DWORZEC AUTOBUSOWY
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''DWORZEC AUTOBUSOWY''', ul. 3 Maja. Pierwotnie mieścił się na [[TARG SIENNY | Targu Siennym]]. Budowę nowego dworca (o kubaturze 11 000 m³ i z dziesięcioma krytymi peronami) planowano do 1964 (wizję dworca zaprezentowano gdańszczanom na wystawie 12 sierpnia tego roku). Od początku przewidywano jego lokalizację przy ul. 3 Maja, w miejscu dawnych cmentarzy ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | cmentarze na terenie Śródmieścia]]. Zespół u podnóża Grodziska), dyskutując jednocześnie o połączeniu go z [[DWORZEC GŁÓWNY | Dworcem Głównym PKP]] czy to [[SCHODY RUCHOME W TUNELU ŁĄCZĄCYM DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY Z DWORCEM PKS | schodami ruchomymi]], czy pomostem. Decyzję przyspieszyły przeprowadzona w 1968 modernizacja ul. 3 Maja i wybudowanie na potrzeby linii tramwajowej tunelu pod ulicą oraz przystąpienie do budowy tunelu pod torami PKP. Na tym etapie planowano przeznaczyć pod dworzec PKS całość obszaru od dawnej [[SZKOŁA WOJENNA | Szkoły Wojennej]] przy ul. 3 Maja 9 do [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], z wyburzeniem istniejącej zabudowy. Ostatecznie od północy obszar zabudowy ograniczono. <br/><br/> | '''DWORZEC AUTOBUSOWY''', ul. 3 Maja. Pierwotnie mieścił się na [[TARG SIENNY | Targu Siennym]]. Budowę nowego dworca (o kubaturze 11 000 m³ i z dziesięcioma krytymi peronami) planowano do 1964 (wizję dworca zaprezentowano gdańszczanom na wystawie 12 sierpnia tego roku). Od początku przewidywano jego lokalizację przy ul. 3 Maja, w miejscu dawnych cmentarzy ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | cmentarze na terenie Śródmieścia]]. Zespół u podnóża Grodziska), dyskutując jednocześnie o połączeniu go z [[DWORZEC GŁÓWNY | Dworcem Głównym PKP]] czy to [[SCHODY RUCHOME W TUNELU ŁĄCZĄCYM DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY Z DWORCEM PKS | schodami ruchomymi]], czy pomostem. Decyzję przyspieszyły przeprowadzona w 1968 modernizacja ul. 3 Maja i wybudowanie na potrzeby linii tramwajowej tunelu pod ulicą oraz przystąpienie do budowy tunelu pod torami PKP. Na tym etapie planowano przeznaczyć pod dworzec PKS całość obszaru od dawnej [[SZKOŁA WOJENNA | Szkoły Wojennej]] przy ul. 3 Maja 9 do [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], z wyburzeniem istniejącej zabudowy. Ostatecznie od północy obszar zabudowy ograniczono. <br/><br/> | ||
| − | + | Dworzec został zbudowany według projektu Bernarda Cofty (3 VIII 1929 Poznań – 6 VI 2009 Dziemiany) z gdańskiego Biura Projektów Kolejowych (zob. [[BUDYNEK GDAŃSKIEGO BIURA PROJEKTÓW BUDOWNICTWA KOMUNIKACYJNEGO, al. Grunwaldzka 139–145 | budynek Gdańskiego Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego]]), w skład zespołu wchodzili także inż. [[SZUCA JAN, inżynier elektryk | Jan Szuca]] i Wiesław Pławiński (3 X 1929 – 21 IV 1986; brat m.in. architekta wojewódzkiego [[PŁAWIŃSKI KONRAD, architekt, urbanista, radny | Konrada Pławińskiego]]). Budowę rozpoczęto w marcu 1971 od podziemnych przejść na dwanaście stanowisk autobusowych, stan surowy tych tuneli osiągnięto 30 VI 1971. Dworzec otwarto 18 III 1973. Budynek dworca miał lekką konstrukcję, duże szklane płaszczyzny, był połączony podziemnym przejściem i ruchomymi schodami z Dworcem Głównym PKP. W 1974 zdobył nagrodę Ministerstwa Budownictwa i Materiałów Budowlanych. <br/><br/> | |
