MYRTA LUCJAN, bursztynnik
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Lucjan_Myrta. | + | [[File: Myrta_Lucjan.jpg |thumb| Lucjan Myrta, 2015]] |
| − | '''LUCJAN MYRTA''' (ur. 11 VII 1946 | + | [[File:Lucjan_Myrta.jpg|thumb|Lucjan Myrta na tle swojego autoportretu wykonanego z bursztynu]] |
| + | |||
| + | '''LUCJAN MYRTA''' (ur. 11 VII 1946 Żelisławce), bursztynnik. Syn górnika. Absolwent technikum budownictwa wodnego. Uczestnik protestów Marca’68 w Warszawie. W 1979 otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artystycznego nadany przez ministra kultury, w 1980 tytuł mistrza [[BURSZTYNNICTWO, BURSZTYNIARSTWO | bursztynnictwa]]. W latach 1968–1985 prowadził własną firmę Amberpol w Bytomiu, od 1985 w Sopocie. Wiele dzieł wykonywał na zamówienie zagranicznych odbiorców. Na szczególne uznanie zasługuje perfekcyjna technika pracy, która w zgodnej opinii historyków i specjalistów dorównuje tradycji niedoścignionych dotąd warsztatów gdańskich bursztynników z XVII wieku ([[BURSZTYNNICY, CECHY BURSZTYNNICZE | bursztynnicy, cechy bursztynnicze]]).<br/><br/> | ||
| + | Autor m.in. Bursztynowego Skarbca – ważącej prawie tonę szkatuły, ozdobionej rzeźbionymi scenami z życia Chrystusa. Skarbiec jest największym przedmiotem w dziejach ludzkości wykonanym z bursztynu (poświęcony zmarłej córce Ewelinie). Twórca kilkuset dzieł sztuki z bursztynu: szkatuł, zegarów, stołów, rzeźb, Gabinetu Sopockiego (wysokość 405 cm), kilkudziesięciu obrazów wykonanych w technice mozaikowej Pietra Dure. Właściciel największej na świecie kolekcji dużych brył bursztynowych, w tym okazu o wadze 5950 g. Kolekcja składa się z kilkunastu tysięcy inkluzji, w tym jaszczurki z kleszczem, największej na świecie kuli z bursztynu o średnicy 11 cm, największego jajka wykonanego z jednej bursztynowej bryły (1120 g) oraz rzeźby przedstawiającej postać śpiącej kobiety (2549 g).<br/><br/> | ||
| + | Wystawiał swoje prace w Paryżu, Tokio, Osace (1970–1971), Düsseldorfie (1986), na zamku w szwedzkim Kalmarze (1999) i w Malborku. W latach 2000–2006 miał stałą ekspozycję w salach Ratusza w Gdańsku, zatytułowaną ''Polskie klejnoty morza'' – stała się ona fundamentem powołania Muzeum Bursztynu w Gdańsku (2006). Ekspozycja była ponadto wystawiana w Niemczech (pod patronatem Władysława Bartoszewskiego, 2004), w Malborku (2006), na Wawelu (2007), w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Zielonej Bramie (pod patronatem Ministra Kultury, 2008), na Zamku Królewskim w Warszawie (2009), w Muzeum Schafstall w Neuenstadt w Niemczech (pod patronatem Ministra Kultury Niemiec, przełom 2009–2010), w Centrum Kongresowo-Wystawienniczym na Wawelu (2010).<br/><br/> | ||
| + | Jego dzieła znajdują się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku, muzeum w Japonii oraz w zbiorach prywatnych. Autor i wydawca dwóch albumów o bursztynie: dużego, bibliofilskiego (2004) oraz mniejszego, opublikowanego z okazji wystawy na Wawelu w (2007). Napisał trzydziestostronicowy rozdział o bursztynie w ''Wielkiej księdze miasta Gdańska''. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Medalem Tysiąclecia Miasta Gdańska, Gryfem Pomorskim, Złotą Odznaką Izby Bursztynu, odznaczeniem „Gloria Artis”, przyznanym po raz pierwszy w Polsce przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuki użytkowej z bursztynu (2008). Laureat [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] (2004). W 2011 za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku.<br/><br/> | ||
| + | Od 1970 żonaty z Dorotą (8 III 1946 – 16 I 2018 Sopot), ojciec Adrianny (ur. 1971 Bytom) i Eweliny (25 III 1978 Bytom – 21 VIII 2003 Sopot). {{author: ROP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:01, 3 sie 2024
LUCJAN MYRTA (ur. 11 VII 1946 Żelisławce), bursztynnik. Syn górnika. Absolwent technikum budownictwa wodnego. Uczestnik protestów Marca’68 w Warszawie. W 1979 otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artystycznego nadany przez ministra kultury, w 1980 tytuł mistrza bursztynnictwa. W latach 1968–1985 prowadził własną firmę Amberpol w Bytomiu, od 1985 w Sopocie. Wiele dzieł wykonywał na zamówienie zagranicznych odbiorców. Na szczególne uznanie zasługuje perfekcyjna technika pracy, która w zgodnej opinii historyków i specjalistów dorównuje tradycji niedoścignionych dotąd warsztatów gdańskich bursztynników z XVII wieku ( bursztynnicy, cechy bursztynnicze).
