DIETRICH MICHAEL, złotnik
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:3_Michael_Dietrich.png|thumb|Michael Dietrich, flasza <br/> z herbem Suchekomnaty]] | [[File:3_Michael_Dietrich.png|thumb|Michael Dietrich, flasza <br/> z herbem Suchekomnaty]] | ||
| − | '''MICHAEL DIETRICH''' (1673 – 27 III 1748 Gdańsk), złotnik. | + | '''MICHAEL DIETRICH''' (1673 – 27 III 1748 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Lorenza, posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], stryj złotnika [[DIETRICH JOHANN CARL, złotnik | Johanna Carla Dietricha]]. Od 1701 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[MYLIUS DANIEL FRIEDRICH, złotnik | Daniela Friedricha Myliusa]] (Mülicha). Pracę mistrzowską wykonał w 1703 w warsztacie [[SCHLAUBITZ NATHANIEL, złotnik | Nathanaela Schlaubitza]]. 13 I 1705 wystarał sie o potwierdzenie obywatelstwa miejskiego jako tzw. Bürger-Kind. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1719, 1726, 1742, 1741. W jego warsztacie terminowali jako czeladnicy: od 9 X 1721 Gottfried Gehrke (Gercke, Görcke, Gericke; 30 XI 1690 Gdańsk – 9 IX 1731 Gdańsk), który wykonał też swoją pracę mistrzowską (i 13 V 1724 otrzymał obywatelstwo gdańskie), oraz w 1724 Beniamin Boldt, zaś samą pracę mistrzowską wykonał Johann Ross (Roß; 4 III 1697 – 25 V 1758). |
Miał wielu uczniów, z których Daniel Eggers (zapisany w 1723), Daniel Zachert (1743) i Carl Heinrich La Port (1745) nauki nie ukończyli, zaś zapisany w 1706 Casper Gottlieb Ziegenhagen, w 1711 Johann Carl Ehlert, w 1712 Benjamin Ephraim Schmidt (1 IX 1697 – 26 XII 1745), w 1717 David Epfraim Sechs, w 1718 Anthon Friedrich May, w 1723 Christoph Heinrich, w 1725 Johann Michael Schröder, w 1729 Johann Kloth, w 1732 Nicolaus Grundman, w 1736 Georg Christoph Horck, oraz w 1738 Christian Warmbier (7 II 1725 – 12 I 1761) zakończyli naukę z dyplomem. <br/><br/> | Miał wielu uczniów, z których Daniel Eggers (zapisany w 1723), Daniel Zachert (1743) i Carl Heinrich La Port (1745) nauki nie ukończyli, zaś zapisany w 1706 Casper Gottlieb Ziegenhagen, w 1711 Johann Carl Ehlert, w 1712 Benjamin Ephraim Schmidt (1 IX 1697 – 26 XII 1745), w 1717 David Epfraim Sechs, w 1718 Anthon Friedrich May, w 1723 Christoph Heinrich, w 1725 Johann Michael Schröder, w 1729 Johann Kloth, w 1732 Nicolaus Grundman, w 1736 Georg Christoph Horck, oraz w 1738 Christian Warmbier (7 II 1725 – 12 I 1761) zakończyli naukę z dyplomem. <br/><br/> | ||
Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców. W 1737 biskup warmiński Adam Stanisław Grabowski za prawie 26 000 zł zamówił u niego srebrny serwis, składający się z 72 talerzy, dziewięciu dużych i dziewięciu małych półmisków. W 1735 wykonał serwis dla kasztelana gdańskiego i starosty kiszewskiego Franciszka Czapskiego (zachowany talerz z herbem Leliwa w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku). Zachowała się także flasza z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), oraz zastawa stołowa – teryna (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernica (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo).<br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców. W 1737 biskup warmiński Adam Stanisław Grabowski za prawie 26 000 zł zamówił u niego srebrny serwis, składający się z 72 talerzy, dziewięciu dużych i dziewięciu małych półmisków. W 1735 wykonał serwis dla kasztelana gdańskiego i starosty kiszewskiego Franciszka Czapskiego (zachowany talerz z herbem Leliwa w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku). Zachowała się także flasza z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), oraz zastawa stołowa – teryna (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernica (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo).<br/><br/> | ||
