CLÜVER PHILIPP (I), mincerz
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PHILIPP CLÜVER''' (1548 Gdańsk – pochowany 24 III 1610 Gdańsk), mincerz. Syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera (zm. 1581). Brat Simona ( | + | [[File: Herb_Cluverów.jpg |thumb| Herb rodziny Clüverów]] |
| + | [[File: Simon_Cluver.jpg |thumb| Simon Clüver, brat Philippa]] | ||
| + | '''PHILIPP CLÜVER''' (1548 Gdańsk – pochowany 24 III 1610 Gdańsk), mincerz. Syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera (zm. 1581), bratanek Johanna (zm. 16 VIII 1556), po studiach w Wittenberdze [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1545). Brat Simona (1540 – 24 III 1598 Nürnberg (Norymberga)), doktora praw, od 1586 w Norymberdze radcy prawnego i syndyka, posiadacza dużej biblioteki (głównie dzieł prawnych i teologicznych), używającego ekslibrysu z rodzinnym herbem (niedzwiedzia łapa), od 1586 żonatego z Cäcilią Ayrer (zm. 29 V 1591), córką tamtejszego matematyka i lekarza Melchiora.<br/><br/> | ||
Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu. Wybił m.in. w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w grobie nr 244, zakupionym w 1596. <br/><br/> | Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu. Wybił m.in. w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w grobie nr 244, zakupionym w 1596. <br/><br/> | ||
W 1580 ożenił się z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w kościele NMP), wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu, wśród ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, oraz przebywającego wówczas w Anglii [[CLÜVER PHILIPP (II), geograf, były patron gdańskiej ulicy | Philippa Clüvera (II)]], Daniela Clüvera | W 1580 ożenił się z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w kościele NMP), wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu, wśród ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, oraz przebywającego wówczas w Anglii [[CLÜVER PHILIPP (II), geograf, były patron gdańskiej ulicy | Philippa Clüvera (II)]], Daniela Clüvera | ||
| − | (pochowany 2 III 1618 w wieku 33 lat) i córkę Gertrudt Clüver (pochowana 13 II 1642 w kościele NMP, w grobie ojca), od 1600 żonę Petera Hermmana, od 11 VII 1611 Friedricha Martena. | + | (pochowany 2 III 1618 w wieku 33 lat) i córkę Gertrudt Clüver (pochowana 13 II 1642 w kościele NMP, w grobie ojca), od 1600 żonę Petera Hermmana, od 11 VII 1611 Friedricha Martena. {{author: PP}} {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 300,R/Bb, 20c, s. 333, 336; 300,43/ 37, Bl. 217r–221r (testament matki z 1616).<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 300,R/Bb, 20c, s. 333, 336; 300,43/ 37, Bl. 217r–221r (testament matki z 1616).<br/> | ||
| − | + | Groth Andrzej, ''Klüver Filip'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. II, Gdańsk 1994, s. 407.<br/> | |
Schwarz Franz, ''Clüver Philipp'', Altpreussische Biographie, Bd. I, 1941, s. 106.<br/> | Schwarz Franz, ''Clüver Philipp'', Altpreussische Biographie, Bd. I, 1941, s. 106.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 103. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 103. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:56, 17 paź 2024
PHILIPP CLÜVER (1548 Gdańsk – pochowany 24 III 1610 Gdańsk), mincerz. Syn kupca gdańskiego Leonarda Clüvera (zm. 1581), bratanek Johanna (zm. 16 VIII 1556), po studiach w Wittenberdze ławnika (od 1545). Brat Simona (1540 – 24 III 1598 Nürnberg (Norymberga)), doktora praw, od 1586 w Norymberdze radcy prawnego i syndyka, posiadacza dużej biblioteki (głównie dzieł prawnych i teologicznych), używającego ekslibrysu z rodzinnym herbem (niedzwiedzia łapa), od 1586 żonatego z Cäcilią Ayrer (zm. 29 V 1591), córką tamtejszego matematyka i lekarza Melchiora.
Od 1580 do śmierci dzierżawił od władz Gdańska majątek Warcz. W latach 1582–1589 sprawował urząd probierza w mennicy gdańskiej, w pierwszym roku pracy wykonał uchodzącą za dzieło sztuki siedmiodukatową donatywę o renesansowych zdobieniach. W latach 1589–1610 był gdańskim mincerzem. Wybijane przez siebie monety lub medale, z barokowymi już zdobieniami, w których używał alegorii, sygnował PK w formie monogramu lub herbu. Wybił m.in. w 1592 medal na pamiątkę ślubu króla polskiego Zygmunta III Wazy z księżniczką austriacką Anną i pobytu króla w Gdańsku. Jego spuścizna artystyczno-medalierska (denary, donatywy, dukaty, medale itd.) sięga ponad 30 eksponatów, a zastosowane przez niego wzory znalazły naśladownictwo w pracach mincerzy w Krakowie, Wilnie, Poznaniu. W 1608 przekazał mennicę srebrną synowi Danielowi, w 1610 także złotą. Pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w grobie nr 244, zakupionym w 1596.
W 1580 ożenił się z Anną z domu Kersten (1542 – pochowana 26 IX 1623 w kościele NMP), wdową po bliżej niezidentyfikowanym Schulze i po raz drugi po poślubionym w 1565 Heinrichu Wigboldzie (zm. 1579). 4 X 1616 Anna rozdzieliła majątek między swoje dzieci (w wypadku ich wcześniejszego zgonu, wśród ich potomków): dzieci nieżyjącej córki Anny i jej męża Georga Brauna, Barthela i Martena Schulze, oraz przebywającego wówczas w Anglii Philippa Clüvera (II), Daniela Clüvera
(pochowany 2 III 1618 w wieku 33 lat) i córkę Gertrudt Clüver (pochowana 13 II 1642 w kościele NMP, w grobie ojca), od 1600 żonę Petera Hermmana, od 11 VII 1611 Friedricha Martena.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 300,R/Bb, 20c, s. 333, 336; 300,43/ 37, Bl. 217r–221r (testament matki z 1616).
Groth Andrzej, Klüver Filip, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. II, Gdańsk 1994, s. 407.
Schwarz Franz, Clüver Philipp, Altpreussische Biographie, Bd. I, 1941, s. 106.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 103.
