GUDEL JOACHIM, pianista, muzykolog
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Joachim_Gudel.jpg|thumb|Joachim Gudel]] | + | [[File: Joachim_Gudel,_1989_.jpg |thumb| Papież Jan Paweł II i Joachim Gudel, Castel Gandolfo 1989]] |
| − | + | ||
'''JOACHIM GUDEL''' (16 VIII 1927 Toruń – 14 I 2002 Gdańsk), pianista, muzykolog. Syn Antoniego (24 VIII 1893 Leźno – 3 VIII 1978 Toruń), z wykształcenia skrzypka, organisty i dyrektora chóru kościoła św. Jakuba w Toruniu, i Feliksy z domu Domazar, wykształconej we Lwowie wokalistki. Starszy brat Klemensa (1931–2006), absolwenta gry organowej u prof. Bronisława Rutkowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie, oraz skrzypaczek Janiny i Cecylii.<br/><br/> | '''JOACHIM GUDEL''' (16 VIII 1927 Toruń – 14 I 2002 Gdańsk), pianista, muzykolog. Syn Antoniego (24 VIII 1893 Leźno – 3 VIII 1978 Toruń), z wykształcenia skrzypka, organisty i dyrektora chóru kościoła św. Jakuba w Toruniu, i Feliksy z domu Domazar, wykształconej we Lwowie wokalistki. Starszy brat Klemensa (1931–2006), absolwenta gry organowej u prof. Bronisława Rutkowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie, oraz skrzypaczek Janiny i Cecylii.<br/><br/> | ||
Naukę muzyki rozpoczął w domu pod kierunkiem ojca, kontynuował ją w Średniej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie fortepianu prof. Ireny Kurpisz-Stefanowej. Od 1947 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego i Józefa Reissa, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Henryka Sztompki i na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury pod kierunkiem Stefana Kisielewskiego. Odbył dwuletni kurs chorału gregoriańskiego pod kierunkiem prof. Bronisława Rutkowskiego. Jako student prowadził zespół śpiewu gregoriańskiego w kościele św. Floriana w Krakowie, założony przez ks. Karola Wojtyłę. Od 1955 dzięki stypendium na studiach podyplomowych w Weimarze pod kierunkiem prof. Lajosa Hernády’ego w Franz–Liszt Hochschule. Od 1966 do 1978 w Łódzkiej Akademii Muzycznej, jednocześnie w latach 1962–1969 pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Kutnie oraz 1967–1971 dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Pabianicach. Od 1976 doktor na podstawie rozprawy ''Niektóre problemy fortepianowej realizacji ozdobników w utworach I połowy XVII wieku pisanych pierwotnie na klawikord lub klawesyn'', obronionej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. <br/><br/> | Naukę muzyki rozpoczął w domu pod kierunkiem ojca, kontynuował ją w Średniej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie fortepianu prof. Ireny Kurpisz-Stefanowej. Od 1947 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego i Józefa Reissa, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Henryka Sztompki i na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury pod kierunkiem Stefana Kisielewskiego. Odbył dwuletni kurs chorału gregoriańskiego pod kierunkiem prof. Bronisława Rutkowskiego. Jako student prowadził zespół śpiewu gregoriańskiego w kościele św. Floriana w Krakowie, założony przez ks. Karola Wojtyłę. Od 1955 dzięki stypendium na studiach podyplomowych w Weimarze pod kierunkiem prof. Lajosa Hernády’ego w Franz–Liszt Hochschule. Od 1966 do 1978 w Łódzkiej Akademii Muzycznej, jednocześnie w latach 1962–1969 pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Kutnie oraz 1967–1971 dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Pabianicach. Od 1976 doktor na podstawie rozprawy ''Niektóre problemy fortepianowej realizacji ozdobników w utworach I połowy XVII wieku pisanych pierwotnie na klawikord lub klawesyn'', obronionej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. <br/><br/> | ||
| − | Od 1978 w [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej ]] w Gdańsku na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki, w latach 1978–1981 i 1987–2003 dziekan, 1981–1987 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. Początkowo docent kontraktowy, następnie docent mianowany i profesor nadzwyczajny. Autor | + | Od 1978 w [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej ]] w Gdańsku na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki, w latach 1978–1981 i 1987–2003 dziekan, 1981–1987 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. Początkowo docent kontraktowy, następnie docent mianowany i profesor nadzwyczajny. Autor m.in. monografii ''Realizacja ozdobników w muzyce fortepianowej XVIII wieku'' (1984), prac o dawnej muzyce gdańskiej, muzyce organowej; czynny jako pianista. Od 1981 prowadził w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (Piecki) | kościele Bożego Ciała]] w Gdańsku–[[PIECKI|Pieckach]] chór kameralny [[CANTORES MINORES GEDANENSES | Cantores Minores Gedanenses]]. W latach 1990–2002 był członkiem Rady Naukowej [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteki Gdańskiej PAN]]. <br/><br/> |
