PIWEK ALEKSANDER, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Aleksander_Piwek_1969.jpg |thumb| Aleksander Piwek, 1969]] | ||
| − | + | '''ALEKSANDER RYSZARD PIWEK''' (ur. 16 X 1948 Gdańsk), architekt i konserwator zabytków, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Aleksandra i Czesławy. Ukończył Szkołę Podstawową nr 19 w Gdańsku-[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] oraz tamże Technikum Elektryczno-Maszynowe. Po maturze podjął pracę w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego w Gdańsku, jednocześnie przystąpił do egzaminów wstępnych na [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Architektury]] (WA) PG, gdzie w latach 1969–1974 studiował kierunek architektura i urbanistyka. W 1974 obronił pracę dyplomową ''Studium nad kierunkami restauracji wnętrz katedry oliwskiej'' (promotor: profesor [[STANKIEWICZ JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej, patron gdańskiej ulicy | Jerzy Stankiewicz]]). Jako student ostatniego semestru studiów został zatrudniony na stanowisku inżynieryjno-technicznym w Zakładzie Historii Architektury WA PG. W lipcu 1981 przeszedł do grupy pracowników naukowo-dydaktycznych na stanowisko asystenta i otworzył przewód doktorski pod kierunkiem docenta [[MASSALSKI RYSZARD, architekt, konserwator | Ryszarda Massalskiego]].<br/><br/> | |
| − | '''ALEKSANDER RYSZARD PIWEK''' (ur. 16 X 1948 Gdańsk), architekt i konserwator zabytków, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Aleksandra i Czesławy. Ukończył Szkołę Podstawową nr 19 w Gdańsku-[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] oraz tamże Technikum Elektryczno-Maszynowe. Po maturze podjął pracę w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego w Gdańsku, | + | W sierpniu 1982 usunięty z pracy, następnie przywrócony i zawieszony na okres pół roku w prawach pracownika PG, co stanowiło szykanę za wykroczenie przeciwko przepisom [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (wraz z [[HABELA JADWIGA MARIA, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Jadwigą Habelą]] sprawował opiekę nad wyjazdem naukowym studentów WA PG na Dolny Śląsk, podczas którego na tylnej szybie autokaru dwie studentki namalowały szminką logo zlikwidowanego dekretem o stanie wojennym NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarność]]). Po utracie praw samodzielnego pracownika naukowego przez docenta Ryszarda Massalskiego (wskutek zmiany ustawy o szkolnictwie wyższym w 1990), funkcji promotora podjął się Jerzy Stankiewicz, jednak jego choroba i śmierć spowodowała w 1994 konieczność wyznaczenia trzeciego już promotora w przewodzie doktorskim, profesora [[ANDERS WIESŁAW, architekt, urbanista | Wiesława Andersa]]. Stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka otrzymał w 1996 na podstawie dysertacji ''Kościoły o układzie pośrednim między bazylikowym a halowym w Polsce. Teoria i przykłady''. Zatrudniony na stanowisku adiunkta, w 2009 habilitował się na WA Politechniki Wrocławskiej na podstawie dorobku i rozprawy ''Architektura kościoła pocysterskiego w Oliwie w XII–XX wieku. Świątynia zakonna białych mnichów'' (wydanej w 2006 jako efekt grantu Komitetu Badań Naukowych). Od 2015 profesor tytularny.<br/><br/> |
| − | 1981 przeszedł do grupy pracowników naukowo-dydaktycznych na stanowisko asystenta | + | |
| − | W sierpniu 1982 usunięty z pracy, następnie przywrócony i zawieszony na okres pół roku w prawach pracownika PG, co stanowiło szykanę za wykroczenie przeciwko przepisom [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (wraz z [[HABELA JADWIGA MARIA, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Jadwigą Habelą]] sprawował opiekę nad wyjazdem naukowym studentów WA PG na Dolny Śląsk, podczas którego na tylnej szybie autokaru dwie studentki namalowały szminką logo zlikwidowanego dekretem o stanie wojennym NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | | + | |
Specjalista w zakresie badań architektonicznych i ich metodologii. Autor m.in. trzech monografii, dotyczących przede wszystkim ponad 50 lat jego badań [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościoła Trójcy Świętej]] (archikatedra oliwska) i całego zespołu pocysterskiego (w tym [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Oliwa) | kościoła św. Jakuba w Oliwie]] i [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | Domu Bramnego]]). Znaczną część jego dorobku stanowią niepublikowane ekspertyzy i opracowania wyników badań ''in situ''. W 1997, wspólnie z zespołem [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesława Gruszkowskiego]] (Wiesław Anders, Robert Hirsch, Jadwiga Kiernikiwicz-Wieczorkiewicz, Joanna Labenz, Roman Ruczyński i Radosław Stefańczyk), opracował dokumentację pierwszego zgłoszenia Gdańska na listę światowego dziedzictwa UNESCO. <br/><br/> | Specjalista w zakresie badań architektonicznych i ich metodologii. Autor m.in. trzech monografii, dotyczących przede wszystkim ponad 50 lat jego badań [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościoła Trójcy Świętej]] (archikatedra oliwska) i całego zespołu pocysterskiego (w tym [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Oliwa) | kościoła św. Jakuba w Oliwie]] i [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | Domu Bramnego]]). Znaczną część jego dorobku stanowią niepublikowane ekspertyzy i opracowania wyników badań ''in situ''. W 1997, wspólnie z zespołem [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesława Gruszkowskiego]] (Wiesław Anders, Robert Hirsch, Jadwiga Kiernikiwicz-Wieczorkiewicz, Joanna Labenz, Roman Ruczyński i Radosław Stefańczyk), opracował dokumentację pierwszego zgłoszenia Gdańska na listę światowego dziedzictwa UNESCO. <br/><br/> | ||
