krzyżackiego. Niezachowana w oryginale (przepadła podczas zniszczenia klasztoru oliwskiego przez gdańszczan w 1577), znana jest z wielu kopii. Historiografia niemiecka przypisywała jej autorstwo przeorowi klasztoru Gerhardowi von Braunswalde lub anonimowemu notariuszowi, historiografia polska (przede wszystkim ze względu na fonetyczną pisownię nazw miejscowych) ustaliła, że autorem był [[STANISŁAW, opat oliwski, autor kroniki | Stanisław, opat oliwski]]. Wysuwane są przypuszczenia, że opat Stanisław wykorzystał wcześniejszą kronikę powstałą w klasztorze za sprawą opata Rudigera (doprowadzoną do około 1310). Z kolei kronika opata Stanisława była kontynuowana przez wielu pisarzy z klasztoru oliwskiego, głównie w postaci rocznika. Od 2008 jest dostępna także w przekładzie na język polski. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 19:41, 24 gru 2022
KRONIKA OLIWSKA, powstała w klasztorze cystersów w Oliwie. W kronice opisano dzieje klasztoru od założenia w 1186 roku do 1350, wiele uwagi poświęcono jego dobrodziejom: zarówno książętom gdańskim Sobiesławicom, także książętom polskim z dynastii Piastów panujących nad Pomorzem Wschodnim: Przemysłowi II, Władysławowi Łokietkowi, jak i wielkim mistrzom zakonu krzyżackiego. Niezachowana w oryginale (przepadła podczas zniszczenia klasztoru oliwskiego przez gdańszczan w 1577), znana jest z wielu kopii. Historiografia niemiecka przypisywała jej autorstwo przeorowi klasztoru Gerhardowi von Braunswalde lub anonimowemu notariuszowi, historiografia polska (przede wszystkim ze względu na fonetyczną pisownię nazw miejscowych) ustaliła, że autorem był Stanisław, opat oliwski. Wysuwane są przypuszczenia, że opat Stanisław wykorzystał wcześniejszą kronikę powstałą w klasztorze za sprawą opata Rudigera (doprowadzoną do około 1310). Z kolei kronika opata Stanisława była kontynuowana przez wielu pisarzy z klasztoru oliwskiego, głównie w postaci rocznika. Od 2008 jest dostępna także w przekładzie na język polski.
