BÄR MAX, dyrektor Archiwum Państwowego w Gdańsku
| (Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: Bär Max.JPG|thumb|Max Bär]] |
| + | '''MAX BÄR''' (21 X 1855 Groß Schacksdorf/Forst, Dolne Łużyce, Brandenburgia – 16 V 1928 Koblencja), dyrektor [[ARCHIWA | Archiwum Państwowego]] w Gdańsku. Syn pastora Antona Gottlieba (1818 Schwemsal bei Düben, Saksonia-Anhalt – 1864) i Dorothei z domu Bernstorff, osierocony przez ojca w wieku dziewięciu lat. Od 1865 uczył się w Cottbus, po maturze w latach 1875–1880 studiował filologie hebrajską, grecką, historię, nauki pomocnicze historii na uniwersytecie w Lipsku, w 1880 obronił doktorat na uniwersytecie w Jenie. W późniejszym czasie nauczył się języka polskiego. Pracował w archiwach państwowych w Poznaniu (1880–1883), po konflikcie z przełożonym przeniesiony został do Koblencji (1883–1888), następnie pracował w archiwach w Szczecinie (1888–1896), Hanowerze (1896–1897), był kierownikiem archiwum w Osnabrücku (1897–1901).<br/><br/> | ||
| + | Od lipca 1901 radca archiwalny, od 15 VIII 1901 w Gdańsku, kierownik Królewskiego Archiwum Państwowego (gdzie mieszkał), w latach 1905–1912 jego dyrektor, od 1910 tajny radca archiwalny (tytuł odebrał w sierpniu z rąk cesarza na zamku w Malborku). Nadzorował budowę gmachu archiwum gdańskiego, kierował jego organizacją, uruchomieniem i opracowaniem zasobu (wedle własnej koncepcji). Scalił w jeden zasób archiwalny zbiory dawnego archiwum miasta Gdańska oraz akt z Pomorza, w tym dokumentów urzędów polskich (do 1772) i pruskich (po 1772). Autor prac naukowych poświęconych historii Gdańska i Pomorza Wschodniego, opartych na materiale źródłowym, dotyczących sądownictwa w Prusach i rozwoju terytorialnego Gdańska i Prus w czasach Fryderyka II. Wydał drukiem inwentarz ksiąg kościelnych przechowywanych w gdańskim archiwum. <br/><br/> | ||
| + | 9 IV 1889 ożenił się w Berlinie z Margarethą z domu Zitelmann (zm. 1913), ojciec Günthera Ekkeharda (ur. 1890) i Ursuli (ur. 1894). | ||
| + | 1 X 1912 (z powodu choroby żony) wrócił do Koblencji na stanowisko dyrektora archiwum, od 1921 na emeryturze. {{author: MrGl}} {{author: MS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 19 V 1928 (nekrolog). <br/> | ||
| + | Becker Kurt, ''Bär Max'', Neue Deutsche Biographie, 1, 1953, s. 525. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:40, 1 lip 2024
MAX BÄR (21 X 1855 Groß Schacksdorf/Forst, Dolne Łużyce, Brandenburgia – 16 V 1928 Koblencja), dyrektor Archiwum Państwowego w Gdańsku. Syn pastora Antona Gottlieba (1818 Schwemsal bei Düben, Saksonia-Anhalt – 1864) i Dorothei z domu Bernstorff, osierocony przez ojca w wieku dziewięciu lat. Od 1865 uczył się w Cottbus, po maturze w latach 1875–1880 studiował filologie hebrajską, grecką, historię, nauki pomocnicze historii na uniwersytecie w Lipsku, w 1880 obronił doktorat na uniwersytecie w Jenie. W późniejszym czasie nauczył się języka polskiego. Pracował w archiwach państwowych w Poznaniu (1880–1883), po konflikcie z przełożonym przeniesiony został do Koblencji (1883–1888), następnie pracował w archiwach w Szczecinie (1888–1896), Hanowerze (1896–1897), był kierownikiem archiwum w Osnabrücku (1897–1901).
Od lipca 1901 radca archiwalny, od 15 VIII 1901 w Gdańsku, kierownik Królewskiego Archiwum Państwowego (gdzie mieszkał), w latach 1905–1912 jego dyrektor, od 1910 tajny radca archiwalny (tytuł odebrał w sierpniu z rąk cesarza na zamku w Malborku). Nadzorował budowę gmachu archiwum gdańskiego, kierował jego organizacją, uruchomieniem i opracowaniem zasobu (wedle własnej koncepcji). Scalił w jeden zasób archiwalny zbiory dawnego archiwum miasta Gdańska oraz akt z Pomorza, w tym dokumentów urzędów polskich (do 1772) i pruskich (po 1772). Autor prac naukowych poświęconych historii Gdańska i Pomorza Wschodniego, opartych na materiale źródłowym, dotyczących sądownictwa w Prusach i rozwoju terytorialnego Gdańska i Prus w czasach Fryderyka II. Wydał drukiem inwentarz ksiąg kościelnych przechowywanych w gdańskim archiwum.
9 IV 1889 ożenił się w Berlinie z Margarethą z domu Zitelmann (zm. 1913), ojciec Günthera Ekkeharda (ur. 1890) i Ursuli (ur. 1894).
1 X 1912 (z powodu choroby żony) wrócił do Koblencji na stanowisko dyrektora archiwum, od 1921 na emeryturze.
Bibliografia:
„Danziger Neueste Nachrichten”, 19 V 1928 (nekrolog).
Becker Kurt, Bär Max, Neue Deutsche Biographie, 1, 1953, s. 525.
