PASCHKE GOTTLIEB, organmistrz, fortepianmistrz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GOTTLIEB PASCHKE''' (około 1726 – po V 1814) organmistrz, fortepianmistrz. Uczeń [[RHODE JOHANN FRIEDRICH, organmistrz, fortepianmistrz | Johanna Friedricha Rhodego]]. Notowany w Gdańsku od 2. połowy XVIII wieku przy Poggenpfuhl 201 (ul. Żabi Kruk). Zbudował i naprawiał organy w Gdańsku (w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] (1773), [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | św. Mikołaja]] (1788), [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] (1801)), a także na [[CHEŁM | Chełmie]] (1784), ponadto w Lublewie (1777), Kończewicach koło Tczewa (1788–1790, restaurowane w 1936), w Kiezmarku (1800).<br/><br/> | + | '''GOTTLIEB PASCHKE''' (około 1726 – po V 1814) organmistrz, fortepianmistrz. Zapewne identyczny z Gottliebem Paschke ze wsi Wilkowo koło Świebodzina, który 17 XII 1777 za 300 florenów otrzymał pracownicze (robotnicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. |
| − | W 1778 oferował fortepian stołowy (używany?), w 1794 zegar grający (nie wiadomo, czy własnej produkcji), strunowy, stojący, w skrzyni malowanej na czerwono i złoto, z 33 walcami, każdy z dwoma utworami religijnymi i świeckimi, z osobną szafką na walce, w maju 1814 używany fortepian stołowy z 1½ głosem fletowym i klawiaturą ''F<sub>1</sub>–f<sup>3</sup>''. 14 III 1814 | + | Uczeń [[RHODE JOHANN FRIEDRICH, organmistrz, fortepianmistrz | Johanna Friedricha Rhodego]]. Notowany w Gdańsku od 2. połowy XVIII wieku przy Poggenpfuhl 201 (ul. Żabi Kruk). Zbudował i naprawiał organy w Gdańsku (w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] (1773), [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | św. Mikołaja]] (1788), [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | św. Katarzyny]] (1801)), a także na [[CHEŁM | Chełmie]] (1784), ponadto w Lublewie (1777), Kończewicach koło Tczewa (1788–1790, restaurowane w 1936), w Kiezmarku (1800).<br/><br/> |
| + | W 1778 oferował fortepian stołowy (używany?), w 1794 zegar grający (nie wiadomo, czy własnej produkcji), strunowy, stojący, w skrzyni malowanej na czerwono i złoto, z 33 walcami, każdy z dwoma utworami religijnymi i świeckimi, z osobną szafką na walce, w maju 1814 używany fortepian stołowy z 1½ głosem fletowym i klawiaturą ''F<sub>1</sub>–f<sup>3</sup>''. 14 III 1814 spisał testament. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 163.<br/> | ||
Vogiel Benjamin, ''Fortepiany gdańskie do 1815'', „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 214-215. | Vogiel Benjamin, ''Fortepiany gdańskie do 1815'', „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 214-215. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:49, 25 wrz 2023
GOTTLIEB PASCHKE (około 1726 – po V 1814) organmistrz, fortepianmistrz. Zapewne identyczny z Gottliebem Paschke ze wsi Wilkowo koło Świebodzina, który 17 XII 1777 za 300 florenów otrzymał pracownicze (robotnicze) obywatelstwo Gdańska.
Uczeń Johanna Friedricha Rhodego. Notowany w Gdańsku od 2. połowy XVIII wieku przy Poggenpfuhl 201 (ul. Żabi Kruk). Zbudował i naprawiał organy w Gdańsku (w kościele św. Piotra i Pawła (1773), św. Mikołaja (1788), św. Katarzyny (1801)), a także na Chełmie (1784), ponadto w Lublewie (1777), Kończewicach koło Tczewa (1788–1790, restaurowane w 1936), w Kiezmarku (1800).
W 1778 oferował fortepian stołowy (używany?), w 1794 zegar grający (nie wiadomo, czy własnej produkcji), strunowy, stojący, w skrzyni malowanej na czerwono i złoto, z 33 walcami, każdy z dwoma utworami religijnymi i świeckimi, z osobną szafką na walce, w maju 1814 używany fortepian stołowy z 1½ głosem fletowym i klawiaturą F1–f3. 14 III 1814 spisał testament.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 163.
Vogiel Benjamin, Fortepiany gdańskie do 1815, „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 214-215.
