KOLBERGER KRZYSZTOF, aktor, patron gdańskiego skweru

Aktualna wersja na dzień 11:02, 4 paź 2022

Po uroczystości nadania imienia Krzysztofa Kolbergera skwerowi w Gdańsku- Strzyży, 2012

Julia Kolberger przy portrecie ojca podczas gali nadania jego imienia IX Liceum Ogólnokształcącemu w Gdańsku, 2015

KRZYSZTOF KOLBERGER (13 VIII 1950 Gdańsk – 7 I 2011 Warszawa), aktor teatralny i filmowy, patron skweru w Gdańsku. W 1953 rodzina zmieniła nazwisko z Kohlberger na Kolberger. W 1968 absolwent IX Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. W 1972 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Występował między innymi w teatrach: Śląskim w Katowicach (1972–1973, tu debiutował 13 X 1972 rolą Kubusia w Hyde Parku Adama Kreczmara), Wielkim w Łodzi (1990) oraz warszawskich: Narodowym (1973–1982 i 1999–2004), Powszechnym (1981), Współczesnym (1982–1987), Za Dalekim (1986), Wielkim – Operze Narodowej (1987–1988, 1994, 1996), Dramatycznym (1987–1988), Ateneum (1988–2000), Komedia (1994–1995, 2002), Scena Prezentacje (1996), Studio (1998, 2003).

Zagrał ponad 70 ról teatralnych, między innymi w przedstawieniach: Akty (1972), Wacława dzieje (1973), Wesele (1974, 2000), Dziady (1978), Bracia Karamazow (1979), Joanna d’Arc na stosie (1984), Pan Tadeusz (1990), Wiele hałasu o nic (2008). Narrator i lektor w 22 filmach, między innymi: Droga mogiłami znaczona (1987), Dawni kronikarze zapisali… (1988), Testament (1993), Życie pośmiertne Adama Mickiewicza (1998), Pójdź za mną. Testament Jana Pawła II (2006), Prymas z Mysłowic (2008), Paweł z Tarsu. Pojednanie światów (2010). Zagrał w ponad 100 filmach, serialach i spektaklach telewizyjnych, między innymi: Romeo i Julia (1974), Popiół i diament (1974), Dzieje Mistrza Twardowskiego (1995), Pan Tadeusz (1999), W pustyni i w puszczy (2001), Marszałek Piłsudski (2001), Impuls amerykański. Rzecz o Henryku Sienkiewiczu (2001), Katyń (2007), Popiełuszko. Wolność jest w nas (2009). W 1988 reżyser albumu muzycznego dla dzieci Bajki dla Natalki.

Jako reżyser teatralny wystawiał w latach 1992–2008 spektakle w Operze Wrocławskiej, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Teatrze Północnym w Warszawie, Operze Szczecińskiej, Teatrze Komedii w Warszawie, w placówce Kino-Teatr Bajka, Wrocławskim Teatrze Lalek. W kwietniu 2005 odczytał testament Jana Pawła II. Był członkiem Rady Głównej Fundacji Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier”. W 2010 bohater filmu o samym sobie: Kolba, na szczęście.

Od 1991 chory na nowotwór. W czerwcu 2006 udzielił wywiadu rzeki Aleksandrze Iwanowskiej: Przypadek nie-przypadek. Rozmowa między wierszami księdza Jana Twardowskiego. Odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2011). W 1997 otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, w 2008 otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Laureat nagrody im. Leona Schillera przyznawanej przez SPATiF dla młodego aktora (1976), nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka (1978), nagrody aktorskiej na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” (1981), Złotego Mikrofonu (2005), nagród Super Wiktor Specjalny (2006) i Wielki Splendor oraz nagrody Totus przyznawanej z okazji Dnia Papieskiego (2009). W 2006 laureat konkursu „Mistrz Mowy Polskiej”. W 1998, podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.

Mąż Anny Romantowskiej (ur. 16 V 1950 Białystok), aktorki, ojciec aktorki i reżyserki Julii Kolberger (ur. 23 VII 1978 Warszawa). Pochowany 13 I 2011 na warszawskich Powązkach. Na wniosek Rady Dzielnicy Strzyża w Gdańsku 26 VI 2012 nadano jego imię skwerowi przy ul. Karłowicza (w pobliżu domu, w którym się urodził). W 2015 został patronem IX Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. PDM