MEDER JOHANN VALENTIN, kompozytor, śpiewak
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Johann_Valentin_Meder.jpg|thumb|Strona tytułowa pieśni Johanna Valentina Medera na powitanie w Gdańsku króla polskiego Augusta II w 1698]] | + | [[File:Johann_Valentin_Meder.jpg|thumb|Strona tytułowa wiersza/pieśni Johanna Valentina Medera na powitanie w Gdańsku króla polskiego Augusta II w 1698]] |
'''JOHANN VALENTIN MEDER''' (ochrzczony 3 V 1649 Wasungen koło Meiningen – lipiec 1719 Ryga), kompozytor, śpiewak w kapelach dworskich w Eisenach i Gotha (1671), Bremie (1672–1673), Hamburgu (1673), Lubece (1674), Kopenhadze (1674); w latach 1674–1680 kantor w gimnazjum w Rewalu (obecnie Tallin). W Gdańsku do 1686, od 24 V 1687 kapelmistrz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (kapeli [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]]). W 1695 kilka razy w drewnianej budzie teatralnej na [[TARG WĘGLOWY | Targu Węglowym]], naprzeciwko [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], wystawił swoją operę ''Neron''. W 1698, z okazji przybycia do Gdańska króla Augusta II przygotował specjalny wiersz pochwalny, wydrukowany na białym atłasie i rozmieszczony na stołach przy których ucztował król z żoną i osobami towarzyszącymi, wygłoszony z towarzyszeniem muzyki (sam dyrygował). W tym samym roku wystawił operę ''Die wiederverehligte Coelia'', co uczynił bez zezwolenia [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], która zakazała mu dalszych przedstawień. Wystawiono ją jednak ponownie, w [[KOLEGIUM GDAŃSKIE W STARYCH SZKOTACH | Kolegium Gdańskim]] (jezuickim) na Starych Szkotach. W rok później (1699) opuścił Gdańsk, zarówno w efekcie konfliktu z Radą Miejską, głównie jednak z uwagi na zaciągnięte długi i pretensje wierzycieli. Przebywał u jezuitów w Braniewie, następnie w Królewcu, od 1700 w Rydze, gdzie pozostał już do śmierci.<br/><br/> | '''JOHANN VALENTIN MEDER''' (ochrzczony 3 V 1649 Wasungen koło Meiningen – lipiec 1719 Ryga), kompozytor, śpiewak w kapelach dworskich w Eisenach i Gotha (1671), Bremie (1672–1673), Hamburgu (1673), Lubece (1674), Kopenhadze (1674); w latach 1674–1680 kantor w gimnazjum w Rewalu (obecnie Tallin). W Gdańsku do 1686, od 24 V 1687 kapelmistrz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (kapeli [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]]). W 1695 kilka razy w drewnianej budzie teatralnej na [[TARG WĘGLOWY | Targu Węglowym]], naprzeciwko [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], wystawił swoją operę ''Neron''. W 1698, z okazji przybycia do Gdańska króla Augusta II przygotował specjalny wiersz pochwalny, wydrukowany na białym atłasie i rozmieszczony na stołach przy których ucztował król z żoną i osobami towarzyszącymi, wygłoszony z towarzyszeniem muzyki (sam dyrygował). W tym samym roku wystawił operę ''Die wiederverehligte Coelia'', co uczynił bez zezwolenia [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], która zakazała mu dalszych przedstawień. Wystawiono ją jednak ponownie, w [[KOLEGIUM GDAŃSKIE W STARYCH SZKOTACH | Kolegium Gdańskim]] (jezuickim) na Starych Szkotach. W rok później (1699) opuścił Gdańsk, zarówno w efekcie konfliktu z Radą Miejską, głównie jednak z uwagi na zaciągnięte długi i pretensje wierzycieli. Przebywał u jezuitów w Braniewie, następnie w Królewcu, od 1700 w Rydze, gdzie pozostał już do śmierci.<br/><br/> | ||
