HUCIŃSKI TADEUSZ, rektor Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
− | '''TADEUSZ HUCIŃSKI''' (23 I 1949 Bytom – 4 III 2021 Gdańsk), koszykarz, trener, rektor gdańskiej [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO | Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu]] (AWFiS). Zawodnik Startu Bytom. AZS Gliwice i AZS Katowice. W 1968 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu, w 1975 absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach, w latach 1975–1982 pracownik tej uczelni. Jako trener debiutował z żeńską drużyną AZS Katowice.<br/><br/> | + | '''TADEUSZ ANTONI HUCIŃSKI''' (23 I 1949 Bytom – 4 III 2021 Gdańsk), koszykarz, trener, rektor gdańskiej [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO | Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu]] (AWFiS). Zawodnik Startu Bytom. AZS Gliwice i AZS Katowice. W 1968 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu, w 1975 absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach, w latach 1975–1982 pracownik tej uczelni. Jako trener debiutował z żeńską drużyną AZS Katowice.<br/><br/> |
Od 1985 pracownik gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego, kierownik Katedry Zespołowych Gier Sportowych i Sportów Walki, doktor habilitowany. Od 2008 rektor AWFiS, odwołany z funkcji w 2010 przez minister nauki i szkolnictwa wyższego Barbarę Kudrycką. Następnie pracownik Politechniki Koszalińskiej i Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości w Toruniu. Doktor nauk o kulturze fizycznej i nauk humanistycznych, profesor tytularny.<br/><br/> | Od 1985 pracownik gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego, kierownik Katedry Zespołowych Gier Sportowych i Sportów Walki, doktor habilitowany. Od 2008 rektor AWFiS, odwołany z funkcji w 2010 przez minister nauki i szkolnictwa wyższego Barbarę Kudrycką. Następnie pracownik Politechniki Koszalińskiej i Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości w Toruniu. Doktor nauk o kulturze fizycznej i nauk humanistycznych, profesor tytularny.<br/><br/> | ||
Trener koszykówki w klasie mistrzowskiej. W latach 1979–1989 II trener reprezentacji Polski w koszykówce kobiet, 1989–1996 pierwszy trener. W 1981 z drużyną narodową zdobył wicemistrzostwo Europy. W 1976–1978 trener męskiej drużyny Baildonu Katowice, 1982–1991 żeńskiej drużyny Spójni Gdańsk (1986 - brązowy medal w lidze, 1989 wicemistrzostwo Polski), 1991–1997 związany z gdyńską koszykówką kobiet (Bałtyk, DuLeKo, Warta), jako szkoleniowiec Warty Gdynia zdobył tytuł mistrza Polski (1996), wicemistrza (1997) i brązowy medal (1995). W latach 1997–2001 trener Polpharmy Starogard Gdański. Jako trener kadry narodowej zaliczył 396 oficjalnych spotkań reprezentacji Polski, jako trener ligowych drużyn – 1830 meczów.<br/><br/> | Trener koszykówki w klasie mistrzowskiej. W latach 1979–1989 II trener reprezentacji Polski w koszykówce kobiet, 1989–1996 pierwszy trener. W 1981 z drużyną narodową zdobył wicemistrzostwo Europy. W 1976–1978 trener męskiej drużyny Baildonu Katowice, 1982–1991 żeńskiej drużyny Spójni Gdańsk (1986 - brązowy medal w lidze, 1989 wicemistrzostwo Polski), 1991–1997 związany z gdyńską koszykówką kobiet (Bałtyk, DuLeKo, Warta), jako szkoleniowiec Warty Gdynia zdobył tytuł mistrza Polski (1996), wicemistrza (1997) i brązowy medal (1995). W latach 1997–2001 trener Polpharmy Starogard Gdański. Jako trener kadry narodowej zaliczył 396 oficjalnych spotkań reprezentacji Polski, jako trener ligowych drużyn – 1830 meczów.<br/><br/> | ||