| − | Od 29 I 1705 mąż poślubionej w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Dorothei Constantii (pochowana tamże 7 V 1720 w wieku 39 lat w grobie nr 205), córki Johanna Gottfrieda Holla i jego drugiej żony, poślubionej tamże 28 I 1691 Barbary Suter. Ojciec Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750), którego w 1723 zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny | + | Od 29 I 1705 mąż poślubionej w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Dorothei Constantii (pochowana tamże 7 V 1720 w wieku 39 lat w grobie nr 205), córki Johanna Gottfrieda Holla i jego drugiej żony, poślubionej tamże 28 I 1691 Barbary Suter. Ojciec Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750), którego w 1723 zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | ||
| − | + | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908.<br/> | + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 450, 461.<br/> |
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 72.<br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 161–162.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 179, 441; 4, 407. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 179, 441; 4, 407. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:37, 31 lip 2024
z herbem Suchekomnaty
MICHAEL DIETRICH (1673 – 27 III 1748 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Lorenza, posiadającego obywatelstwo Gdańska, stryj złotnika Johanna Carla Dietricha. Od 1701 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Daniela Friedricha Myliusa (Mülicha). Pracę mistrzowską wykonał w 1703 w warsztacie Nathanaela Schlaubitza. 13 I 1705 wystarał sie o potwierdzenie obywatelstwa miejskiego jako tzw. Bürger-Kind. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1719, 1726, 1742, 1741. W jego warsztacie terminowali jako czeladnicy: od 9 X 1721 Gottfried Gehrke (Gercke, Görcke, Gericke; 30 XI 1690 Gdańsk – 9 IX 1731 Gdańsk), który wykonał też swoją pracę mistrzowską (i 13 V 1724 otrzymał obywatelstwo gdańskie), oraz w 1724 Beniamin Boldt, zaś samą pracę mistrzowską wykonał Johann Ross (Roß; 4 III 1697 – 25 V 1758).
Miał wielu uczniów, z których Daniel Eggers (zapisany w 1723), Daniel Zachert (1743) i Carl Heinrich La Port (1745) nauki nie ukończyli, zaś zapisany w 1706 Casper Gottlieb Ziegenhagen, w 1711 Johann Carl Ehlert, w 1712 Benjamin Ephraim Schmidt (1 IX 1697 – 26 XII 1745), w 1717 David Epfraim Sechs, w 1718 Anthon Friedrich May, w 1723 Christoph Heinrich, w 1725 Johann Michael Schröder, w 1729 Johann Kloth, w 1732 Nicolaus Grundman, w 1736 Georg Christoph Horck, oraz w 1738 Christian Warmbier (7 II 1725 – 12 I 1761) zakończyli naukę z dyplomem.
Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców. W 1737 biskup warmiński Adam Stanisław Grabowski za prawie 26 000 zł zamówił u niego srebrny serwis, składający się z 72 talerzy, dziewięciu dużych i dziewięciu małych półmisków. W 1735 wykonał serwis dla kasztelana gdańskiego i starosty kiszewskiego Franciszka Czapskiego (zachowany talerz z herbem Leliwa w Muzeum Narodowym w Gdańsku). Zachowała się także flasza z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), oraz zastawa stołowa – teryna (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernica (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 (dawniej w kościele św. Barbary w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo).
Od 29 I 1705 mąż poślubionej w kościele Najświętszej Marii Panny Dorothei Constantii (pochowana tamże 7 V 1720 w wieku 39 lat w grobie nr 205), córki Johanna Gottfrieda Holla i jego drugiej żony, poślubionej tamże 28 I 1691 Barbary Suter. Ojciec Johanna Ephraima (marzec 1707 – 22 IV 1750), którego w 1723 zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 450, 461.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 72.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 161–162.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 179, 441; 4, 407.
