SZPITAL WOJEWÓDZKI
| (Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SZPITAL WOJEWÓDZKI''' (od 2009 Pomorskie Centrum Traumatologii im. Mikołaja Kopernika), ul. Nowe Ogrody 1/6. Od maja 1945 Polski Szpital Ewangelicki sióstr tabitanek, ul. Nowy Świat 2-6 ( | + | [[File: 1_Szpital_Wojewódzki.jpg |thumb| Szpital Wojewódzki]] |
| + | [[File:Szpital_Wojewódzki.JPG|thumb|Szpital Wojewódzki]] | ||
| + | |||
| + | '''SZPITAL WOJEWÓDZKI''' (od 2009 Pomorskie Centrum Traumatologii im. Mikołaja Kopernika), ul. Nowe Ogrody 1/6. Od maja 1945 Polski Szpital Ewangelicki sióstr tabitanek, ul. Nowy Świat 2-6 (następnie ul. Świerczewskiego 2-6), od 1 XII 1946 do 1956 Miejski Szpital Powszechny, 1956–2007 Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika, 2007–2009 Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Mikołaja Kopernika, Pomorskie Centrum Traumatologii. W miejscu częściowo zburzonych i zdewastowanych budynków [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]], przejęty w maju 1945 przez dr. Mieczysława Trenknera z dawnego Szpitala Ewangelickiego w Warszawie i osie4m polskich diakonis diakonatu warszawskiego. Otwarty 30 IV 1946, z trzema oddziałami: wewnętrznym (100 łóżek), chirurgicznym (70 łóżek, od 2007 jako oddział chirurgii ogólnej, gastroenterologicznej i żywienia, obecnie 42 łóżka) i położniczo-ginekologicznym (25 łóżek, obecnie 24 łóżka oddziału położniczego, 34 łóżeczka oddziału noworodkowego, 10 łóżek oddziału patologii ciąży, 15 łóżek oddziału ginekologicznego). <br/><br/> | ||
| + | Od 1949 we współpracy z Akademią Lekarską w Gdańsku ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]), uregulowaną umową dwustronną z 2 I 1960. Stopniowo powstawały oddziały i kliniki: oddział skórno-weneryczny (1947, później jako oddział dermatologiczny, 24 łóżka), oddział otorynolaryngologiczny (1947, w 2009 20 łóżek), oddział pediatryczny (przeniesiony w 1950 z [[SZPITAL DZIECIĘCY | Miejskiego Szpitala Dziecięcego]], przekształcony 1953 w II Klinikę Chorób Dzieci, w 1992 – w Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii i Onkologii Dziecięcej, w 2008 w Katedrę i Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, obecnie 56 łóżek), oddział gruźlicy dziecięcej (przeniesiony w 1950 z Miejskiego Szpitala Dziecięcego; przeniesiony w 1967 do Państwowego Przeciwgruźliczego Sanatorium Dziecięcego, obecnie [[SPECJALISTYCZNY ZESPÓŁ OPIEKI ZDROWOTNEJ NAD MATKĄ I DZIECKIEM | Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem]]), Klinika Ortopedii (przeniesiona w 1953 z ul. Dębinki 7 jako Klinika Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, wyodrębniona w 1955), oddział chirurgii dziecięcej (wyodrębniony w 1955 z Kliniki Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, przekształcony w 1957 w Klinikę Chirurgii Dziecięcej, od 2006 Klinika Chirurgii i Urologii Dzieci i Młodzieży, obecnie 37 łóżek), oddział anestezjologii (1962, od 1975 Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii, obecnie 16 łóżek), oddział neurologii (w 2001 przeniesiony z [[WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. PROF. TADEUSZA BILIKIEWICZA | Wojewódzkiego Szpitala Psychiatrycznego]], obecnie 36 łóżek), oddział gastroenterologii (w 2003 przeniesiony ze zlikwidowanego [[PRZEMYSŁOWY ZAKŁAD OPIEKI ZDROWOTNEJ | Przemysłowego Zakładu Opieki Zdrowotnej]], tzw. szpitala stoczniowego, obecnie 20 łóżek), oddział chirurgii ręki (w 2004 wyodrębniony z Kliniki Ortopedii, od 2007 jako Klinika Chirurgii Ręki Katedry Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu, obecnie 85 łóżek), oddział urazowo-ortopedyczny (od 2004 w ramach połączenia WSS z [[OKRĘGOWY SZPITAL KOLEJOWY | Okręgowym Szpitalem Kolejowym]], obecnie 52 łóżka), oddział kardiologii (w 2008 wyodrębniony z oddziału wewnętrznego, obecnie 31 łóżek), oddział chorób wewnętrznych i hipertensjologii (w 2008 przekształcony z oddziału wewnętrznego, obecnie 44 łóżka), oddział kardiochirurgii dziecięcej (2008, baza łóżkowa Kliniki Chirurgii i Urologii Dzieci), oddział rehabilitacji neurologicznej (2009, w 2009 17 łóżek). <br/><br/> | ||