Jeszcze kilkadziesiąt lat po śmierci nazywano go słynnym kapelmistrzem z Gdańska i umieszczano wśród najbardziej znamienitych kompozytorów tamtych czasów. W jego dorobku znalazły się różnorodne gatunki i formy muzyczne typowe dla czasów, w których tworzył: koncerty kościelne, motety, kantaty, msze, pasje, świeckie utwory instrumentalne, opery ([[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]; [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowa Opera Bałtycka]]). Jego dzieła znajdują się w bibliotekach Gdańska, Uppsali, Sztokholmu, Berlina, Wolfenbüttel.<br/><br/> | Jeszcze kilkadziesiąt lat po śmierci nazywano go słynnym kapelmistrzem z Gdańska i umieszczano wśród najbardziej znamienitych kompozytorów tamtych czasów. W jego dorobku znalazły się różnorodne gatunki i formy muzyczne typowe dla czasów, w których tworzył: koncerty kościelne, motety, kantaty, msze, pasje, świeckie utwory instrumentalne, opery ([[TEATR DO KOŃCA XVIII WIEKU | Teatr do końca XVIII wieku]]; [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowa Opera Bałtycka]]). Jego dzieła znajdują się w bibliotekach Gdańska, Uppsali, Sztokholmu, Berlina, Wolfenbüttel.<br/><br/> | ||
W Gdańsku 16 V 1688 ożenił się z Constantią, córką Nicolasa Finka. Ojciec Erharda Nikolasa (ochrzczony w kościele NMP 28 III 1689) i Anny Constantii (ochrzczona w kościele NMP 2 VII 1691). {{author: DS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W Gdańsku 16 V 1688 ożenił się z Constantią, córką Nicolasa Finka. Ojciec Erharda Nikolasa (ochrzczony w kościele NMP 28 III 1689) i Anny Constantii (ochrzczona w kościele NMP 2 VII 1691). {{author: DS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:47, 16 sie 2024
JOHANN VALENTIN MEDER (ochrzczony 3 V 1649 Wasungen koło Meiningen – lipiec 1719 Ryga), kompozytor, śpiewak w kapelach dworskich w Eisenach i Gotha (1671), Bremie (1672–1673), Hamburgu (1673), Lubece (1674), Kopenhadze (1674); w latach 1674–1680 kantor w gimnazjum w Rewalu (obecnie Tallin). W Gdańsku do 1686, od 24 V 1687 kapelmistrz w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (kapeli Rady Miejskiej Gdańska). W 1695 kilka razy w drewnianej budzie teatralnej na Targu Węglowym, naprzeciwko Wielkiej Zbrojowni, wystawił swoją operę Neron. W 1698, z okazji przybycia do Gdańska króla Augusta II przygotował specjalny wiersz pochwalny, wydrukowany na białym atłasie i rozmieszczony na stołach przy których ucztował król z żoną i osobami towarzyszącymi, wygłoszony z towarzyszeniem muzyki (sam dyrygował). W tym samym roku wystawił operę Die wiederverehligte Coelia, co uczynił bez zezwolenia Rady Miejskiej, która zakazała mu dalszych przedstawień. Wystawiono ją jednak ponownie, w Kolegium Gdańskim (jezuickim) na Starych Szkotach. W rok później (1699) opuścił Gdańsk, zarówno w efekcie konfliktu z Radą Miejską, głównie jednak z uwagi na zaciągnięte długi i pretensje wierzycieli. Przebywał u jezuitów w Braniewie, następnie w Królewcu, od 1700 w Rydze, gdzie pozostał już do śmierci.
Jeszcze kilkadziesiąt lat po śmierci nazywano go słynnym kapelmistrzem z Gdańska i umieszczano wśród najbardziej znamienitych kompozytorów tamtych czasów. W jego dorobku znalazły się różnorodne gatunki i formy muzyczne typowe dla czasów, w których tworzył: koncerty kościelne, motety, kantaty, msze, pasje, świeckie utwory instrumentalne, opery ( Teatr do końca XVIII wieku; Państwowa Opera Bałtycka). Jego dzieła znajdują się w bibliotekach Gdańska, Uppsali, Sztokholmu, Berlina, Wolfenbüttel.
W Gdańsku 16 V 1688 ożenił się z Constantią, córką Nicolasa Finka. Ojciec Erharda Nikolasa (ochrzczony w kościele NMP 28 III 1689) i Anny Constantii (ochrzczona w kościele NMP 2 VII 1691).
