BEHREND HEINRICH THEODOR, kupiec, radny
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Heinrich_Theodor_Behrend.jpg |thumb| Heinrich Theodor Behrend, fotografia [[BUSSE FRIEDRICH GUSTAV, artysta plastyk, fotograf | Friedricha Gustava Bussego]], około 1870]] | [[File: Heinrich_Theodor_Behrend.jpg |thumb| Heinrich Theodor Behrend, fotografia [[BUSSE FRIEDRICH GUSTAV, artysta plastyk, fotograf | Friedricha Gustava Bussego]], około 1870]] | ||
| − | [[File: Stawowie_1840.jpg |thumb| Majątek Stawowie, 1840]] | + | [[File: Stawowie_1840.jpg |thumb| Majątek Stawowie, litografia C.G. Ludwig, 1840]] |
'''HEINRICH THEODOR BEHREND''' (26 IV 1817 Gdańsk – 10 III 1893 Sopot), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn [[BEHREND WILHELM MICHAEL THEODOR, kupiec | Wilhelma Michaela Theodora Behrenda]]. Do szkoły chodził w miejscowości Schulpforta (obecnie Schulpforte, część miasta Naumburg w Saksonii-Anhalt), maturę uzyskał w 1836, przez rok studiował na uniwersytecie w Berlinie. Po rezygnacji ze studiów, od 1837 pracował we współpracujących z ojcem firmach handlowych w Halle i Berlinie, odbył trzyletnią podróż po Ameryce Południowej. W 1842 powrócił do Gdańska, rok później przebywał w Algierze i Maroku. 1 I 1844 został udziałowcem w firmie ojca „Th. Behrend”.<br/><br/> | '''HEINRICH THEODOR BEHREND''' (26 IV 1817 Gdańsk – 10 III 1893 Sopot), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn [[BEHREND WILHELM MICHAEL THEODOR, kupiec | Wilhelma Michaela Theodora Behrenda]]. Do szkoły chodził w miejscowości Schulpforta (obecnie Schulpforte, część miasta Naumburg w Saksonii-Anhalt), maturę uzyskał w 1836, przez rok studiował na uniwersytecie w Berlinie. Po rezygnacji ze studiów, od 1837 pracował we współpracujących z ojcem firmach handlowych w Halle i Berlinie, odbył trzyletnią podróż po Ameryce Południowej. W 1842 powrócił do Gdańska, rok później przebywał w Algierze i Maroku. 1 I 1844 został udziałowcem w firmie ojca „Th. Behrend”.<br/><br/> | ||
| − | Otrzymany od ojca kapitał zainwestował wraz z bratem [[BEHREND MAXIMILIAN, kupiec | Maximilianem Behrendem]], kupując 1 V 1849 [[FABRYKA KARABINÓW | fabrykę karabinów]] od Emila | + | Otrzymany od ojca kapitał zainwestował wraz z bratem [[BEHREND MAXIMILIAN, kupiec | Maximilianem Behrendem]], kupując 1 V 1849 [[FABRYKA KARABINÓW | fabrykę karabinów]] od [[BURRUCKER EMIL, przedsiębiorca| Emila Holdera Burruckera]]. Przedsięwzięcie to zakończyło się w 1853 plajtą. Po śmierci ojca bracia utworzyli 1 VIII 1861 spółkę handlową „Th. Behrend & Co.”, której upadłość ogłoszono 17 VII 1863 (efekt nietrafionych inwestycji i zadłużenia firmy, wynoszącego 1 863 526 000 talarów, przy wartości aktywów 291 000 talarów). W Berlinie zlicytowano cenną kolekcję odziedziczonych po ojcu obrazów, musiał sprzedać nabytą w 1856 willę Hochwasser (Stawowie, obecnie Sopot al. Niepodległości 618), powozy i konie, a także w 1854 kamienicę przy Alter Ross 5 (ul. Grząska), którą nabył [[HIRSCH DANIEL HEINRICH, prawnik, radca, były patron ulicy | Daniel Heinrich Hirsch]]. <br/><br/> |
Nie odgrywał już później znaczącej roli w działalności handlowej w Gdańsku. W latach 1844–1865 członek Rady Miejskiej, 1856–1863 gdański poseł do sejmiku prowincji Prusy w Królewcu. W 1846 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], był członkiem Zarządu [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców Gdańskich]]. Z Ferdinandem Augustem Witzlebenem opublikował broszurę ''Ansichten über die Danzig-Zoppot–Eisenbahn'' (Danzig 1847), w której postulował konieczność budowy linii kolejowej Gdańsk-Sopot dla dalszego rozwoju gospodarczego Gdańska. Pisał wiersze, tłumaczył na język niemiecki poezje, w tym romantyczne dramaty.<br/><br/> | Nie odgrywał już później znaczącej roli w działalności handlowej w Gdańsku. W latach 1844–1865 członek Rady Miejskiej, 1856–1863 gdański poseł do sejmiku prowincji Prusy w Królewcu. W 1846 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], był członkiem Zarządu [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców Gdańskich]]. Z Ferdinandem Augustem Witzlebenem opublikował broszurę ''Ansichten über die Danzig-Zoppot–Eisenbahn'' (Danzig 1847), w której postulował konieczność budowy linii kolejowej Gdańsk-Sopot dla dalszego rozwoju gospodarczego Gdańska. Pisał wiersze, tłumaczył na język niemiecki poezje, w tym romantyczne dramaty.<br/><br/> | ||