Autor m.in. Bursztynowego Skarbca – ważącej prawie tonę szkatuły, ozdobionej rzeźbionymi scenami z życia Chrystusa. Skarbiec jest największym przedmiotem w dziejach ludzkości wykonanym z bursztynu (poświęcony zmarłej córce Ewelinie). Twórca kilkuset dzieł sztuki z bursztynu: szkatuł, zegarów, stołów, rzeźb, Gabinetu Sopockiego (wysokość 405 cm), kilkudziesięciu obrazów wykonanych w technice mozaikowej Pietra Dure. Właściciel największej na świecie kolekcji dużych brył bursztynowych, w tym okazu o wadze 5950 g. Kolekcja składa się z kilkunastu tysięcy inkluzji, w tym jaszczurki z kleszczem, największej na świecie kuli z bursztynu o średnicy 11 cm, największego jajka wykonanego z jednej bursztynowej bryły (1120 g) oraz rzeźby przedstawiającej postać śpiącej kobiety (2549 g).
Wystawiał swoje prace w Paryżu, Tokio, Osace (1970–1971), Düsseldorfie (1986), na zamku w szwedzkim Kalmarze (1999) i w Malborku. W latach 2000–2006 miał stałą ekspozycję w salach Ratusza w Gdańsku, zatytułowaną Polskie klejnoty morza – stała się ona fundamentem powołania Muzeum Bursztynu w Gdańsku (2006). Ekspozycja była ponadto wystawiana w Niemczech (pod patronatem Władysława Bartoszewskiego, 2004), w Malborku (2006), na Wawelu (2007), w Muzeum Narodowym w Zielonej Bramie (pod patronatem Ministra Kultury, 2008), na Zamku Królewskim w Warszawie (2009), w Muzeum Schafstall w Neuenstadt w Niemczech (pod patronatem Ministra Kultury Niemiec, przełom 2009–2010), w Centrum Kongresowo-Wystawienniczym na Wawelu (2010).
Jego dzieła znajdują się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku, muzeum w Japonii oraz w zbiorach prywatnych. Autor i wydawca dwóch albumów o bursztynie: dużego, bibliofilskiego (2004) oraz mniejszego, opublikowanego z okazji wystawy na Wawelu w (2007). Napisał trzydziestostronicowy rozdział o bursztynie w Wielkiej księdze miasta Gdańska.
Odznaczony Medalem Tysiąclecia Miasta Gdańska, Gryfem Pomorskim, Złotą Odznaką Izby Bursztynu, odznaczeniem „Gloria Artis”, przyznanym po raz pierwszy w Polsce przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuki użytkowej z bursztynu (2008). Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2004). W 2011 za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku.
Od 1970 żonaty z Dorotą (8 III 1946 – 16 I 2018 Sopot), ojciec Adrianny (ur. 1971 Bytom) i Eweliny (25 III 1978 Bytom – 21 VIII 2003 Sopot).
