LASSOTA-SKOLIMOWSKA TERESA, aktorka
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: Lassota_Tersesa.jpeg |thumb| Teresa Lassota-Skolimowska i [[DĄBKOWSKI JERZY | Jerzy Dąbkowski]] w Teatrze Wybrzeże, 1964]] | + | [[File: Lassota_Tersesa.jpeg |thumb| Teresa Lassota-Skolimowska i [[DĄBKOWSKI JERZY, aktor | Jerzy Dąbkowski]] w Teatrze Wybrzeże, 1964]] |
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''TERESA LASSOTA-SKOLIMOWSKA''' (12 VI 1930 Lublin – 6 III 1997 Gdańsk), aktorka. Zadebiutowała rolą Pertenis w ''Pięknej Helenie'' Jacques’a Offenbacha w reżyserii Kazimierza Dembowskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (premiera 24 IX 1949), gdzie występowała jako aktorka muzyczna w latach 1948–1950. Następnie pracowała w lubelskiej Estradzie (1950–1954), po czym przeniosła się do lubelskiego Teatru im. Osterwy (1954–1960). W 1957 zdała eksternistyczny egzamin aktorski. W 1960 została zaangażowała się do [[TEATR WYBRZEŻE| Teatru Wybrzeże]] i pracowała w nim przez 33 lata, do 1993. Zagrała przeszło 60 ról, w tym wiele pierwszoplanowych i znaczących, na przemian w repertuarze współczesnym i klasycznym. Spełniała się w każdym gatunku dramatycznym. <br/><br/> | '''TERESA LASSOTA-SKOLIMOWSKA''' (12 VI 1930 Lublin – 6 III 1997 Gdańsk), aktorka. Zadebiutowała rolą Pertenis w ''Pięknej Helenie'' Jacques’a Offenbacha w reżyserii Kazimierza Dembowskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (premiera 24 IX 1949), gdzie występowała jako aktorka muzyczna w latach 1948–1950. Następnie pracowała w lubelskiej Estradzie (1950–1954), po czym przeniosła się do lubelskiego Teatru im. Osterwy (1954–1960). W 1957 zdała eksternistyczny egzamin aktorski. W 1960 została zaangażowała się do [[TEATR WYBRZEŻE| Teatru Wybrzeże]] i pracowała w nim przez 33 lata, do 1993. Zagrała przeszło 60 ról, w tym wiele pierwszoplanowych i znaczących, na przemian w repertuarze współczesnym i klasycznym. Spełniała się w każdym gatunku dramatycznym. <br/><br/> | ||
| − | Zadebiutowała tutaj jako Panna Młoda w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY| Jerzego Golińskiego]] (premiera 30 XII 1960). [[MILSKI STANISŁAW| Stanisław Milski]] obsadzał aktorkę w rolach tytułowych, zagrała: Kobietę w trudnej sytuacji w sztuce Marka Domańskiego (30 VIII 1961) oraz Pannę Maliczewską w sztuce Gabrieli Zapolskiej (16 V 1962). W repertuarze szekspirowskim zagrała Oliwię w ''Wieczorze trzech króli'' w jego reżyserii (3 IV 1964) oraz Andromachę w ''Troilusie i Kresydzie'' wyreżyserowanym przez Piotra Paradowskiego (30 I 1965). W ''Zmierzchu demonów'' Romana Brandstaettera zrealizowanym przez Jerzego Golińskiego (7 I 1967) była Magdą Goebbels. Występowała w rolach komediowych, | + | Zadebiutowała tutaj jako Panna Młoda w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY, aktor, reżyser, wykładowca| Jerzego Golińskiego]] (premiera 30 XII 1960). [[MILSKI STANISŁAW, aktor, reżyser| Stanisław Milski]] obsadzał aktorkę w rolach tytułowych, zagrała: Kobietę w trudnej sytuacji w sztuce Marka Domańskiego (30 VIII 1961) oraz Pannę Maliczewską w sztuce Gabrieli Zapolskiej (16 V 1962). W repertuarze szekspirowskim zagrała Oliwię w ''Wieczorze trzech króli'' w jego reżyserii (3 IV 1964) oraz Andromachę w ''Troilusie i Kresydzie'' wyreżyserowanym przez [[PARADOWSKI PIOTR, reżyser teatralny | Piotra Paradowskiego]] (30 I 1965). W ''Zmierzchu demonów'' Romana Brandstaettera zrealizowanym przez Jerzego Golińskiego (7 I 1967) była Magdą Goebbels. Występowała w rolach komediowych, m.in. jako Podstolina w ''Zemście'' Aleksandra Fredry w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (28 II 1970), Maria w ''Czwartkowych damach'' Loleh Bellon w reżyserii Waldemara Matuszewskiego (23 V 1981) oraz Nan w ''Jesiennych manewrach'' Petera Coke’a w reżyserii Krzysztofa Szustera (30 V 1987). Grała rolę Matki w kontrowersyjnej realizacji ''Kartoteki'' Tadeusza Różewicza w reżyserii Andrzeja Rozhina (30 I 1971). [[HEBANOWSKI-DOBROGOYSKI STANISŁAW, reżyser, pisarz, patron gdańskiej ulicy | Stanisław Hebanowski]] obsadził ją w roli Gospodyni w jubileuszowym ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego (20 XI 1976) oraz Lady Macduff w ''Makbecie'' Williama Shakespeare’a (3 V 1980). Zagrała także m.in. Panią Soerensen w ''Niemcach'' Leona Kruczkowskiego w reżyserii [[GORDON KRZYSZTOF, aktor, reżyser| Krzysztofa Gordona]] (23 X 1982), Siostrę Gertrudę w ''Dialogach karmelitanek'' Georgesa Bernanosa wyreżyserowanych przez Przemysława Basińskiego (11 VII 1991) czy Praskowię Drozdową w ''Biesach'' Fiodora Dostojewskiego w reżyserii [[BABICKI KRZYSZTOF, reżyser| Krzysztofa Babickiego]] (8 XI 1992). Ostatnią jej rolą w Teatrze Wybrzeże była Sąsiadka w ''Procesie'' Franza Kafki w reżyserii [[MAJOR RYSZARD, reżyser, teatrolog, aktor| Ryszarda Majora]] (1993). <br/><br/> |
| − | Występowała w filmach, | + | Występowała w filmach, m.in. jako żona Juranda ([[SZALAWSKI ANDRZEJ, aktor, reżyser| Andrzej Szalawski]]) w ''Krzyżakach'' Aleksandra Forda (1960) i Krońska w ''Seksolatkach'' [[HÜBNER ZYGMUNT, aktor, reżyser, dyrektor| Zygmunta Hübnera]] (1971). Brała udział w spektaklach Teatru Telewizji, na przykład jako Emilia w ''Justynie'' według Elizy Orzeszkowej w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]] (22 XII 1974) czy Starościna w ''Godach weselnych'' Leona Schillera w reżyserii [[RONCZEWSKI RYSZARD, aktor | Ryszarda Ronczewskiego]] (17 VI 1990), oraz w latach 1966–1981 w licznych słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, m.in. jako Marta Weiss w ''Przyszedłem pana zabić'' [[GOSZCZURNY STANISŁAW, literat, dziennikarz | Stanisława Goszczurnego]] w reżyserii [[GOSK JAN, kapitan Marynarki Wojennej, aktor, reżyser | Jana Bołgatego]] (1968). <br/><br/> |
| − | W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (1981–1983) związana była z teatrem podziemnym, występując między innymi z [[SUCHORA PIOTR | Piotrem Suchorą]]. W latach 1991–1997 była wykładowczynią przedmiotów scenicznych w gdańskiej [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej]].<br/><br/> | + | W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (1981–1983) związana była z teatrem podziemnym, występując między innymi z [[SUCHORA PIOTR, aktor, pedagog | Piotrem Suchorą]]. W latach 1991–1997 była wykładowczynią przedmiotów scenicznych w gdańskiej [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej]].<br/><br/> |
Laureatka nagrody wojewody gdańskiego za rolę Florentyny w ''Miłosierdziu płatnym z góry'' (1987). Była żoną aktora [[SKOLIMOWSKI LECH, aktor | Lecha Skolimowskiego]]. Pochowana na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Laureatka nagrody wojewody gdańskiego za rolę Florentyny w ''Miłosierdziu płatnym z góry'' (1987). Była żoną aktora [[SKOLIMOWSKI LECH, aktor | Lecha Skolimowskiego]]. Pochowana na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:59, 6 cze 2024
TERESA LASSOTA-SKOLIMOWSKA (12 VI 1930 Lublin – 6 III 1997 Gdańsk), aktorka. Zadebiutowała rolą Pertenis w Pięknej Helenie Jacques’a Offenbacha w reżyserii Kazimierza Dembowskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (premiera 24 IX 1949), gdzie występowała jako aktorka muzyczna w latach 1948–1950. Następnie pracowała w lubelskiej Estradzie (1950–1954), po czym przeniosła się do lubelskiego Teatru im. Osterwy (1954–1960). W 1957 zdała eksternistyczny egzamin aktorski. W 1960 została zaangażowała się do Teatru Wybrzeże i pracowała w nim przez 33 lata, do 1993. Zagrała przeszło 60 ról, w tym wiele pierwszoplanowych i znaczących, na przemian w repertuarze współczesnym i klasycznym. Spełniała się w każdym gatunku dramatycznym.
