WIEDERHOLD KONRAD, artysta malarz
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
[[File: 4_Konrad_Wiederhold.jpg |thumb| Konrad Wiederhold, ''Przedproże kamienicy na ul. Karpiej'']] | [[File: 4_Konrad_Wiederhold.jpg |thumb| Konrad Wiederhold, ''Przedproże kamienicy na ul. Karpiej'']] | ||
| − | '''KONRAD WIEDERHOLD''' (27 V 1868 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, obwód królewiecki, Rosja) – 1940 Mariensee (Przywidz)), malarz. Syn Karla Konrada Friedricha Gustava (25 XI 1831 Schöneck (Skarszewy) – 22 III 1876 Insterburg), nauczyciela gimnazjum w Insterburgu, i Anny Marii Louise z domu Droz (29 I 1846 Skirbst (obecnie Słobodskoje, obwód królewiecki, Rosja) – 4/5 XI 1912 Gdańsk), dr filozofii (PhD). Brat Ericha Wilhelma (1 XI 1872 Insterburg – 24 VIII 1948 Oberursel (Hesja)), absolwenta Technische Hochschule w Karlsruhe, i Anny Cathariny (11 VI 1874 Insterburg – 1937 Berlin), | + | '''KONRAD WIEDERHOLD''' (27 V 1868 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, obwód królewiecki, Rosja) – 1940 Mariensee (Przywidz)), malarz. Syn Karla Konrada Friedricha Gustava (25 XI 1831 Schöneck (Skarszewy) – 22 III 1876 Insterburg), nauczyciela gimnazjum w Insterburgu, i Anny Marii Louise z domu Droz (29 I 1846 Skirbst (obecnie Słobodskoje, obwód królewiecki, Rosja) – 4/5 XI 1912 Gdańsk), dr filozofii (PhD). Brat Ericha Wilhelma (1 XI 1872 Insterburg – 24 VIII 1948 Oberursel (Hesja)), absolwenta Technische Hochschule w Karlsruhe, i Anny Cathariny (11 VI 1874 Insterburg – 1937 Berlin), której pierwszym mężem od 19 IV 1901 był Wilhelm Carl Heinricha Julius Klugkist, a drugim od 16 IV 1908 Paul Krüger.<br/><br/> |
Od 1889 studiował w Królewcu w miejscowej Akademii Sztuk Pięknych w klasie rektora uczelni, prof. Carla Constantina Steffecka (1818–1890), uznanego malarza koni i psów. Po nagłej śmierci profesora w 1890 kontynuował studia w Berlinie u profesorów Hugona Vogla (1855–1934) i Maxa Konera (1854–1900).<br/><br/> | Od 1889 studiował w Królewcu w miejscowej Akademii Sztuk Pięknych w klasie rektora uczelni, prof. Carla Constantina Steffecka (1818–1890), uznanego malarza koni i psów. Po nagłej śmierci profesora w 1890 kontynuował studia w Berlinie u profesorów Hugona Vogla (1855–1934) i Maxa Konera (1854–1900).<br/><br/> | ||
| − | Był m.in. autorem wystroju kajuty kapitańskiej na zwodowanym w 1905 lekkim krążowniku [[DANZIG, SMS, lekki krążownik (1905) | SMS „Danzig”]]. Jego autorstwa był także portret cesarza Wilhelma I w sali posiedzeń wzniesionego w latach 1902–1905 kompleksu [[BUDYNEK PREZYDIUM POLICJI | Polizeipräsidium (Prezydium Policji)]] przy Karrenwall 6 (ul. Okopowa 9). Uczestniczył w wystawach gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskim]] 30 III – 20 V 1907 oraz w 1909. Zaliczany do portrecistów, najbardziej sprawdzał się jednak w malarstwie pejzażowym, widokach miejskich, wedutach. Malował realistycznie, lecz z lekką nutą estetyki impresjonistycznej. Jego krajobrazy niekiedy malowane z | + | Był m.in. autorem wystroju kajuty kapitańskiej na zwodowanym w 1905 lekkim krążowniku [[DANZIG, SMS, lekki krążownik (1905) | SMS „Danzig”]]. Jego autorstwa był także portret cesarza Wilhelma I w sali posiedzeń wzniesionego w latach 1902–1905 kompleksu [[BUDYNEK PREZYDIUM POLICJI | Polizeipräsidium (Prezydium Policji)]] przy Karrenwall 6 (ul. Okopowa 9). Uczestniczył w wystawach gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskim]] 30 III – 20 V 1907 oraz w 1909. Zaliczany do portrecistów, najbardziej sprawdzał się jednak w malarstwie pejzażowym, widokach miejskich, wedutach. Malował realistycznie, lecz z lekką nutą estetyki impresjonistycznej. Jego krajobrazy, niekiedy malowane z lekkim nadmiarem koloru (szczególnie widać to w pejzażach [[PARK OLIWSKI IM. ADAMA MICKIEWICZA | Parku Oliwskiego]]), zachowują niepowtarzalny koloryt lokalnej scenerii. <br/><br/> |