W 1863 sprzedał odziedziczoną po ojcu kamienicę przy Frauengasse 39 (ul. Mariacka) i kamienicę przy Brotbänkengasse 6 (ul. Chlebnicka), w której mieszkał w latach 1854–1863 i w 1864 wraz z rodziną wyjechał do Szwajcarii, gdzie pracował jako dyrektor banku w Genewie. Powrócił do Gdańska około 1884 jako emeryt. Mieszkał w wynajętych lokalach w Gdańsku i Sopocie. Pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> | W 1863 sprzedał odziedziczoną po ojcu kamienicę przy Frauengasse 39 (ul. Mariacka) i kamienicę przy Brotbänkengasse 6 (ul. Chlebnicka), w której mieszkał w latach 1854–1863 i w 1864 wraz z rodziną wyjechał do Szwajcarii, gdzie pracował jako dyrektor banku w Genewie. Powrócił do Gdańska około 1884 jako emeryt. Mieszkał w wynajętych lokalach w Gdańsku i Sopocie. Pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela ([[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarze na Chełmie]]). <br/><br/> | ||
| − | 12 VIII 1843 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z panną Johanną Heleną Erdmuth (12 VIII 1824 Starzyno koło Pucka – 1 X 1885 Gdańsk-Wrzeszcz), córką [[GRASS FRIEDRICH GUSTAV, właściciel ziemski | Friedricha Gustava von Grassa]], właściciela ziemskiego. Najstarsza córka, Ramona Eleonora (1 VI 1844 Gdańsk – po 1900) była żoną landrata wejherowskiego (1862-1868), następnie landrata w Wiesbaden, doktora praw Paula von Jordana, w 1893 była wdową. Miał też synów: Victora Heinricha Theodora (29 III 1846 Gdańsk – 12 VII 1867 Genewa, w obecności rodziców na tyfus), Maxa Wofganga (ur. 20 VIII 1849 Gdańsk) zawodowego żołnierza, w 1893 kapitana w 143. Pułku Piechoty, po 1910 emeryta w randze majora, [[BEHREND PAUL GERHARD, profesor Technische Hochschule Danzig | Paula Gerharda]] i Wilhelma Arthura Josepha (ur. 6 III 1855 Gdańsk), dr filozofii w zakresie muzykologii, około 1900 właściciela majątku rolnego w Wielkopolsce, urzędnika w Berlinie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 12 VIII 1843 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z panną Johanną Heleną Erdmuth (12 VIII 1824 Starzyno koło Pucka – 1 X 1885 Gdańsk-Wrzeszcz), córką [[GRASS FRIEDRICH GUSTAV, właściciel ziemski | Friedricha Gustava von Grassa]], właściciela ziemskiego. Najstarsza córka, Ramona Eleonora (1 VI 1844 Gdańsk – po 1900) była żoną landrata wejherowskiego (1862-1868), następnie landrata w Wiesbaden, doktora praw Paula von Jordana, w 1893 była wdową. Miał też synów: Victora Heinricha Theodora (29 III 1846 Gdańsk – 12 VII 1867 Genewa, w obecności rodziców na tyfus), Maxa Wofganga (ur. 20 VIII 1849 Gdańsk) zawodowego żołnierza, w 1893 kapitana w 143. Pułku Piechoty, po 1910 emeryta w randze majora, [[BEHREND PAUL GERHARD, profesor Technische Hochschule Danzig | Paula Gerharda]] i Wilhelma Arthura Josepha (ur. 6 III 1855 Gdańsk), dr filozofii w zakresie muzykologii, około 1900 właściciela majątku rolnego w Wielkopolsce, urzędnika w Berlinie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Sopot, 2090/60, nr 20/93 (akt zgonu); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk 1609, nr 2523/85 (akt zgonu żony). <br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 11 III 1893 (nekrolog). <br/> | ||
| + | Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 42. <br/> | ||
| + | ''Aus dem Tagebuch meines Vaters Theodor Behrend zu Danzig'', hrsg. v. Karl Raimond Behrend, Königsberg 1896, s. 162 i nn.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 11:02, 16 lip 2024
HEINRICH THEODOR BEHREND (26 IV 1817 Gdańsk – 10 III 1893 Sopot), kupiec, radny Gdańska. Syn Wilhelma Michaela Theodora Behrenda. Do szkoły chodził w miejscowości Schulpforta (obecnie Schulpforte, część miasta Naumburg w Saksonii-Anhalt), maturę uzyskał w 1836, przez rok studiował na uniwersytecie w Berlinie. Po rezygnacji ze studiów, od 1837 pracował we współpracujących z ojcem firmach handlowych w Halle i Berlinie, odbył trzyletnią podróż po Ameryce Południowej. W 1842 powrócił do Gdańska, rok później przebywał w Algierze i Maroku. 1 I 1844 został udziałowcem w firmie ojca „Th. Behrend”.
