VERCH CARL GOTTLIEB, artysta plastyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CARL GOTTLIEB VERCH''' (5 XII 1770 – 1 V 1846 Gdańsk), artysta plastyk. Potomek Samuela (1655–1715), kaznodziei w kościołach [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]] (1702) i [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] (1704), autora panegiryku na cześć króla polskiego Augusta II z okazji jego pobytu w 1710 w Gdańsku. Syn Samuela Gottlieba (pochowany 5 II 1771 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 242), który z bratem Carlem Benedictem 21 IV 1747 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Matką była Maria (pochowana przy mężu 17 VIII 1772). Stryj Carl Benedict w 1760 był prokuratorem miejskim. <br/><br/> | + | '''CARL GOTTLIEB VERCH''' (5 XII 1770 – 1 V 1846 Gdańsk), artysta plastyk. Potomek Samuela (1655–1715), pastora we Wocławach (1685), kaznodziei w kościołach [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | św. Trójcy]] (1702) i [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] (1704), autora panegiryku na cześć króla polskiego Augusta II z okazji jego pobytu w 1710 w Gdańsku. Syn Samuela Gottlieba (pochowany 5 II 1771 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 242), który z bratem Carlem Benedictem 21 IV 1747 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Matką była Maria (pochowana przy mężu 17 VIII 1772). Stryj Carl Benedict w 1760 był prokuratorem miejskim. <br/><br/> |
W 1817 nauczyciel prywatny, mieszkał przy St. Trinitatis-Kirchengasse 68 (ul. św. Trójcy 4), w 1831 przy Poggenpfuhl 208 (ul. Żabi Kruk 30). W latach 1831–1839 był nauczycielem rysunków w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Hundegasse 323 (ul. Ogarna 99) Sabiny Cathariny (1780–1840), wdowy po kaznodziei [[DIETRICH GEORGE THEODOR, kaznodzieja | Georgu Theodorze Dietrichu]]. Jako nauczyciel rysunków młodszych dzieci współpracował także z [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewską Szkołą Sztuk Pięknych]]. W 1837 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. <br/><br/> | W 1817 nauczyciel prywatny, mieszkał przy St. Trinitatis-Kirchengasse 68 (ul. św. Trójcy 4), w 1831 przy Poggenpfuhl 208 (ul. Żabi Kruk 30). W latach 1831–1839 był nauczycielem rysunków w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Hundegasse 323 (ul. Ogarna 99) Sabiny Cathariny (1780–1840), wdowy po kaznodziei [[DIETRICH GEORGE THEODOR, kaznodzieja | Georgu Theodorze Dietrichu]]. Jako nauczyciel rysunków młodszych dzieci współpracował także z [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewską Szkołą Sztuk Pięknych]]. W 1837 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. <br/><br/> | ||
5 II 1802 w kościele św. Trójcy pochowano zmarłych w niemowlęctwie jego synów. Jego z kolei nekrolog podpisała "Tochter R. Thomas geb. Verch". W rok po śmierci (1847) sprzedano na licytacji jego zbiory rysunków, grafik, malarstwa i muzykaliów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | 5 II 1802 w kościele św. Trójcy pochowano zmarłych w niemowlęctwie jego synów. Jego z kolei nekrolog podpisała "Tochter R. Thomas geb. Verch". W rok po śmierci (1847) sprzedano na licytacji jego zbiory rysunków, grafik, malarstwa i muzykaliów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.<br/> | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.<br/> | ||
| + | Paula Schmidta, ''Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart'', Danzig 1901, s. 86. <br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 490. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 490. | ||
Aktualna wersja na dzień 22:16, 6 wrz 2024
CARL GOTTLIEB VERCH (5 XII 1770 – 1 V 1846 Gdańsk), artysta plastyk. Potomek Samuela (1655–1715), pastora we Wocławach (1685), kaznodziei w kościołach św. Trójcy (1702) i św. Katarzyny (1704), autora panegiryku na cześć króla polskiego Augusta II z okazji jego pobytu w 1710 w Gdańsku. Syn Samuela Gottlieba (pochowany 5 II 1771 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 242), który z bratem Carlem Benedictem 21 IV 1747 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Matką była Maria (pochowana przy mężu 17 VIII 1772). Stryj Carl Benedict w 1760 był prokuratorem miejskim.
W 1817 nauczyciel prywatny, mieszkał przy St. Trinitatis-Kirchengasse 68 (ul. św. Trójcy 4), w 1831 przy Poggenpfuhl 208 (ul. Żabi Kruk 30). W latach 1831–1839 był nauczycielem rysunków w prywatnej szkole dla dziewcząt przy Hundegasse 323 (ul. Ogarna 99) Sabiny Cathariny (1780–1840), wdowy po kaznodziei Georgu Theodorze Dietrichu. Jako nauczyciel rysunków młodszych dzieci współpracował także z Królewską Szkołą Sztuk Pięknych. W 1837 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Gdańsku.
5 II 1802 w kościele św. Trójcy pochowano zmarłych w niemowlęctwie jego synów. Jego z kolei nekrolog podpisała "Tochter R. Thomas geb. Verch". W rok po śmierci (1847) sprzedano na licytacji jego zbiory rysunków, grafik, malarstwa i muzykaliów.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 334.
Paula Schmidta, Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart, Danzig 1901, s. 86.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 490.
