HERMAN STEFAN, profesor Wyższej Szkoły Muzycznej
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Stefan HermanHERMAN STEFAN (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki. Uczeń Józefa Jarzębskieg...”) |
|||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: Herman_Stefan.jpeg |thumb| Stefan Herman]] |
| + | |||
| + | '''STEFAN HERMAN''' (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) początkowo w Sopocie, następnie w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]). Syn Aleksandra Rajchmana (18 II 1855 Warszawa - 18 XII 1915 Warszawa), polskiego dziennikarza, krytyka teatralnego i muzycznego, dyrektora opery. Po stracie ojca podczas I wojny światowej przeniósł się z matką z Warszawy do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie spędził lata szkolne, maturę zdając w gimnazjum Księży Salezjanów w Sokołowie Podlaskim. Od 1916 regularnie dojeżdżał do Warszawy na lekcje gry na skrzypcach u prof. Józefa Jarzębskiego. Po śmierci matki utrzymywał się z korepetycji. W 1925 rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, rok później zdał egzamin na kurs wyższy Państwowego Konserwatorium Muzycznego. Po czterech latach nauki otrzymany dyplom pozwolił mu na studia w Wyższej Szkole Muzycznej pod kierunkiem prof. Józefa Jarzębskiego, w 1934 otrzymał dyplom w klasie wirtuozowskiej Ireny Dubiskiej.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1933–1940 prowadził klasę skrzypcową we Wszechnicy Muzycznej w Warszawie, prowadził działalność estradową, między innymi w 1937 wystąpił jako solista w koncercie symfonicznym Filharmonii Warszawskiej. W 1936 opublikował podręcznik ''Podstawy techniki skrzypcowej''. W 1938 przebywał pół roku w Paryżu, ucząc się u prof. Claude Lamoureuxa i Henri Marteau oraz pobierając prywatne lekcje u będącego wówczas u szczytu sławy polskiego wirtuoza skrzypiec Bronisława Hubermana.<br/><br/> | ||
| + | Podczas II wojny światowej udzielał w Warszawie prywatnych lekcji i występował na koncertach w kawiarni Bolesława Woytowicza, w dawnej kawiarni artystycznej „SiM", na koncertach symfonicznych prowadzonych przez [[LATOSZEWSKI ZYGMUNT, dyrygent, pedagog, muzykolog | Zygmunta Latoszewskiego]]. Po wojnie osiadł z żoną i córką w Sopocie, mieszkał przy ul. Obrońców Westerplatte 36. W latach 1948–1981 pracował w PWSM w Sopocie, następnie przeniesionej do Gdańska. Od 1968 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny. Kładł nacisk na kształcenie aparatu gry i poszerzanie możliwości brzmieniowych, na przygotowanie estradowe. Preferował repertuar romantyczny. Dzięki niemu gdańska wiolinistyka zaczęła liczyć się w Europie. Posiadał oryginalne skrzypce Guarneriego, o unikalnie silnym tonie i głębokim brzmieniu. Udzielał też lekcji prywatnych późniejszym wirtuozom skrzypiec. Autor audycji radiowych oraz koncertów upowszechniających muzykę. <br/><br/> | ||
| + | Jego uczniami byli m.in. [[KULKA KONSTANTY ANDRZEJ, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku | Konstanty Andrzej Kulka]], Edward Zbigniew Zienkowski, profesor Uniwersytetu Muzycznego w Wiedniu; Joanna Mądroszkiewicz (22 III 1956 Szczecin - 4 VI 2014 Austria, pochowana na cmentarzu w Gdyni Witominie), koncertująca skrzypaczka, wychowawczyni wiedeńskiej Hochschule für Musik; córka Krystyna; Magdalena Suchecka, wykładowczyni w New England Conservatory w Bostonie; Aldona Cisewska, koncertmistrz Filharmonii w Bydgoszczy; Maciej Sobczak - profesor i rektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku i Seweryn Krajewski, współtwórca zespołu [[CZERWONE GITARY | Czerwone Gitary]]. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.im. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1973 otrzymał Nagrodę Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w Diedzinie Kultury. Mąż Zofii (zm. 1968), ojciec Krystyny, skrzypaczki, byłej koncertmistrzyni Südwestdeutsche Philharmonie w Konstancji i Nürnberger Symphoniker. Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie. 18 V 2019 nadano jego imię wąwozowi pod mostkiem przy ul. Obrońców Westerplatte w Sopocie, w rejonie siedziby Sopockiej Szkoły Muzycznej i jego miejsca zamieszkania. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:14, 20 lip 2023
