ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE
| (Nie pokazano 18 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' ( | + | [[File: Lakowitz Konrad.JPG|thumb|Konrad Lakowitz, prezes Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]] |
| + | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działało w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 było biuro [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]] przy Frauengasse 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa [[LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog | dr. Konrada Lakowitza]] przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Statut został zatwierdzony 6 IV 1878 (znowelizowano go w 1920), pierwsze walne zebranie odbyło się 11 VI 1878. <br/><br/> | ||
| + | Do 1920 terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, w latach 1921–1939 obszar [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]], 1939–1945 [[OKRĘG RZESZY GDAŃSK-PRUSY ZACHODNIE | Okręg Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie]]. Prezesa z zarządem wybierano na kadencję trwającą od trzech do pięciu lat. Do 1920 towarzystwo liczyło około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]] było to do 1914 najefektywniej działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwem Przyrodniczym]] w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]], w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody.<br/><br/> | ||
| + | Wydawnictwem stowarzyszenia był ''Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins'', w okresie 1878–1940 ukazały się 62 roczniki, wydane w gdańskiej oficynie [[KAFEMANN AUGUST WILHELM, drukarz | Augusta Wilhelma Kafemanna]]. Każdy zawierał – obok sprawozdania z dorocznego zebrania – szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano numer specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesami towarzystwa byli: dr Hugo Erich von Klinggräff (1878–1902) oraz dr Konrad Waldemar Lakowitz. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:42, 7 lis 2022
ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działało w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 było biuro Towarzystwa Przyrodniczego przy Frauengasse 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa dr. Konrada Lakowitza przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Statut został zatwierdzony 6 IV 1878 (znowelizowano go w 1920), pierwsze walne zebranie odbyło się 11 VI 1878.
Do 1920 terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, w latach 1921–1939 obszar II Wolnego Miasta Gdańska, 1939–1945 Okręg Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Prezesa z zarządem wybierano na kadencję trwającą od trzech do pięciu lat. Do 1920 towarzystwo liczyło około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego było to do 1914 najefektywniej działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z Towarzystwem Przyrodniczym w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody.
Wydawnictwem stowarzyszenia był Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins, w okresie 1878–1940 ukazały się 62 roczniki, wydane w gdańskiej oficynie Augusta Wilhelma Kafemanna. Każdy zawierał – obok sprawozdania z dorocznego zebrania – szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano numer specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesami towarzystwa byli: dr Hugo Erich von Klinggräff (1878–1902) oraz dr Konrad Waldemar Lakowitz.
