WIECZÓR WYBRZEŻA

Aktualna wersja na dzień 09:58, 7 sty 2023

Kolegium redakcyjne „Wieczoru Wybrzeża”, w środku Waldemar Slawik, po prawej Jerzy Waczyński, 1967

„Wieczór Wybrzeża", 3 X 1985

„WIECZÓR WYBRZEŻA”, gazeta popołudniowa wydawana w Gdańsku w latach 1957–2001. Docierała głównie do czytelników Trójmiasta i miejscowości regionu pomorskiego. Pierwszy numer ukazał się pod kierownictwem Stanisława Spyry 18 II 1957 jako popołudniowe wydanie „Głosu Wybrzeża”. Pomysł ten, autorstwa ówczesnego redaktora naczelnego „Głosu” Zbigniewa Wojakiewicza, zrodził się podczas nurtu reformatorskiego w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej po wydarzeniach w roku 1956. Do redakcji „Wieczoru Wybrzeża” przeszło 11 dziennikarzy „Głosu Wybrzeża”: Alicja Główczyńska, Karol Jóźwiak, Zdzisław Łabęcki, Alicja Mach, Stanisław Majewski, Jerzy Model, Wanda Odya, Wiesława Rejnson, Jerzy Waczyński, nieco później Waldemar Slawik i odwołany redaktor naczelny „Głosu” Zbigniew Wojakiewicz.

W 1958 „Wieczór Wybrzeża” stał się samodzielnym tytułem, wydawanym przez RSW Prasa. Redakcja mieściła się w gdańskim Domu Prasy przy Targu Drzewnym 3/7. Tam również w hali na jego zapleczu drukowano gazetę. W 1959 redaktorem naczelnym został Waldemar Slawik i uczynił z popołudniówki poczytne pismo w lekkim, humorystycznym, reporterskim stylu. Pierwsze egzemplarze gazety trafiały do kiosków około godziny 13. Nakład w okresie 1958–1963 utrzymywał się na poziomie 43–46 tysięcy, następnie systematycznie rósł, by w 2. połowie lat 80. XX wieku osiągnąć pułap 70–110 tysięcy egzemplarzy.

„Wieczór Wybrzeża” cieszył się popularnością i w mniejszym stopniu niż pozostałe gdańskie dzienniki był obciążony treściami politycznymi. W 1976 odszedł na emeryturę Waldemar Slawik, a naczelnym został jego zastępca Jerzy Waczyński, który zachował charakter gazety. W redakcji zaczęli dominować utalentowani reportażyści (Mirosław Piepka), większą rolę przykładano do zdjęć (Marek Zarzecki, Wojciech Lendzion), sportu (Andrzej Chyliński) i stałych kontaktów z czytelnikami (Wiesława Rejnson). Furorę robił redagowany przez Alicję Mach codzienny horoskop. 13 XII 1981, po ogłoszeniu stanu wojennego, zawieszono wydawanie „Wieczoru Wybrzeża” i część dziennikarzy weszła w skład redakcji tzw. trójgazety, która do 2 II 1982 zastąpiła gdańskie dzienniki. Po Jerzym Waczyńskim popołudniówkę przejął w 1986 Bogusław Wierzbicki. Wówczas nakład zwiększały teksty Doroty Abramowicz, Aleksandry Chomickiej, Zofii Trębińskiej, Adama Grzybowskiego, Andrzeja Dudzińskiego i Marka Formeli, doszli też nowi reporterzy.

W 1990 RSW Prasa postawiono w stan likwidacji, gazety: „Głos Wybrzeża”, „Dziennik Bałtycki” i „Wieczór Wybrzeża” w marcu 1991 zostały decyzją warszawskiej komisji do spraw podziału mienia RSW Prasa-Książka-Ruch przekazane Socpresse, francuskiemu koncernowi prasowemu należącemu do Roberta Hersanta. Redaktorem naczelnym został Edmund Szczesiak. Redakcja „Wieczoru Wybrzeża” jako pierwsza w Trójmieście została skomputeryzowana i jako pierwsza przeszła na druk płaski, offsetowy. Pozwoliło to znacznie zwiększyć objętość, doszły cotygodniowe dodatki („Wieczór Seniora”, „Wieczór Intymny”, „Pif-paf”, „Wieczór z Rozrywką”). Powodzeniem cieszyły się wybory „Dziewczyny Roku Wieczoru Wybrzeża” i randki dla samotnych w restauracji „Cristal”. Przyciągały „zdrapki”: konkursy powodujące wzrost sprzedanych egzemplarzy do 200–300 tysięcy dziennie.

W 1993 Robert Hersant wykupił w całości tytuł i sprzedał go z „Dziennikiem Bałtyckim” Axelowi Diekmannowi, właścicielowi Passauer Neue Presse, który powołał Grupę Wydawniczą Polskapresse. „Wieczór Wybrzeża” przestał być popołudniówką i podobnie jak inne gazety zaczął ukazywać się rano. Dominowały teksty obyczajowe (Elżbieta Południak) i śledcze (Andrzej Dunajski i Romuald Orzeł, laureaci polskiego Pulitzera w 1995 roku za tekst Grudniowe kule). Wielkim powodzeniem cieszył się w 2. połowie lat 90. cykl „Ojca Grande przepisy na zdrowe życie” Marzeny i Tadeusza Woźniaków, wydany również w masowych nakładach w wersji książkowej. W 1998 redakcję przeniesiono do dawnej drukarni prasowej przy Targu Drzewnym 9/11.

W końcu roku 1999 Edmunda Szczesiaka zastąpił Jarosław Gojtowski. Kolejnym i ostatnim naczelnym był Romuald Orzeł. Rola gazety ulegała marginalizacji. „Wieczór Wybrzeża” jako tabloid regionalny nie sprawdził się i w grudniu 2001 połączono redakcje „Dziennika Bałtyckiego” i „Wieczoru Wybrzeża” pod hasłami: „Dwie gazety w cenie jednej” oraz „Dziennik dobry – dobry Wieczór”. Do końca 2002 był częścią „Dziennika Bałtyckiego”, następnie podjęto decyzję o jego likwidacji. Pod nazwą „Wieczór Wybrzeża” ukazywał się dodatek do „Dziennika Bałtyckiego” wydawany z okazji Jarmarku św. Dominika i portal internetowy. MKL