Prowadził badania architektoniczne w najważniejszych zabytkach architektonicznych Gdańska: w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratuszu Głównego Miasta]], [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]], [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]], [[BRAMA ZIELONA | Bramie Zielonej]], [[BRAMA WYŻYNNA | Bramie Wyżynnej]], [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], w kościołach [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | św. Ducha]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | św. Józefa]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] oraz w [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]].<br/><br/> | Prowadził badania architektoniczne w najważniejszych zabytkach architektonicznych Gdańska: w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratuszu Głównego Miasta]], [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]], [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]], [[BRAMA ZIELONA | Bramie Zielonej]], [[BRAMA WYŻYNNA | Bramie Wyżynnej]], [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], w kościołach [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | św. Ducha]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | św. Józefa]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] oraz w [[DOM DOBROCZYNNOŚCI | Domu Dobroczynności]].<br/><br/> | ||
Wykonywał także liczne badania poza Gdańskiem, obejmujące m.in. zespół cysterski w Pelplinie, Bramę Targową w Elblągu, zespół dworski w Waplewie Wielkim, zamek kapituły pomezańskiej w Kwidzynie, gotyckie kościoły w Bytowie, Darłowie, Iławie, Koszalinie, Lęborku, Mariance koło Pasłęka, Nowem nad Wisłą, Niedźwiedzicy i Sławnie. Konsultował i recenzował wiele badań jako rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, członek Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków i innych zespołów eksperckich (m.in. rady odbudowy kościoła farnego w Gubinie, czy Rady Fundacji dla Ratowania Klasztoru św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy). <br/><br/> | Wykonywał także liczne badania poza Gdańskiem, obejmujące m.in. zespół cysterski w Pelplinie, Bramę Targową w Elblągu, zespół dworski w Waplewie Wielkim, zamek kapituły pomezańskiej w Kwidzynie, gotyckie kościoły w Bytowie, Darłowie, Iławie, Koszalinie, Lęborku, Mariance koło Pasłęka, Nowem nad Wisłą, Niedźwiedzicy i Sławnie. Konsultował i recenzował wiele badań jako rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, członek Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków i innych zespołów eksperckich (m.in. rady odbudowy kościoła farnego w Gubinie, czy Rady Fundacji dla Ratowania Klasztoru św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy). <br/><br/> | ||
| − | Członek Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Pamięci ICOMOS, European Cathedrals Association, Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytów (w latach 2002–2008 i 2014–2018 prezes oddziału gdańskiego). W latach 2016–2023 był członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN). Animator środowiska konserwatorskiego w Gdańsku, organizator wyjazdów studyjnych, pomysłodawca ustanowienia [[NAGRODA IM. PROF. JERZEGO STANKIEWICZA | Nagrody im. prof. Jerzego Stankiewicza]], redaktor „Biuletynu Konserwatorskiego Pomorza Gdańskiego” (trzech numerów z lat 2011–2013). W 1973 założyciel i opiekun Turystyczno-Naukowego | + | Członek Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Pamięci ICOMOS, European Cathedrals Association, Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytów (w latach 2002–2008 i 2014–2018 prezes oddziału gdańskiego). W latach 2016–2023 był członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN). Animator środowiska konserwatorskiego w Gdańsku, organizator wyjazdów studyjnych, pomysłodawca ustanowienia [[NAGRODA IM. PROF. JERZEGO STANKIEWICZA | Nagrody im. prof. Jerzego Stankiewicza]], redaktor „Biuletynu Konserwatorskiego Pomorza Gdańskiego” (trzech numerów z lat 2011–2013). W 1973 założyciel i opiekun Turystyczno-Naukowego Koła Studentów Architektury TXA (drugą najstarszą, nieprzerwanie działającą organizację studentów PG). <br/><br/> |
| − | Uhonorowany m.in. Nagrodą im. ks. prof. Janusza Pasierba „Conservator Ecclasiae” (2011), brązowym (2011) i srebrnym (2018) medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2012). {{author:PS}} | + | Uhonorowany m.in. Nagrodą im. ks. prof. Janusza Pasierba „Conservator Ecclasiae” (2011), brązowym (2011) i srebrnym (2018) medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2012). {{author:PS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[Category: | + | |
Aktualna wersja na dzień 09:16, 21 paź 2024
ALEKSANDER RYSZARD PIWEK (ur. 16 X 1948 Gdańsk), architekt i konserwator zabytków, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Aleksandra i Czesławy. Ukończył Szkołę Podstawową nr 19 w Gdańsku-Nowym Porcie oraz tamże Technikum Elektryczno-Maszynowe. Po maturze podjął pracę w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego w Gdańsku, jednocześnie przystąpił do egzaminów wstępnych na Wydziale Architektury (WA) PG, gdzie w latach 1969–1974 studiował kierunek architektura i urbanistyka. W 1974 obronił pracę dyplomową Studium nad kierunkami restauracji wnętrz katedry oliwskiej (promotor: profesor Jerzy Stankiewicz). Jako student ostatniego semestru studiów został zatrudniony na stanowisku inżynieryjno-technicznym w Zakładzie Historii Architektury WA PG. W lipcu 1981 przeszedł do grupy pracowników naukowo-dydaktycznych na stanowisko asystenta i otworzył przewód doktorski pod kierunkiem docenta Ryszarda Massalskiego.