Od 7 VII 1956 żonaty z Elżbietą Kazimierą z domu Jacuńską (4 III 1934 – 20 II 2002 Gdańsk), ojciec Piotra (ur. 1958), absolwenta Akademii Muzycznej w Gdańsku i Marii Antoniny (ur. 8 VI 1961 Toruń), absolwentki pedagogiki na UG. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 7 VII 1956 żonaty z Elżbietą Kazimierą z domu Jacuńską (4 III 1934 – 20 II 2002 Gdańsk), ojciec Piotra (ur. 1958), absolwenta Akademii Muzycznej w Gdańsku i Marii Antoniny (ur. 8 VI 1961 Toruń), absolwentki pedagogiki na UG. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Beger Roman, ''Gudel Joachim'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement III, Gdańsk 2012, s. 91–93.<br/> | Beger Roman, ''Gudel Joachim'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement III, Gdańsk 2012, s. 91–93.<br/> | ||
Połubek Marek, ''Joachim Gudel, artysta i pedagog'', Gdańsk 2002. | Połubek Marek, ''Joachim Gudel, artysta i pedagog'', Gdańsk 2002. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:36, 23 paź 2024
JOACHIM GUDEL (16 VIII 1927 Toruń – 14 I 2002 Gdańsk), pianista, muzykolog. Syn Antoniego (24 VIII 1893 Leźno – 3 VIII 1978 Toruń), z wykształcenia skrzypka, organisty i dyrektora chóru kościoła św. Jakuba w Toruniu, i Feliksy z domu Domazar, wykształconej we Lwowie wokalistki. Starszy brat Klemensa (1931–2006), absolwenta gry organowej u prof. Bronisława Rutkowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie, oraz skrzypaczek Janiny i Cecylii.
Naukę muzyki rozpoczął w domu pod kierunkiem ojca, kontynuował ją w Średniej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie fortepianu prof. Ireny Kurpisz-Stefanowej. Od 1947 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego i Józefa Reissa, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu Henryka Sztompki i na Wydziale Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury pod kierunkiem Stefana Kisielewskiego. Odbył dwuletni kurs chorału gregoriańskiego pod kierunkiem prof. Bronisława Rutkowskiego. Jako student prowadził zespół śpiewu gregoriańskiego w kościele św. Floriana w Krakowie, założony przez ks. Karola Wojtyłę. Od 1955 dzięki stypendium na studiach podyplomowych w Weimarze pod kierunkiem prof. Lajosa Hernády’ego w Franz–Liszt Hochschule. Od 1966 do 1978 w Łódzkiej Akademii Muzycznej, jednocześnie w latach 1962–1969 pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Kutnie oraz 1967–1971 dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I st. w Pabianicach. Od 1976 doktor na podstawie rozprawy Niektóre problemy fortepianowej realizacji ozdobników w utworach I połowy XVII wieku pisanych pierwotnie na klawikord lub klawesyn, obronionej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Od 1978 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki, w latach 1978–1981 i 1987–2003 dziekan, 1981–1987 dyrektor Instytutu Teorii Muzyki. Początkowo docent kontraktowy, następnie docent mianowany i profesor nadzwyczajny. Autor m.in. monografii Realizacja ozdobników w muzyce fortepianowej XVIII wieku (1984), prac o dawnej muzyce gdańskiej, muzyce organowej; czynny jako pianista. Od 1981 prowadził w kościele Bożego Ciała w Gdańsku–Pieckach chór kameralny Cantores Minores Gedanenses. W latach 1990–2002 był członkiem Rady Naukowej Biblioteki Gdańskiej PAN.
Od 7 VII 1956 żonaty z Elżbietą Kazimierą z domu Jacuńską (4 III 1934 – 20 II 2002 Gdańsk), ojciec Piotra (ur. 1958), absolwenta Akademii Muzycznej w Gdańsku i Marii Antoniny (ur. 8 VI 1961 Toruń), absolwentki pedagogiki na UG. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Beger Roman, Gudel Joachim, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement III, Gdańsk 2012, s. 91–93.
Połubek Marek, Joachim Gudel, artysta i pedagog, Gdańsk 2002.