| − | Dworzec został zbudowany według projektu Bernarda Cofty z gdańskiego Biura Projektów Kolejowych (zob. [[BUDYNEK GDAŃSKIEGO BIURA PROJEKTÓW BUDOWNICTWA KOMUNIKACYJNEGO, al. Grunwaldzka 139–145 | budynek Gdańskiego Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego]]), w skład zespołu wchodzili także inż. [[SZUCA JAN, inżynier elektryk | Jan Szuca]] i Wiesław Pławiński. Budowę rozpoczęto w marcu 1971 od podziemnych przejść na dwanaście stanowisk autobusowych, stan surowy tych tuneli osiągnięto 30 VI 1971. Dworzec otwarto 18 III 1973. Budynek dworca miał lekką konstrukcję, duże szklane płaszczyzny, był połączony podziemnym przejściem i ruchomymi schodami z Dworcem Głównym PKP. W 1974 zdobył nagrodę Ministerstwa Budownictwa i Materiałów Budowlanych. <br/><br/> | + | |
Od początku 2012 własność firm Przewozy Autokarowe Mariana Koteckiego i Przedsiębiorstwo Budowlane Bogdana Górskiego z Kartuz, które nabyły go od Grupy Orbis i spółki PKS Gdańsk, od września 2012 własność Przedsiębiorstwa Budowlanego Górski. Zaplanowano wyburzenie obiektu i wybudowanie nowego kompleksu dworcowego. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Od początku 2012 własność firm Przewozy Autokarowe Mariana Koteckiego i Przedsiębiorstwo Budowlane Bogdana Górskiego z Kartuz, które nabyły go od Grupy Orbis i spółki PKS Gdańsk, od września 2012 własność Przedsiębiorstwa Budowlanego Górski. Zaplanowano wyburzenie obiektu i wybudowanie nowego kompleksu dworcowego. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:12, 11 maj 2024
DWORZEC AUTOBUSOWY, ul. 3 Maja. Pierwotnie mieścił się na Targu Siennym. Budowę nowego dworca (o kubaturze 11 000 m³ i z dziesięcioma krytymi peronami) planowano do 1964 (wizję dworca zaprezentowano gdańszczanom na wystawie 12 sierpnia tego roku). Od początku przewidywano jego lokalizację przy ul. 3 Maja, w miejscu dawnych cmentarzy ( cmentarze na terenie Śródmieścia. Zespół u podnóża Grodziska), dyskutując jednocześnie o połączeniu go z Dworcem Głównym PKP czy to schodami ruchomymi, czy pomostem. Decyzję przyspieszyły przeprowadzona w 1968 modernizacja ul. 3 Maja i wybudowanie na potrzeby linii tramwajowej tunelu pod ulicą oraz przystąpienie do budowy tunelu pod torami PKP. Na tym etapie planowano przeznaczyć pod dworzec PKS całość obszaru od dawnej Szkoły Wojennej przy ul. 3 Maja 9 do kościoła Bożego Ciała, z wyburzeniem istniejącej zabudowy. Ostatecznie od północy obszar zabudowy ograniczono.
Dworzec został zbudowany według projektu Bernarda Cofty (3 VIII 1929 Poznań – 6 VI 2009 Dziemiany) z gdańskiego Biura Projektów Kolejowych (zob. budynek Gdańskiego Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego), w skład zespołu wchodzili także inż. Jan Szuca i Wiesław Pławiński (3 X 1929 – 21 IV 1986; brat m.in. architekta wojewódzkiego Konrada Pławińskiego). Budowę rozpoczęto w marcu 1971 od podziemnych przejść na dwanaście stanowisk autobusowych, stan surowy tych tuneli osiągnięto 30 VI 1971. Dworzec otwarto 18 III 1973. Budynek dworca miał lekką konstrukcję, duże szklane płaszczyzny, był połączony podziemnym przejściem i ruchomymi schodami z Dworcem Głównym PKP. W 1974 zdobył nagrodę Ministerstwa Budownictwa i Materiałów Budowlanych.
Od początku 2012 własność firm Przewozy Autokarowe Mariana Koteckiego i Przedsiębiorstwo Budowlane Bogdana Górskiego z Kartuz, które nabyły go od Grupy Orbis i spółki PKS Gdańsk, od września 2012 własność Przedsiębiorstwa Budowlanego Górski. Zaplanowano wyburzenie obiektu i wybudowanie nowego kompleksu dworcowego.