STEFAN HERMAN (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) początkowo w Sopocie, następnie w Gdańsku ( Akademia Muzyczna). Syn Aleksandra Rajchmana (18 II 1855 Warszawa - 18 XII 1915 Warszawa), polskiego dziennikarza, krytyka teatralnego i muzycznego, dyrektora opery. Po stracie ojca podczas I wojny światowej przeniósł się z matką z Warszawy do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie spędził lata szkolne, maturę zdając w gimnazjum Księży Salezjanów w Sokołowie Podlaskim. Od 1916 regularnie dojeżdżał do Warszawy na lekcje gry na skrzypcach u prof. Józefa Jarzębskiego. Po śmierci matki utrzymywał się z korepetycji. W 1925 rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, rok później zdał egzamin na kurs wyższy Państwowego Konserwatorium Muzycznego. Po czterech latach nauki otrzymany dyplom pozwolił mu na studia w Wyższej Szkole Muzycznej pod kierunkiem prof. Józefa Jarzębskiego, w 1934 otrzymał dyplom w klasie wirtuozowskiej Ireny Dubiskiej.
W latach 1933–1940 prowadził klasę skrzypcową we Wszechnicy Muzycznej w Warszawie, prowadził działalność estradową, między innymi w 1937 wystąpił jako solista w koncercie symfonicznym Filharmonii Warszawskiej. W 1936 opublikował podręcznik Podstawy techniki skrzypcowej. W 1938 przebywał pół roku w Paryżu, ucząc się u prof. Claude Lamoureuxa i Henri Marteau oraz pobierając prywatne lekcje u będącego wówczas u szczytu sławy polskiego wirtuoza skrzypiec Bronisława Hubermana.
Podczas II wojny światowej udzielał w Warszawie prywatnych lekcji i występował na koncertach w kawiarni Bolesława Woytowicza, w dawnej kawiarni artystycznej „SiM", na koncertach symfonicznych prowadzonych przez Zygmunta Latoszewskiego. Po wojnie osiadł z żoną i córką w Sopocie, mieszkał przy ul. Obrońców Westerplatte 36. W latach 1948–1981 pracował w PWSM w Sopocie, następnie przeniesionej do Gdańska. Od 1968 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny. Kładł nacisk na kształcenie aparatu gry i poszerzanie możliwości brzmieniowych, na przygotowanie estradowe. Preferował repertuar romantyczny. Dzięki niemu gdańska wiolinistyka zaczęła liczyć się w Europie. Posiadał oryginalne skrzypce Guarneriego, o unikalnie silnym tonie i głębokim brzmieniu. Udzielał też lekcji prywatnych późniejszym wirtuozom skrzypiec. Autor audycji radiowych oraz koncertów upowszechniających muzykę.
Jego uczniami byli m.in. Konstanty Andrzej Kulka, Edward Zbigniew Zienkowski, profesor Uniwersytetu Muzycznego w Wiedniu; Joanna Mądroszkiewicz (22 III 1956 Szczecin - 4 VI 2014 Austria, pochowana na cmentarzu w Gdyni Witominie), koncertująca skrzypaczka, wychowawczyni wiedeńskiej Hochschule für Musik; córka Krystyna; Magdalena Suchecka, wykładowczyni w New England Conservatory w Bostonie; Aldona Cisewska, koncertmistrz Filharmonii w Bydgoszczy; Maciej Sobczak - profesor i rektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku i Seweryn Krajewski, współtwórca zespołu Czerwone Gitary.
Odznaczony m.im. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1973 otrzymał Nagrodę Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w Diedzinie Kultury. Mąż Zofii (zm. 1968), ojciec Krystyny, skrzypaczki, byłej koncertmistrzyni Südwestdeutsche Philharmonie w Konstancji i Nürnberger Symphoniker. Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie. 18 V 2019 nadano jego imię wąwozowi pod mostkiem przy ul. Obrońców Westerplatte w Sopocie, w rejonie siedziby Sopockiej Szkoły Muzycznej i jego miejsca zamieszkania.