Zadebiutowała tutaj jako Panna Młoda w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego (premiera 30 XII 1960). Stanisław Milski obsadzał aktorkę w rolach tytułowych, zagrała: Kobietę w trudnej sytuacji w sztuce Marka Domańskiego (30 VIII 1961) oraz Pannę Maliczewską w sztuce Gabrieli Zapolskiej (16 V 1962). W repertuarze szekspirowskim zagrała Oliwię w Wieczorze trzech króli w jego reżyserii (3 IV 1964) oraz Andromachę w Troilusie i Kresydzie wyreżyserowanym przez Piotra Paradowskiego (30 I 1965). W Zmierzchu demonów Romana Brandstaettera zrealizowanym przez Jerzego Golińskiego (7 I 1967) była Magdą Goebbels. Występowała w rolach komediowych, m.in. jako Podstolina w Zemście Aleksandra Fredry w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (28 II 1970), Maria w Czwartkowych damach Loleh Bellon w reżyserii Waldemara Matuszewskiego (23 V 1981) oraz Nan w Jesiennych manewrach Petera Coke’a w reżyserii Krzysztofa Szustera (30 V 1987). Grała rolę Matki w kontrowersyjnej realizacji Kartoteki Tadeusza Różewicza w reżyserii Andrzeja Rozhina (30 I 1971). Stanisław Hebanowski obsadził ją w roli Gospodyni w jubileuszowym Weselu Stanisława Wyspiańskiego (20 XI 1976) oraz Lady Macduff w Makbecie Williama Shakespeare’a (3 V 1980). Zagrała także m.in. Panią Soerensen w Niemcach Leona Kruczkowskiego w reżyserii Krzysztofa Gordona (23 X 1982), Siostrę Gertrudę w Dialogach karmelitanek Georgesa Bernanosa wyreżyserowanych przez Przemysława Basińskiego (11 VII 1991) czy Praskowię Drozdową w Biesach Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego (8 XI 1992). Ostatnią jej rolą w Teatrze Wybrzeże była Sąsiadka w Procesie Franza Kafki w reżyserii Ryszarda Majora (1993).
Występowała w filmach, m.in. jako żona Juranda ( Andrzej Szalawski) w Krzyżakach Aleksandra Forda (1960) i Krońska w Seksolatkach Zygmunta Hübnera (1971). Brała udział w spektaklach Teatru Telewizji, na przykład jako Emilia w Justynie według Elizy Orzeszkowej w reżyserii Marka Okopińskiego (22 XII 1974) czy Starościna w Godach weselnych Leona Schillera w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (17 VI 1990), oraz w latach 1966–1981 w licznych słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, m.in. jako Marta Weiss w Przyszedłem pana zabić Stanisława Goszczurnego w reżyserii Jana Bołgatego (1968).
W czasie stanu wojennego (1981–1983) związana była z teatrem podziemnym, występując między innymi z Piotrem Suchorą. W latach 1991–1997 była wykładowczynią przedmiotów scenicznych w gdańskiej Akademii Muzycznej.
Laureatka nagrody wojewody gdańskiego za rolę Florentyny w Miłosierdziu płatnym z góry (1987). Była żoną aktora Lecha Skolimowskiego. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
