KOPCZYŃSKI BOGUSŁAW, urzędnik

Aktualna wersja na dzień 13:49, 25 mar 2024

Bogusław Kopczyński, lata 40. XX wieku

Bogusław Kopczyński, 1975

BOGUSŁAW JERZY KOPCZYŃSKI (23 IV 1925 Grodzisk Wielkopolski – 20 VIII 2022 Gdańsk?), urzędnik. Syn Franciszka (1885 lub 1889–1929), powstańca wielkopolskiego i naczelnika Kasy Skarbowej w Grodzisku, oraz Michaliny z domu Kurzętkowskiej (1889 – 3 X 1952 Gdańsk), brat Tadeusza Józefa (15 II 1929 – 18 X 2014). W Grodzisku ukończył siedem klas szkoły powszechnej, po czym z rodziną przeniósł się do Poznania, gdzie ukończył pierwszą klasę gimnazjum. W latach 1935–1938 należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP). Podczas II wojny światowej, w połowie 1940 z matką i bratem został wywieziony na roboty przymusowe do Berlina, gdzie pracował jako roznosiciel gazet, robotnik budowlany, następnie z powodu choroby goniec w przedsiębiorstwie handlowym (papierniczym).

Po zakończeniu wojny pracował dorywczo u krewnych w Zakopanem i Wąbrzeźnie. W listopadzie 1945 wyjechał do Lęborka, gdzie pracował jako zastępca (pomocnik) księgowego w Gazowni Miejskiej (15 XI 1945 – 6 V 1946). Stamtąd przeszedł do pracy w administracji samorządowej, pracował kolejno jako kancelista, kasjer, referent planowania, referent finansów, a od 1 XI 1949 sekretarz Wydziału Powiatowego w Starostwie Powiatowym w Lęborku (11 V 1946 – 31 V 1950). Po reformie administracyjnej i utworzeniu rad narodowych otrzymał stanowisko zastępcy kierownika (od 1 VI 1950), następnie kierownika (od 1 IV 1951) Wydziału Finansowego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (PPRN) w Lęborku.

1 VIII 1952 na własną prośbę przeniesiony został służbowo do Gdańska, do pracy w Wydziale Finansowym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (PWRN), od grudnia 1973 Urzędu Wojewódzkiego (UW), w którym pracował do 31 XII 1982 jako starszy inspektor (od 1 VIII 1952), p.o. kierownika Oddziału Finansowania Gospodarki Narodowej (od 1 X 1953), kierownika Oddziału Finansowania Gospodarki Narodowej (od 1 I 1954), drugi zastępca kierownika oddziału (od 1 IV 1955) i jednocześnie p.o. kierownika Oddziału Finansowania Gospodarki Narodowej (1 V 1957 – 15 IV 1958), zastępca kierownika Wydziału ds. podatkowych – ds. podatków i opłat (od 1 VII 1958) oraz jednocześnie (kadencyjny) przewodniczący Podatkowej Komisji Odwoławczej (1 IV 1959 – 31 XII 1970) i kierownik Oddziału Podatków Gruntowego, Majątkowych i od Ludności (1 I 1971 – ?), (stały) przewodniczący Podatkowej Komisji Odwoławczej (od 1 IV 1972).

Po reaktywacji Izby Skarbowej pracował w jej strukturach w Gdańsku (1 I 1983 – 31 VIII 1986) jako przewodniczący Podatkowej Komisji Odwoławczej i kierownik Oddziału Planowania, Analiz i Sprawozdawczości w Pionie Dochodów od Jednostek Gospodarki Nieuspołecznionej. 1 IX 1986 przeszedł na emeryturę.

W latach 40. lub 50. ukończył Korespondencyjne Liceum Handlowe w Poznaniu, w 1951 Roczne Studium Finansowania Gospodarki Narodowej przy Technikum Finansowym w Sopocie. W latach 1953–1958 studiował wieczorowo na Studium dla Pracujących Wydziału Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu i 10 XI 1958 tytuł magistra praw.

Od 22 III 1947 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), od 15 XII 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Pełnił w niej funkcje – m.in. w Lęborku – członka egzekutywy i sekretarza podstawowej organizacji partyjnej (POP) (1949–1952), w Gdańsku – I sekretarza oddziałowej organizacji partyjnej nr 3 (1953–1954), członka i II sekretarza Komitetu Zakładowego (KZ) (1954–1963), lektora i członka Komisji Organizacyjnej Komitetu Wojewódzkiego (KW) (1967–1971), członka Komisji Propagandy Komitetu Zakładowego, członka Komisji Rewizyjnej Komitetu Dzielnicowego Gdańsk-Śródmieście (1963–1965).

W latach 1945–1981 był członkiem Związku Zawodowego Pracowników Samorządowych (ZZPS) – Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych (ZZPPiS), a w jego ramach m.in. członkiem Komisji Organizacji Pracy i Usprawnień (od 1976); od 1949 należał do Towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej (TPPR), w którym pełnił m.in. funkcję członka zarządu; od 1960 do śmierci należał do Okręgu Pomorskiego Polski Związek Filatelistów (PZF), w którym sprawował m.in. funkcje przewodniczącego koła zakładowego, zastępcy przewodniczącego komisji rewizyjnej, członka zarządu, członka komisji rewizyjnej. W latach 60. był też członkiem prezydium i kierownikiem sekcji organizacyjnej Wojewódzkiego Komitetu Upowszechniania Oszczędności oraz członkiem Wojewódzkiej Komisji Usprawnienia Administracji.

Odznaczony Srebrnym (1956) i Złotym (1964) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976), medalami 10-lecia (1955), 30-lecia (1974) i 40-lecia (1985) Polski Ludowej, odznakami „Za zasługi dla Gdańska” (1962), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1965), „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” (1969), złotą odznaką „Zasłużony dla Finansów PRL” (1981), odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego (1967), złota odznaką TPPR.

Od 1956 był żonaty z Danutą Mieczysławą z domu Popiel (31 III 1926 – 19 VII 1990 Gdańsk). Pochowany wraz z żoną i matką na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. DG

Bibliografia:
Archiwum Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku, sygn. 436, Akta osobowe Bogusław Kopczyńskiego.
Archiwum Państwowe w Gdańsku (depozyt w Oddziale w Gdyni), Komitet Dzielnicowy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Gdańsk-Śródmieście, sygn. 2685/3893, Akta partyjne Bogusław Kopczyńskiego.
Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70. Dokumenty, oprac. Piotr Abryszeński, Daniel Gucewicz, Leszek Molendowski, Gdańsk–Warszawa 2021.
Zwarra Brunon, Wspomnienia gdańskiego bówki, t. 5, Gdańsk 1997 (występujący pod inicjałem „K.”).