| − | W latach 1920–1921 mieszkał przy Lessingstraße5 (ul. Grottgera) w [[OLIWA| Oliwie]], w 1927–1931 przy Heimstätte 3 (ul. Noakowskiego), w 1933–1935 przy Jahnstraße 19 (ul. Liczmańskiego). Od 1899 żonaty był z poślubionej w Berlinie-Charlottenburgu Heleną Charlottą Elisabeth Thasfelde Magdaleną z domu Kluglist (22 IX 1872 Bawien (obecnie Nikitino, obwód królewiecki, Rosja) – 1951). Ojciec 1/ Heinza Konrada (17 III 1899 Berlin – 11 V 1945 Maleme (Kreta, Grecja)), dyplomowanego inżyniera, w 1920 oficera Wehrmachtu w stopniu porucznika, jako major i dowódca batalionu saperów popełnił w niewoli samobójstwo, oraz 2/ Hasso (ur. 5 XII 1900 Berlin-Charlottenburg), w 1920 na studiach w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (ukończonych tytułem inżyniera dyplomowanego), inżyniera sztabowego (Stabs-Ingenieur) Luftwaffe w Wiesbaden i Berlinie-Johannistal, wraz z inż. Karlem Ruhrem 28 VII 1926 w czasopiśmie „Zeitschrift für Flugtechnik und Motorluftschiffahrt” („Magazyn techniki lotniczej i lotnictwa silnikowego”) publikującego plany Albatrosa L 73, pierwszego dwusilnikowego, komercyjnego dwupłatowca wyprodukowanego w Niemczech, 19 IV 1927 mieszkającego w Warnemünde, wraz z żoną Gertrudą Berthą (ur. 1904), córką zmarłego w Oliwie w wieku 54 lat Emila | + | W latach 1920–1921 mieszkał przy Lessingstraße5 (ul. Grottgera) w [[OLIWA| Oliwie]], w 1927–1931 przy Heimstätte 3 (ul. Noakowskiego), w 1933–1935 przy Jahnstraße 19 (ul. Liczmańskiego). Od 1899 żonaty był z poślubionej w Berlinie-Charlottenburgu Heleną Charlottą Elisabeth Thasfelde Magdaleną z domu Kluglist (22 IX 1872 Bawien (obecnie Nikitino, obwód królewiecki, Rosja) – 1951). Ojciec 1/ Heinza Konrada (17 III 1899 Berlin – 11 V 1945 Maleme (Kreta, Grecja)), dyplomowanego inżyniera, w 1920 oficera Wehrmachtu w stopniu porucznika, jako major i dowódca batalionu saperów popełnił w niewoli samobójstwo, oraz 2/ Hasso (ur. 5 XII 1900 Berlin-Charlottenburg), w 1920 na studiach w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (ukończonych tytułem inżyniera dyplomowanego), inżyniera sztabowego (Stabs-Ingenieur) Luftwaffe w Wiesbaden i Berlinie-Johannistal, wraz z inż. Karlem Ruhrem 28 VII 1926 w czasopiśmie „Zeitschrift für Flugtechnik und Motorluftschiffahrt” („Magazyn techniki lotniczej i lotnictwa silnikowego”) publikującego plany Albatrosa L 73, pierwszego dwusilnikowego, komercyjnego dwupłatowca wyprodukowanego w Niemczech, 19 IV 1927 mieszkającego w Warnemünde, wraz z żoną Gertrudą Berthą (ur. 1904), córką zmarłego w Oliwie w wieku 54 lat Emila Klingego, byłego kapitana 79. Królewsko-Pruskiego Pułku Artylerii Polowej (Königlich Preußisches Feldartillerie-Regiment Nr. 79). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 11:17, 17 kwi 2024
KONRAD WIEDERHOLD (27 V 1868 Insterburg (obecnie Czerniachowsk, obwód królewiecki, Rosja) – 1940 Mariensee (Przywidz)), malarz. Syn Karla Konrada Friedricha Gustava (25 XI 1831 Schöneck (Skarszewy) – 22 III 1876 Insterburg), nauczyciela gimnazjum w Insterburgu, i Anny Marii Louise z domu Droz (29 I 1846 Skirbst (obecnie Słobodskoje, obwód królewiecki, Rosja) – 4/5 XI 1912 Gdańsk), dr filozofii (PhD). Brat Ericha Wilhelma (1 XI 1872 Insterburg – 24 VIII 1948 Oberursel (Hesja)), absolwenta Technische Hochschule w Karlsruhe, i Anny Cathariny (11 VI 1874 Insterburg – 1937 Berlin), której pierwszym mężem od 19 IV 1901 był Wilhelm Carl Heinricha Julius Klugkist, a drugim od 16 IV 1908 Paul Krüger.
