ZEUNER ROBERT CARL GUSTAV, artysta plastyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ROBERT CARL GUSTAV ZEUNER''' (2 II 1885 Gdańsk – maj 1945 Gdańsk), artysta plastyk. Syn litografa i drukarza Alfreda Roberta Emila Zeunera (1856 Tczew – 1895 Gdańsk), współwłaściciela firmy edytorskiej [[ZEUNER BRACIA, firma edytorska | „Zeuner Bracia”]], i Laury z domu Werner. <br/><br/> | + | '''ROBERT CARL GUSTAV ZEUNER''' (2 II 1885 Gdańsk – maj 1945 Gdańsk), artysta plastyk. Syn litografa i drukarza Alfreda Roberta Emila Zeunera (3 VI 1856 Tczew – 14 II 1895 Gdańsk), współwłaściciela firmy edytorskiej [[ZEUNER BRACIA, firma edytorska | „Zeuner Bracia”]], i Laury Anny (26 II 1858 Troppau (Opawa) – 7 V 1934 Sopot) z domu Werner. Brat Paula Rudolfa Ottona (26 IX 1895 Gdańsk – 16 X 1950 Sopot), |
| − | W 1900 uzyskał maturę w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole średniej św. Piotra i Pawła]] | + | Alfreda Paula Emila (23 VII 1888 Gdańsk – 13 IV 1945 Grudziądz) i Alice (8 I 1886 Gdańsk – 1956 Hamburg), żony Juliusa Gosda.<br/><br/> |
| − | Był artystą wszechstronnym. Tworzył obrazy olejne, akwarele, pastele ukazujące pejzaże morskie, brzeg morski, lasy, wioski. Był uznanym portrecistą (pastele), | + | W 1900 uzyskał maturę w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole średniej św. Piotra i Pawła]], uczył się w klasie rzemiosła artystycznego w [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej]] (Staatliche Fortbildungs- und Gewerkschule). Po 1903 studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Królewcu (Königsberg) i w Berlinie. W latach 1906–1910 wraz z matką był właścicielem firmy litograficznej „WW. Zeuner & Sohn, Buch- und Steindruckerei, Litographische Anstalt“, działającej przy Hundegasse 49 (ul. Ogarna). Po likwidacji firmy doskonalił w 1913 umiejętności w pracowni malarskiej [[PFUHLE FRITZ AUGUST, profesor Technische Hochschule Danzig | Fritza Augusta Pfuhlego]], profesora rysunku na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Od 1918 był nauczycielem w swej dawnej szkole, działającej wówczas pod nazwą Szkoły Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule). <br/><br/> |
| + | Był artystą wszechstronnym. Tworzył obrazy olejne, akwarele, pastele ukazujące pejzaże morskie, brzeg morski, lasy, wioski. Był uznanym portrecistą (pastele), m.in. wykonał zaginiony w 1945 portret pastora [[SCHWANDT FRIEDRICH WILHELM, pastor kościoła św. Jana | Friedricha Wilhelma Schwandta]]. Wykonywał grafiki i litografie reklamowe, był autorem wzorów banknotów i znaczków pocztowych [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG) oraz ilustracji książkowych. <br/><br/> | ||
W 1913 mieszkał przy Mausegasse 6 (ul. Owsiana), w 1914 przy Schwarzes Meer 10 (ul. Stawki ([[CZARNE MORZE | Czarne Morze]])), po 1921 w Sopocie przy Rickertstrasse 8 (ul. Obrońców Westerplatte), w 1935 przy Schäferstrasse 47 (ul. Wybickiego), w 1939 przy Haffnerstrasse 67 (ul. Sobieskiego). W 1928 dysponował też w Sopocie własną pracownią przy Schäferstrasse 44 (ul. Wybickiego). <br/><br/> | W 1913 mieszkał przy Mausegasse 6 (ul. Owsiana), w 1914 przy Schwarzes Meer 10 (ul. Stawki ([[CZARNE MORZE | Czarne Morze]])), po 1921 w Sopocie przy Rickertstrasse 8 (ul. Obrońców Westerplatte), w 1935 przy Schäferstrasse 47 (ul. Wybickiego), w 1939 przy Haffnerstrasse 67 (ul. Sobieskiego). W 1928 dysponował też w Sopocie własną pracownią przy Schäferstrasse 44 (ul. Wybickiego). <br/><br/> | ||
| − | Nie popierając władz nazistowskich II WMG, w 1933 zmuszony został do rezygnacji z pracy w szkole i przejścia na emeryturę, odebrano mu także sopocką pracownię. W początkach 1945 aresztowany przez nazistów, osadzony został w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| więzieniu]], gdzie zmarł na tyfus. Pochowany został w jednym z masowych grobów przy ul. Dąbrowskiego ([[POMNIK OFIAR EPIDEMII CHORÓB ZAKAŹNYCH 1945–1946 | Pomnik ofiar epidemii chorób zakaźnych 1945–1946]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Nie popierając władz nazistowskich II WMG, w 1933 zmuszony został do rezygnacji z pracy w szkole i przejścia na emeryturę, odebrano mu także sopocką pracownię. W początkach 1945 aresztowany przez nazistów, osadzony został w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| więzieniu]], gdzie zmarł na tyfus. Pochowany został w jednym z masowych grobów przy ul. Dąbrowskiego ([[POMNIK OFIAR EPIDEMII CHORÓB ZAKAŹNYCH 1945–1946 | Pomnik ofiar epidemii chorób zakaźnych 1945–1946]]). <br/><br/> |
