HOPPE SAMUEL JOACHIM, uczony
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | ||
[[File: 1_Joachim_Samuel_Hoppe.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Samuela Joachima Hoppego, którą kończył naukę w gdańskim Gimnazjum Akademickim, 1707]] | [[File: 1_Joachim_Samuel_Hoppe.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Samuela Joachima Hoppego, którą kończył naukę w gdańskim Gimnazjum Akademickim, 1707]] | ||
| − | '''SAMUEL JOACHIM HOPPE''' (Hoppius) (25 XII 1684 Salzwedel koło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Syn [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[HOPPE JOACHIM, burmistrz Gdańska | Joachima Hoppego (Hoppiusa)]]. W księdze wpisów uczniów gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] figuruje jako zapisany we wrześniu 1688 do | + | '''SAMUEL JOACHIM HOPPE''' (Hoppius) (25 XII 1684 Salzwedel koło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Syn [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[HOPPE JOACHIM, burmistrz Gdańska | Joachima Hoppego (Hoppiusa)]]. W księdze wpisów uczniów gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] figuruje jako zapisany we wrześniu 1688 do początkowej (piątej) klasy gdańskiego, jako czterolatek. W 1699 wierszem gratulował [[GRODDECK GABRIEL, profesor Gimnazjum Akademickiego | Gabrielowi Groddeckowi]] objęcia katedry filozofii praktycznej w Gimnazjum Akademickim. W 1700 dziękował zapisanemu w sierpniu 1699 do pierwszej klasy Gimnazjum szlacheckiemu synowi Andrzejowi z Różyc (Różyce Trojanowe; być może chodzi o Andrzeja Różyckiego (ok. 1682–1749), późniejszego generała majora i działacza ewangelickiego) za nadane w dowód przyjaźni rodowe insygnium (''Insigne Rozycianum quod Andreas de Rozyce pro intemerata amicitia studiorumque mutuo affectu posuit'', Dantisci 1700). Gimnazjum ukończył w 1707 przygotowanym pod kierunkiem Gabriela Groddecka dziełem bibliograficznym, wymieniającym około 1000 pozycji związanych z historią Polski ''De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium'' (1707). Pracę tę należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną. <br/><br/> |
| − | W 1703 studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostocku. W 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza ''Historia polonica'', z uzupełnieniami m.in. [[SCHLIEFF VALENTINUS, historyk, bibliograf, rajca | Vallentina Schlieffa]]. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], w 1720 został diakonem i kaznodzieją w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. | + | W 1703 studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostocku. W 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza ''Historia polonica'', z uzupełnieniami m.in. [[SCHLIEFF VALENTINUS, historyk, bibliograf, rajca | Vallentina Schlieffa]]. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], w 1720 został diakonem i kaznodzieją w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. M.in. w 1724 był uczestnikiem sporu o powołanie w szeregi gdańskich duchownych syna prepozyta pomorskiego Wagnera (szczegóły: [[HAUCKE BARTHOLOMAEUS, kaznodzieja| Bartholomaeus Haucke]]). Autor kazań wygłoszonych w 1743 na pogrzebach pastora kościoła NMP [[GRADE DANIEL, kaznodzieja kościoła św. Jakuba, pastor kościoła NMP | Daniela Grade]] i jego żony Virginii domu Rebeschke. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254.<br/> | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254, 272.<br/> |
| + | Schnaase Eduard, ''Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs actenmässig Dargestellt'', Danzig 1863, przez indeks. <br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 250. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 250. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:46, 20 lis 2024
SAMUEL JOACHIM HOPPE (Hoppius) (25 XII 1684 Salzwedel koło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Syn burmistrza Joachima Hoppego (Hoppiusa). W księdze wpisów uczniów gdańskiego Gimnazjum Akademickiego figuruje jako zapisany we wrześniu 1688 do początkowej (piątej) klasy gdańskiego, jako czterolatek. W 1699 wierszem gratulował Gabrielowi Groddeckowi objęcia katedry filozofii praktycznej w Gimnazjum Akademickim. W 1700 dziękował zapisanemu w sierpniu 1699 do pierwszej klasy Gimnazjum szlacheckiemu synowi Andrzejowi z Różyc (Różyce Trojanowe; być może chodzi o Andrzeja Różyckiego (ok. 1682–1749), późniejszego generała majora i działacza ewangelickiego) za nadane w dowód przyjaźni rodowe insygnium (Insigne Rozycianum quod Andreas de Rozyce pro intemerata amicitia studiorumque mutuo affectu posuit, Dantisci 1700). Gimnazjum ukończył w 1707 przygotowanym pod kierunkiem Gabriela Groddecka dziełem bibliograficznym, wymieniającym około 1000 pozycji związanych z historią Polski De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium (1707). Pracę tę należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną.
W 1703 studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostocku. W 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza Historia polonica, z uzupełnieniami m.in. Vallentina Schlieffa. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy kościele św. Katarzyny, w 1720 został diakonem i kaznodzieją w kościele Najświętszej Marii Panny. M.in. w 1724 był uczestnikiem sporu o powołanie w szeregi gdańskich duchownych syna prepozyta pomorskiego Wagnera (szczegóły: Bartholomaeus Haucke). Autor kazań wygłoszonych w 1743 na pogrzebach pastora kościoła NMP Daniela Grade i jego żony Virginii domu Rebeschke.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254, 272.
Schnaase Eduard, Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs actenmässig Dargestellt, Danzig 1863, przez indeks.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 250.