| + | W latach 1949–1950 był przejściowo siedzibą III Kliniki Chirurgii i III Kliniki Chorób Wewnętrznych (obie przeniesione do Państwowego Szpitala Klinicznego Akademii Lekarskiej, późniejszego [[SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | Szpitala Klinicznego pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny]]). 19 XI 1966, podczas uroczystości 20-lecia szpitala, w hollu wejściowym odsłonięto tablicę z płaskorzeźbą Mikołaja Kopernika, autorstwa Bronisława Lepieszo, odlaną w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Funkcjonuje przyszpitalna kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej. 4 VII 1996 parafia ewangelicko-augsburska w Gdańsk z siedzibą w Sopocie wystąpiła o rewindykację gmachu, 10 IX 1997 wycofała wniosek bez odszkodowań. W 2004 szpital został poddany restrukturyzacji (m.in. przyłączono Okręgowy Szpital Kolejowy), a rok później wyodrębniono Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR) dla Dorosłych i Dzieci w ramach reorganizacji systemu ratownictwa medycznego województwa pomorskiego (realizacja zasady jak najkrótszego czasu od przyjęcia chorego z zagrożeniem życia do uzyskania stabilizacji jego stanu klinicznego). Z powodu kryzysu w opiece zdrowotnej w Polsce podlegał po 1989 także niekorzystnym zmianom (zmniejszenie bazy lokalowej i łóżkowej niektórych oddziałów, redukcja przyszpitalnych poradni specjalistycznych). {{author: ASZ}} <br/><br/> | ||
| + | {| class="tableGda" | ||
| + | |- | ||
| + | |+ Dyrektorzy Szpitala Wojewódzkiego <br/> w latach 1945–2009 | ||
| + | |- | ||
| + | | 1945–1949 | ||
| + | | Mieczysław Trenkner | ||
| + | |- | ||
| + | | 1950–1954 | ||
| + | | Kazimierz Piskozub | ||
| + | |- | ||
| + | | 1954–1972 | ||
| + | | [[GARDZILEWICZ PIOTR, lekarz, dyrektor szpitali | Piotr Gardzilewicz]] | ||
| + | |- | ||
| + | | 1972–1975 | ||
| + | | Cezary Burkiewicz | ||
| + | |- | ||
| + | | 1975–1985 | ||
| + | | Anna Kozikowska | ||
| + | |- | ||
| + | | 1985–1989 | ||
| + | | Zygmunt Urban | ||
| + | |- | ||
| + | | 1989–1990 | ||
| + | | Barbara Zinczuk | ||
| + | |- | ||
| + | | 1990–1997 | ||
| + | | Antoni Rogowski | ||
| + | |- | ||
| + | | 1997–2004 | ||
| + | | Bogdan Borucki | ||
| + | |- | ||
| + | | 2004–2009 | ||
| + | | Mirosław Domosławski | ||
| + | |- | ||
| + | | class="authorEgTab" | {{author: ASZ}} | ||
| + | |} | ||
| + | [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:08, 3 cze 2024
SZPITAL WOJEWÓDZKI (od 2009 Pomorskie Centrum Traumatologii im. Mikołaja Kopernika), ul. Nowe Ogrody 1/6. Od maja 1945 Polski Szpital Ewangelicki sióstr tabitanek, ul. Nowy Świat 2-6 (następnie ul. Świerczewskiego 2-6), od 1 XII 1946 do 1956 Miejski Szpital Powszechny, 1956–2007 Szpital Wojewódzki im. Mikołaja Kopernika, 2007–2009 Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Mikołaja Kopernika, Pomorskie Centrum Traumatologii. W miejscu częściowo zburzonych i zdewastowanych budynków szpitala diakonis ewangelickich, przejęty w maju 1945 przez dr. Mieczysława Trenknera z dawnego Szpitala Ewangelickiego w Warszawie i osie4m polskich diakonis diakonatu warszawskiego. Otwarty 30 IV 1946, z trzema oddziałami: wewnętrznym (100 łóżek), chirurgicznym (70 łóżek, od 2007 jako oddział chirurgii ogólnej, gastroenterologicznej i żywienia, obecnie 42 łóżka) i położniczo-ginekologicznym (25 łóżek, obecnie 24 łóżka oddziału położniczego, 34 łóżeczka oddziału noworodkowego, 10 łóżek oddziału patologii ciąży, 15 łóżek oddziału ginekologicznego).
