PRACOWNIA FOTOGRAFICZNO-FILMOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''PRACOWNIA FOTOGRAFICZNO-FILMOWA [[STOCZNIA GDAŃSKA | STOCZNI GDAŃSKIEJ]]'''. Działała w latach 1959–1990, początkowo przy Laboratorium Badania Jakości Pracowni Metalograficznej Stoczni Gdańskiej, w ramach Działu Zbytu. W pierwszych miesiącach miała siedzibę w budynku dyrekcji na V piętrze. Na przełomie 1959/1960 przeniesiona na Wyspę [[OSTRÓW | Ostrów]], w sąsiedztwo Izby Pomiarów oraz drukarni (budynek nie istnieje). Jej kierownikiem (jedynym) był od 1962 [[MIROTA ZENON, artysta fotografik | Zenon Mirota]], pełniący tę funkcję do przejścia na emeryturę w 1990. <br/><br/> | '''PRACOWNIA FOTOGRAFICZNO-FILMOWA [[STOCZNIA GDAŃSKA | STOCZNI GDAŃSKIEJ]]'''. Działała w latach 1959–1990, początkowo przy Laboratorium Badania Jakości Pracowni Metalograficznej Stoczni Gdańskiej, w ramach Działu Zbytu. W pierwszych miesiącach miała siedzibę w budynku dyrekcji na V piętrze. Na przełomie 1959/1960 przeniesiona na Wyspę [[OSTRÓW | Ostrów]], w sąsiedztwo Izby Pomiarów oraz drukarni (budynek nie istnieje). Jej kierownikiem (jedynym) był od 1962 [[MIROTA ZENON, artysta fotografik | Zenon Mirota]], pełniący tę funkcję do przejścia na emeryturę w 1990. <br/><br/> | ||
| − | Powstanie pracowni było efektem zapotrzebowania na materiały informacyjne o jednostkach pływających dla zagranicznych armatorów. Każdy armator otrzymywał pięć albumów, które przedstawiały etapy powstania zamówionej jednostki, prezentowały jej sylwetkę oraz wnętrza. Zadaniem zespołu, liczącego maksymalnie 14 osób, było zarówno powielanie dokumentacji technicznej (w tym czasie fotografia pełniła funkcję kserograficzną) jak i dokumentowanie prac w procesie budowy statku | + | Powstanie pracowni było efektem zapotrzebowania na materiały informacyjne o jednostkach pływających dla zagranicznych armatorów. Każdy armator otrzymywał pięć albumów, które przedstawiały etapy powstania zamówionej jednostki, prezentowały jej sylwetkę oraz wnętrza. Zadaniem zespołu, liczącego maksymalnie 14 osób, było zarówno powielanie dokumentacji technicznej (w tym czasie fotografia pełniła funkcję kserograficzną), jak i dokumentowanie prac w procesie budowy statku – położenia stępki, montażu kadłuba, wodowania, wyposażenia, podniesienia bandery. Wytwarzane materiały przekazywane były pracownikom Biura Projektowo-Konstrukcyjnego (RN) oraz poszczególnych Wydziałów, a następnie archiwizowane w ramach tych działów. Dokumentowano także wypadki przy pracy na potrzeby służb BHP oraz Milicji Obywatelskiej. Dotyczyło to zarówno lekkich, jak i śmiertelnych wypadków na terenie zakładu. W Pracowni archiwizowane były negatywy. Metoda przechowywania zbiorów, w tym opis metryczki zawierającej dane o miejscu, dacie powstania oraz autorze, a także zabezpieczanie materiałów w odpowiednich kopertach, wzorowana była na praktyce stosowanej w Centralnej Agencji Fotograficznej (CAF).<br/><br/> |
W skład zespołu wchodzili fotografowie (m.in. Zenon Mirota, Mieczysław Wojczys, Wacław Bartkowiak, Henryk Sujkowski, p. Mierzwiński), laborantki (m.in. Elżbieta Lipecka, p. Burawska), specjaliści od dokumentacji technicznej (Wawrzyniec Andrzejewski) oraz filmowcy (Henryk Kledzik). Praktyki oraz staże zawodowe odbywali w niej uczniowie Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni. <br/><br/> | W skład zespołu wchodzili fotografowie (m.in. Zenon Mirota, Mieczysław Wojczys, Wacław Bartkowiak, Henryk Sujkowski, p. Mierzwiński), laborantki (m.in. Elżbieta Lipecka, p. Burawska), specjaliści od dokumentacji technicznej (Wawrzyniec Andrzejewski) oraz filmowcy (Henryk Kledzik). Praktyki oraz staże zawodowe odbywali w niej uczniowie Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni. <br/><br/> | ||