W sierpniu 1982 usunięty z pracy, następnie przywrócony i zawieszony na okres pół roku w prawach pracownika PG, co stanowiło szykanę za wykroczenie przeciwko przepisom stanu wojennego (wraz z Jadwigą Habelą sprawował opiekę nad wyjazdem naukowym studentów WA PG na Dolny Śląsk, podczas którego na tylnej szybie autokaru dwie studentki namalowały szminką logo zlikwidowanego dekretem o stanie wojennym NSZZ Solidarność). Po utracie praw samodzielnego pracownika naukowego przez docenta Ryszarda Massalskiego (wskutek zmiany ustawy o szkolnictwie wyższym w 1990), funkcji promotora podjął się Jerzy Stankiewicz, jednak jego choroba i śmierć spowodowała w 1994 konieczność wyznaczenia trzeciego już promotora w przewodzie doktorskim, profesora Wiesława Andersa. Stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka otrzymał w 1996 na podstawie dysertacji Kościoły o układzie pośrednim między bazylikowym a halowym w Polsce. Teoria i przykłady. Zatrudniony na stanowisku adiunkta, w 2009 habilitował się na WA Politechniki Wrocławskiej na podstawie dorobku i rozprawy Architektura kościoła pocysterskiego w Oliwie w XII–XX wieku. Świątynia zakonna białych mnichów (wydanej w 2006 jako efekt grantu Komitetu Badań Naukowych). Od 2015 profesor tytularny.
Specjalista w zakresie badań architektonicznych i ich metodologii. Autor m.in. trzech monografii, dotyczących przede wszystkim ponad 50 lat jego badań kościoła Trójcy Świętej (archikatedra oliwska) i całego zespołu pocysterskiego (w tym kościoła św. Jakuba w Oliwie i Domu Bramnego). Znaczną część jego dorobku stanowią niepublikowane ekspertyzy i opracowania wyników badań in situ. W 1997, wspólnie z zespołem Wiesława Gruszkowskiego (Wiesław Anders, Robert Hirsch, Jadwiga Kiernikiwicz-Wieczorkiewicz, Joanna Labenz, Roman Ruczyński i Radosław Stefańczyk), opracował dokumentację pierwszego zgłoszenia Gdańska na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Prowadził badania architektoniczne w najważniejszych zabytkach architektonicznych Gdańska: w Ratuszu Głównego Miasta, Dworze Artusa, Domu Uphagena, Bramie Zielonej, Bramie Wyżynnej, Kaplicy Królewskiej, w kościołach Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), św. Ducha, św. Jakuba, św. Józefa, św. Katarzyny oraz w Domu Dobroczynności.
Wykonywał także liczne badania poza Gdańskiem, obejmujące m.in. zespół cysterski w Pelplinie, Bramę Targową w Elblągu, zespół dworski w Waplewie Wielkim, zamek kapituły pomezańskiej w Kwidzynie, gotyckie kościoły w Bytowie, Darłowie, Iławie, Koszalinie, Lęborku, Mariance koło Pasłęka, Nowem nad Wisłą, Niedźwiedzicy i Sławnie. Konsultował i recenzował wiele badań jako rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, członek Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków i innych zespołów eksperckich (m.in. rady odbudowy kościoła farnego w Gubinie, czy Rady Fundacji dla Ratowania Klasztoru św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy).
Członek Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Pamięci ICOMOS, European Cathedrals Association, Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytów (w latach 2002–2008 i 2014–2018 prezes oddziału gdańskiego). W latach 2016–2023 był członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN). Animator środowiska konserwatorskiego w Gdańsku, organizator wyjazdów studyjnych, pomysłodawca ustanowienia Nagrody im. prof. Jerzego Stankiewicza, redaktor „Biuletynu Konserwatorskiego Pomorza Gdańskiego” (trzech numerów z lat 2011–2013). W 1973 założyciel i opiekun Turystyczno-Naukowego Koła Studentów Architektury TXA (drugą najstarszą, nieprzerwanie działającą organizację studentów PG).
Uhonorowany m.in. Nagrodą im. ks. prof. Janusza Pasierba „Conservator Ecclasiae” (2011), brązowym (2011) i srebrnym (2018) medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2012).