Od 1949 we współpracy z Akademią Lekarską w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny), uregulowaną umową dwustronną z 2 I 1960. Stopniowo powstawały oddziały i kliniki: oddział skórno-weneryczny (1947, później jako oddział dermatologiczny, 24 łóżka), oddział otorynolaryngologiczny (1947, w 2009 20 łóżek), oddział pediatryczny (przeniesiony w 1950 z Miejskiego Szpitala Dziecięcego, przekształcony 1953 w II Klinikę Chorób Dzieci, w 1992 – w Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii i Onkologii Dziecięcej, w 2008 w Katedrę i Klinikę Pediatrii, Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, obecnie 56 łóżek), oddział gruźlicy dziecięcej (przeniesiony w 1950 z Miejskiego Szpitala Dziecięcego; przeniesiony w 1967 do Państwowego Przeciwgruźliczego Sanatorium Dziecięcego, obecnie Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem), Klinika Ortopedii (przeniesiona w 1953 z ul. Dębinki 7 jako Klinika Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, wyodrębniona w 1955), oddział chirurgii dziecięcej (wyodrębniony w 1955 z Kliniki Ortopedii i Chirurgii Dziecięcej, przekształcony w 1957 w Klinikę Chirurgii Dziecięcej, od 2006 Klinika Chirurgii i Urologii Dzieci i Młodzieży, obecnie 37 łóżek), oddział anestezjologii (1962, od 1975 Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii, obecnie 16 łóżek), oddział neurologii (w 2001 przeniesiony z Wojewódzkiego Szpitala Psychiatrycznego, obecnie 36 łóżek), oddział gastroenterologii (w 2003 przeniesiony ze zlikwidowanego Przemysłowego Zakładu Opieki Zdrowotnej, tzw. szpitala stoczniowego, obecnie 20 łóżek), oddział chirurgii ręki (w 2004 wyodrębniony z Kliniki Ortopedii, od 2007 jako Klinika Chirurgii Ręki Katedry Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu, obecnie 85 łóżek), oddział urazowo-ortopedyczny (od 2004 w ramach połączenia WSS z Okręgowym Szpitalem Kolejowym, obecnie 52 łóżka), oddział kardiologii (w 2008 wyodrębniony z oddziału wewnętrznego, obecnie 31 łóżek), oddział chorób wewnętrznych i hipertensjologii (w 2008 przekształcony z oddziału wewnętrznego, obecnie 44 łóżka), oddział kardiochirurgii dziecięcej (2008, baza łóżkowa Kliniki Chirurgii i Urologii Dzieci), oddział rehabilitacji neurologicznej (2009, w 2009 17 łóżek).
W latach 1949–1950 był przejściowo siedzibą III Kliniki Chirurgii i III Kliniki Chorób Wewnętrznych (obie przeniesione do Państwowego Szpitala Klinicznego Akademii Lekarskiej, późniejszego Szpitala Klinicznego pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny). 19 XI 1966, podczas uroczystości 20-lecia szpitala, w hollu wejściowym odsłonięto tablicę z płaskorzeźbą Mikołaja Kopernika, autorstwa Bronisława Lepieszo, odlaną w Stoczni Gdańskiej. Funkcjonuje przyszpitalna kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Fatimskiej. 4 VII 1996 parafia ewangelicko-augsburska w Gdańsk z siedzibą w Sopocie wystąpiła o rewindykację gmachu, 10 IX 1997 wycofała wniosek bez odszkodowań. W 2004 szpital został poddany restrukturyzacji (m.in. przyłączono Okręgowy Szpital Kolejowy), a rok później wyodrębniono Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR) dla Dorosłych i Dzieci w ramach reorganizacji systemu ratownictwa medycznego województwa pomorskiego (realizacja zasady jak najkrótszego czasu od przyjęcia chorego z zagrożeniem życia do uzyskania stabilizacji jego stanu klinicznego). Z powodu kryzysu w opiece zdrowotnej w Polsce podlegał po 1989 także niekorzystnym zmianom (zmniejszenie bazy lokalowej i łóżkowej niektórych oddziałów, redukcja przyszpitalnych poradni specjalistycznych).
| 1945–1949 | Mieczysław Trenkner |
| 1950–1954 | Kazimierz Piskozub |
| 1954–1972 | Piotr Gardzilewicz |
| 1972–1975 | Cezary Burkiewicz |
| 1975–1985 | Anna Kozikowska |
| 1985–1989 | Zygmunt Urban |
| 1989–1990 | Barbara Zinczuk |
| 1990–1997 | Antoni Rogowski |
| 1997–2004 | Bogdan Borucki |
| 2004–2009 | Mirosław Domosławski |