| + | Żonaty był z Jenny Adelheid Hedwig (25 XII 1892 Sopot – 6 IV 1944 Sopot), córką Roberta Franza Baschke i Anny Luisy (z domu Falk). Ojciec | ||
| + | Reginy (ur. 11 IX 1923 Sopot), żony Johannesa Wessela (ur. 10 I 1922), oraz Joachima (ur. 16 III 1928 Sopot). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Kowalski Waldemar, ''Dwie strony krat. Historia więzienia w Gdańsku'', Gdańsk 2003, pozycja 970.<br/> | Kowalski Waldemar, ''Dwie strony krat. Historia więzienia w Gdańsku'', Gdańsk 2003, pozycja 970.<br/> | ||
Wessel Hans, ''Der Danziger Maler Robert Zeuner'', Unser Danzig 1962, nr 1. | Wessel Hans, ''Der Danziger Maler Robert Zeuner'', Unser Danzig 1962, nr 1. | ||
Aktualna wersja na dzień 10:21, 12 paź 2024
ROBERT CARL GUSTAV ZEUNER (2 II 1885 Gdańsk – maj 1945 Gdańsk), artysta plastyk. Syn litografa i drukarza Alfreda Roberta Emila Zeunera (3 VI 1856 Tczew – 14 II 1895 Gdańsk), współwłaściciela firmy edytorskiej „Zeuner Bracia”, i Laury Anny (26 II 1858 Troppau (Opawa) – 7 V 1934 Sopot) z domu Werner. Brat Paula Rudolfa Ottona (26 IX 1895 Gdańsk – 16 X 1950 Sopot),
Alfreda Paula Emila (23 VII 1888 Gdańsk – 13 IV 1945 Grudziądz) i Alice (8 I 1886 Gdańsk – 1956 Hamburg), żony Juliusa Gosda.
W 1900 uzyskał maturę w szkole średniej św. Piotra i Pawła, uczył się w klasie rzemiosła artystycznego w Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej (Staatliche Fortbildungs- und Gewerkschule). Po 1903 studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Królewcu (Königsberg) i w Berlinie. W latach 1906–1910 wraz z matką był właścicielem firmy litograficznej „WW. Zeuner & Sohn, Buch- und Steindruckerei, Litographische Anstalt“, działającej przy Hundegasse 49 (ul. Ogarna). Po likwidacji firmy doskonalił w 1913 umiejętności w pracowni malarskiej Fritza Augusta Pfuhlego, profesora rysunku na Wydziale Architektury Technische Hochschule Danzig. Od 1918 był nauczycielem w swej dawnej szkole, działającej wówczas pod nazwą Szkoły Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule).
Był artystą wszechstronnym. Tworzył obrazy olejne, akwarele, pastele ukazujące pejzaże morskie, brzeg morski, lasy, wioski. Był uznanym portrecistą (pastele), m.in. wykonał zaginiony w 1945 portret pastora Friedricha Wilhelma Schwandta. Wykonywał grafiki i litografie reklamowe, był autorem wzorów banknotów i znaczków pocztowych II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG) oraz ilustracji książkowych.
W 1913 mieszkał przy Mausegasse 6 (ul. Owsiana), w 1914 przy Schwarzes Meer 10 (ul. Stawki ( Czarne Morze)), po 1921 w Sopocie przy Rickertstrasse 8 (ul. Obrońców Westerplatte), w 1935 przy Schäferstrasse 47 (ul. Wybickiego), w 1939 przy Haffnerstrasse 67 (ul. Sobieskiego). W 1928 dysponował też w Sopocie własną pracownią przy Schäferstrasse 44 (ul. Wybickiego).
Nie popierając władz nazistowskich II WMG, w 1933 zmuszony został do rezygnacji z pracy w szkole i przejścia na emeryturę, odebrano mu także sopocką pracownię. W początkach 1945 aresztowany przez nazistów, osadzony został w gdańskim więzieniu, gdzie zmarł na tyfus. Pochowany został w jednym z masowych grobów przy ul. Dąbrowskiego ( Pomnik ofiar epidemii chorób zakaźnych 1945–1946).
Żonaty był z Jenny Adelheid Hedwig (25 XII 1892 Sopot – 6 IV 1944 Sopot), córką Roberta Franza Baschke i Anny Luisy (z domu Falk). Ojciec
Reginy (ur. 11 IX 1923 Sopot), żony Johannesa Wessela (ur. 10 I 1922), oraz Joachima (ur. 16 III 1928 Sopot).
Bibliografia:
Kowalski Waldemar, Dwie strony krat. Historia więzienia w Gdańsku, Gdańsk 2003, pozycja 970.
Wessel Hans, Der Danziger Maler Robert Zeuner, Unser Danzig 1962, nr 1.
