CMENTARZE W MATARNI

'''CMENTARZE W MATARNI. Św. Walentego''', ul. Jesienna, katolicki, parafialny, przypuszczalnie zaistniał wraz z powstaniem parafii w XIV wieku. Położony w północnej części Matarni, na łuku drogi, na wzniesieniu wokół gotyckiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. WALENTEGO | kościoła św. Walentego]]; od północy graniczy z zabudowaniami obecnej plebanii. W końcu XVI wieku, wraz z kościołem, ogrodzony. W 1860 powiększony o część północną, zlikwidowaną po założeniu w 1890 nowego cmentarza. Od 1890 na starym cmentarzu chowano jedynie duchownych z parafii. Zajmował 0,6 ha, założony na planie nieregularnym, zbliżonym do owalu, w centrum którego znajduje się budynek kościoła. Otoczony kamiennym murem z trzema bramami: główną od zachodu, na osi głównej wejścia kościoła, 2 boczne – od północy w kierunku plebanii i od południa w kierunku drogi. W południowo-zachodniej części działki zachowała się niewielka murowana kostnica z XIX wieku. Najstarszy zachowany nagrobek to kamienna płyta rodziny Fichtów z 1839. Obecnie nieczynny, teren stał się teraz otoczeniem kościoła. {{author: JWL}} <br /><br /> '''Nowy św. Walentego''' (Neuer-Kirchhof), ul. Jesienna 13, katolicki, założony w 1890 na północ od poprzedniego. Powiększany już w latach 1905–1906, jednocześnie z likwidacją części starego cmentarza. Obecnie parafialny. Założony na działce o powierzchni 0,88 ha, na planie zbliżonym do kwadratu, z ukośnie ściętym narożnikiem od strony ul. Jesiennej. Podzielony na prostokątne kwatery trzema alejami: dwiema podłużnymi i jedną poprzeczną. Główna, podłużna aleja prowadzi od znajdującej się przy ulicy głównej bramy do bramy tylnej przy przeciwległej granicy działki. Kilka nagrobków sprzed 1945, najstarszy z 1907, obelisk z czarnego marmuru; znajduje się tu Miejsce Pamięci Narodowej – dwie mogiły ośmiu Polaków z sąsiedniego Bysewa zamordowanych przez hitlerowców w 1939. {{author: JWL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]