| − | Rocznie wykonywano ponad 100 000 odbitek i fotografii. Od 1990 zbiory gromadzone przez Pracownię, głównie negatywy, były sukcesywnie przekazywane do [[ARCHIWA | Archiwum Państwowego]] w Gdańsku. Część uległa jednak rozproszeniu po likwidacji Stoczni Gdańskiej. {{author:MTO}} | + | Rocznie wykonywano ponad 100 000 odbitek i fotografii. Od 1990 zbiory gromadzone przez Pracownię, głównie negatywy, były sukcesywnie przekazywane do [[ARCHIWA | Archiwum Państwowego]] w Gdańsku. Część uległa jednak rozproszeniu po likwidacji Stoczni Gdańskiej. {{author:MTO}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| Linia 13: | Linia 13: | ||
''Bibliografia'': <br/> | ''Bibliografia'': <br/> | ||
Informacje przekazane przez Zenona Mirotę.<br/> | Informacje przekazane przez Zenona Mirotę.<br/> | ||
| − | + | Agnieszka Bacławska-Kornacka, ''Stocznia wg Miroty. Chwytanie ostrości'', w: ''Historia Stoczni Gdańskiej'', red. Konrada Kocha i inni, Gdańsk 2018. <br/> | |
Mirota Zenon, ''Stocznia jaka była. Stocznia Gdańska. Powstanie, rozwój, upadek'', Gdańsk 2015. | Mirota Zenon, ''Stocznia jaka była. Stocznia Gdańska. Powstanie, rozwój, upadek'', Gdańsk 2015. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 08:59, 1 mar 2024
PRACOWNIA FOTOGRAFICZNO-FILMOWA STOCZNI GDAŃSKIEJ. Działała w latach 1959–1990, początkowo przy Laboratorium Badania Jakości Pracowni Metalograficznej Stoczni Gdańskiej, w ramach Działu Zbytu. W pierwszych miesiącach miała siedzibę w budynku dyrekcji na V piętrze. Na przełomie 1959/1960 przeniesiona na Wyspę Ostrów, w sąsiedztwo Izby Pomiarów oraz drukarni (budynek nie istnieje). Jej kierownikiem (jedynym) był od 1962 Zenon Mirota, pełniący tę funkcję do przejścia na emeryturę w 1990.
Powstanie pracowni było efektem zapotrzebowania na materiały informacyjne o jednostkach pływających dla zagranicznych armatorów. Każdy armator otrzymywał pięć albumów, które przedstawiały etapy powstania zamówionej jednostki, prezentowały jej sylwetkę oraz wnętrza. Zadaniem zespołu, liczącego maksymalnie 14 osób, było zarówno powielanie dokumentacji technicznej (w tym czasie fotografia pełniła funkcję kserograficzną), jak i dokumentowanie prac w procesie budowy statku – położenia stępki, montażu kadłuba, wodowania, wyposażenia, podniesienia bandery. Wytwarzane materiały przekazywane były pracownikom Biura Projektowo-Konstrukcyjnego (RN) oraz poszczególnych Wydziałów, a następnie archiwizowane w ramach tych działów. Dokumentowano także wypadki przy pracy na potrzeby służb BHP oraz Milicji Obywatelskiej. Dotyczyło to zarówno lekkich, jak i śmiertelnych wypadków na terenie zakładu. W Pracowni archiwizowane były negatywy. Metoda przechowywania zbiorów, w tym opis metryczki zawierającej dane o miejscu, dacie powstania oraz autorze, a także zabezpieczanie materiałów w odpowiednich kopertach, wzorowana była na praktyce stosowanej w Centralnej Agencji Fotograficznej (CAF).
W skład zespołu wchodzili fotografowie (m.in. Zenon Mirota, Mieczysław Wojczys, Wacław Bartkowiak, Henryk Sujkowski, p. Mierzwiński), laborantki (m.in. Elżbieta Lipecka, p. Burawska), specjaliści od dokumentacji technicznej (Wawrzyniec Andrzejewski) oraz filmowcy (Henryk Kledzik). Praktyki oraz staże zawodowe odbywali w niej uczniowie Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni.
Rocznie wykonywano ponad 100 000 odbitek i fotografii. Od 1990 zbiory gromadzone przez Pracownię, głównie negatywy, były sukcesywnie przekazywane do Archiwum Państwowego w Gdańsku. Część uległa jednak rozproszeniu po likwidacji Stoczni Gdańskiej.
Bibliografia:
Informacje przekazane przez Zenona Mirotę.
Agnieszka Bacławska-Kornacka, Stocznia wg Miroty. Chwytanie ostrości, w: Historia Stoczni Gdańskiej, red. Konrada Kocha i inni, Gdańsk 2018.
Mirota Zenon, Stocznia jaka była. Stocznia Gdańska. Powstanie, rozwój, upadek, Gdańsk 2015.