Otrzymany od ojca kapitał zainwestował wraz z bratem Maximilianem Behrendem, kupując 1 V 1849 fabrykę karabinów od Emila Holdera Burruckera. Przedsięwzięcie to zakończyło się w 1853 plajtą. Po śmierci ojca bracia utworzyli 1 VIII 1861 spółkę handlową „Th. Behrend & Co.”, której upadłość ogłoszono 17 VII 1863 (efekt nietrafionych inwestycji i zadłużenia firmy, wynoszącego 1 863 526 000 talarów, przy wartości aktywów 291 000 talarów). W Berlinie zlicytowano cenną kolekcję odziedziczonych po ojcu obrazów, musiał sprzedać nabytą w 1856 willę Hochwasser (Stawowie, obecnie Sopot al. Niepodległości 618), powozy i konie, a także w 1854 kamienicę przy Alter Ross 5 (ul. Grząska), którą nabył Daniel Heinrich Hirsch.
Nie odgrywał już później znaczącej roli w działalności handlowej w Gdańsku. W latach 1844–1865 członek Rady Miejskiej, 1856–1863 gdański poseł do sejmiku prowincji Prusy w Królewcu. W 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, był członkiem Zarządu Korporacji Kupców Gdańskich. Z Ferdinandem Augustem Witzlebenem opublikował broszurę Ansichten über die Danzig-Zoppot–Eisenbahn (Danzig 1847), w której postulował konieczność budowy linii kolejowej Gdańsk-Sopot dla dalszego rozwoju gospodarczego Gdańska. Pisał wiersze, tłumaczył na język niemiecki poezje, w tym romantyczne dramaty.
W 1863 sprzedał odziedziczoną po ojcu kamienicę przy Frauengasse 39 (ul. Mariacka) i kamienicę przy Brotbänkengasse 6 (ul. Chlebnicka), w której mieszkał w latach 1854–1863 i w 1864 wraz z rodziną wyjechał do Szwajcarii, gdzie pracował jako dyrektor banku w Genewie. Powrócił do Gdańska około 1884 jako emeryt. Mieszkał w wynajętych lokalach w Gdańsku i Sopocie. Pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Zbawiciela ( cmentarze na Chełmie).
12 VIII 1843 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z panną Johanną Heleną Erdmuth (12 VIII 1824 Starzyno koło Pucka – 1 X 1885 Gdańsk-Wrzeszcz), córką Friedricha Gustava von Grassa, właściciela ziemskiego. Najstarsza córka, Ramona Eleonora (1 VI 1844 Gdańsk – po 1900) była żoną landrata wejherowskiego (1862-1868), następnie landrata w Wiesbaden, doktora praw Paula von Jordana, w 1893 była wdową. Miał też synów: Victora Heinricha Theodora (29 III 1846 Gdańsk – 12 VII 1867 Genewa, w obecności rodziców na tyfus), Maxa Wofganga (ur. 20 VIII 1849 Gdańsk) zawodowego żołnierza, w 1893 kapitana w 143. Pułku Piechoty, po 1910 emeryta w randze majora, Paula Gerharda i Wilhelma Arthura Josepha (ur. 6 III 1855 Gdańsk), dr filozofii w zakresie muzykologii, około 1900 właściciela majątku rolnego w Wielkopolsce, urzędnika w Berlinie.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Sopot, 2090/60, nr 20/93 (akt zgonu); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk 1609, nr 2523/85 (akt zgonu żony).
„Danziger Zeitung”, 11 III 1893 (nekrolog).
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 42.
Aus dem Tagebuch meines Vaters Theodor Behrend zu Danzig, hrsg. v. Karl Raimond Behrend, Königsberg 1896, s. 162 i nn.