− | Autor m.in. ''Vademecum koszykówki'' (1991), ''Psychospołeczne czynniki decydujące o gotowości startu w sporcie'' (2012). Członek Europejskiego Stowarzyszenia Trenerów Koszykówki (1994-2008), prezes Stowarzyszenia Trenerów i Instruktorów w Polsce (do 2001), w okresie 2000–2004 wiceprezes Polskiego Związku Koszykówki. W latach 2007–2010 członek [[GDAŃSKA RADA SPORTU | Gdańskiej Rady Sportu]]. W | + | Autor m.in. ''Vademecum koszykówki'' (1991), ''Psychospołeczne czynniki decydujące o gotowości startu w sporcie'' (2012). Członek Europejskiego Stowarzyszenia Trenerów Koszykówki (1994-2008), prezes Stowarzyszenia Trenerów i Instruktorów w Polsce (do 2001), w okresie 2000–2004 wiceprezes Polskiego Związku Koszykówki. W latach 2007–2010 członek [[GDAŃSKA RADA SPORTU | Gdańskiej Rady Sportu]]. W 2001 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej-Unii Pracy bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski do Sejmu RP (otrzymał 811 głosów), |
+ | a w 2004 do Parlamentu Europejskiego (otrzymał 800 głosów). <br/><br/> | ||
W 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2018 medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarz Komunalny nr 5, Łostowickim]] (kolumbarium). {{author: AMS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2018 medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarz Komunalny nr 5, Łostowickim]] (kolumbarium). {{author: AMS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:17, 24 gru 2023
TADEUSZ ANTONI HUCIŃSKI (23 I 1949 Bytom – 4 III 2021 Gdańsk), koszykarz, trener, rektor gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu (AWFiS). Zawodnik Startu Bytom. AZS Gliwice i AZS Katowice. W 1968 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu, w 1975 absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach, w latach 1975–1982 pracownik tej uczelni. Jako trener debiutował z żeńską drużyną AZS Katowice.
Od 1985 pracownik gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego, kierownik Katedry Zespołowych Gier Sportowych i Sportów Walki, doktor habilitowany. Od 2008 rektor AWFiS, odwołany z funkcji w 2010 przez minister nauki i szkolnictwa wyższego Barbarę Kudrycką. Następnie pracownik Politechniki Koszalińskiej i Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości w Toruniu. Doktor nauk o kulturze fizycznej i nauk humanistycznych, profesor tytularny.
Trener koszykówki w klasie mistrzowskiej. W latach 1979–1989 II trener reprezentacji Polski w koszykówce kobiet, 1989–1996 pierwszy trener. W 1981 z drużyną narodową zdobył wicemistrzostwo Europy. W 1976–1978 trener męskiej drużyny Baildonu Katowice, 1982–1991 żeńskiej drużyny Spójni Gdańsk (1986 - brązowy medal w lidze, 1989 wicemistrzostwo Polski), 1991–1997 związany z gdyńską koszykówką kobiet (Bałtyk, DuLeKo, Warta), jako szkoleniowiec Warty Gdynia zdobył tytuł mistrza Polski (1996), wicemistrza (1997) i brązowy medal (1995). W latach 1997–2001 trener Polpharmy Starogard Gdański. Jako trener kadry narodowej zaliczył 396 oficjalnych spotkań reprezentacji Polski, jako trener ligowych drużyn – 1830 meczów.
Autor m.in. Vademecum koszykówki (1991), Psychospołeczne czynniki decydujące o gotowości startu w sporcie (2012). Członek Europejskiego Stowarzyszenia Trenerów Koszykówki (1994-2008), prezes Stowarzyszenia Trenerów i Instruktorów w Polsce (do 2001), w okresie 2000–2004 wiceprezes Polskiego Związku Koszykówki. W latach 2007–2010 członek Gdańskiej Rady Sportu. W 2001 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej-Unii Pracy bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski do Sejmu RP (otrzymał 811 głosów),
a w 2004 do Parlamentu Europejskiego (otrzymał 800 głosów).
W 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2018 medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu”. Pochowany na Cmentarz Komunalny nr 5, Łostowickim (kolumbarium).