Od 1889 studiował w Królewcu w miejscowej Akademii Sztuk Pięknych w klasie rektora uczelni, prof. Carla Constantina Steffecka (1818–1890), uznanego malarza koni i psów. Po nagłej śmierci profesora w 1890 kontynuował studia w Berlinie u profesorów Hugona Vogla (1855–1934) i Maxa Konera (1854–1900).
Był m.in. autorem wystroju kajuty kapitańskiej na zwodowanym w 1905 lekkim krążowniku SMS „Danzig”. Jego autorstwa był także portret cesarza Wilhelma I w sali posiedzeń wzniesionego w latach 1902–1905 kompleksu Polizeipräsidium (Prezydium Policji) przy Karrenwall 6 (ul. Okopowa 9). Uczestniczył w wystawach gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Muzeum Miejskim 30 III – 20 V 1907 oraz w 1909. Zaliczany do portrecistów, najbardziej sprawdzał się jednak w malarstwie pejzażowym, widokach miejskich, wedutach. Malował realistycznie, lecz z lekką nutą estetyki impresjonistycznej. Jego krajobrazy, niekiedy malowane z lekkim nadmiarem koloru (szczególnie widać to w pejzażach Parku Oliwskiego), zachowują niepowtarzalny koloryt lokalnej scenerii.
W latach 1920–1921 mieszkał przy Lessingstraße5 (ul. Grottgera) w Oliwie, w 1927–1931 przy Heimstätte 3 (ul. Noakowskiego), w 1933–1935 przy Jahnstraße 19 (ul. Liczmańskiego). Od 1899 żonaty był z poślubionej w Berlinie-Charlottenburgu Heleną Charlottą Elisabeth Thasfelde Magdaleną z domu Kluglist (22 IX 1872 Bawien (obecnie Nikitino, obwód królewiecki, Rosja) – 1951). Ojciec 1/ Heinza Konrada (17 III 1899 Berlin – 11 V 1945 Maleme (Kreta, Grecja)), dyplomowanego inżyniera, w 1920 oficera Wehrmachtu w stopniu porucznika, jako major i dowódca batalionu saperów popełnił w niewoli samobójstwo, oraz 2/ Hasso (ur. 5 XII 1900 Berlin-Charlottenburg), w 1920 na studiach w Technische Hochschule Danzig (ukończonych tytułem inżyniera dyplomowanego), inżyniera sztabowego (Stabs-Ingenieur) Luftwaffe w Wiesbaden i Berlinie-Johannistal, wraz z inż. Karlem Ruhrem 28 VII 1926 w czasopiśmie „Zeitschrift für Flugtechnik und Motorluftschiffahrt” („Magazyn techniki lotniczej i lotnictwa silnikowego”) publikującego plany Albatrosa L 73, pierwszego dwusilnikowego, komercyjnego dwupłatowca wyprodukowanego w Niemczech, 19 IV 1927 mieszkającego w Warnemünde, wraz z żoną Gertrudą Berthą (ur. 1904), córką zmarłego w Oliwie w wieku 54 lat Emila Klingego, byłego kapitana 79. Królewsko-Pruskiego Pułku Artylerii Polowej (Königlich Preußisches Feldartillerie-Regiment Nr. 79).
