TEBINKA JACEK, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''JACEK TEBINKA''' (ur. 4 VII 1964 Poznań), historyk, politolog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1983 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Pucku. W 1988 absolwent Instytutu Historii UG, w 1990 Instytutu Nauk Politycznych UG. Od 1988 pracownik Instytutu Nauk Politycznych (później Instytutu Politologii) UG w Zakładzie Historii Najnowszej i Myśli Politycznej. Od 1997 doktor, od 2006 doktor habilitowany, od 2007 profesor UG, od 2017 profesor tytularny, od 2018 profesor zwyczajny. W latach 2009–2012 zastępca dyrektora Instytutu Politologii UG. W roku akademickim 2006–2007 profesor w Katedrze Historii i Kultury Polskiej Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie. <br/><br/> | '''JACEK TEBINKA''' (ur. 4 VII 1964 Poznań), historyk, politolog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1983 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Pucku. W 1988 absolwent Instytutu Historii UG, w 1990 Instytutu Nauk Politycznych UG. Od 1988 pracownik Instytutu Nauk Politycznych (później Instytutu Politologii) UG w Zakładzie Historii Najnowszej i Myśli Politycznej. Od 1997 doktor, od 2006 doktor habilitowany, od 2007 profesor UG, od 2017 profesor tytularny, od 2018 profesor zwyczajny. W latach 2009–2012 zastępca dyrektora Instytutu Politologii UG. W roku akademickim 2006–2007 profesor w Katedrze Historii i Kultury Polskiej Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie. <br/><br/> | ||
| − | Specjalista w zakresie historii najnowszej i stosunków międzynarodowych; głównym przedmiotem jego zainteresowań są stosunki polsko-brytyjskie w XX wieku, rola służb specjalnych w dyplomacji oraz historia zimnej wojny. Od 1993 podejmował zakończone sukcesem wysiłki odtajnienia przez władze brytyjskie archiwaliów przechowywanych w The National Archives (Londyn), dotyczących najnowszej historii Polski, w tym śmierci gen. Władysława Sikorskiego, polityki mocarstw zachodnich wobec Polski w czasie II wojny światowej i zimnej wojny. Ekspert działającej w latach 2000–2004 Komisji Polsko-Brytyjskiej do Spraw Osiągnięć Polskiego Wywiadu w II Wojnie Światowej, powołanej przez premiera Wielkiej Brytanii Tony’ego Blaira i premiera Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Leszka Millera. | + | Specjalista w zakresie historii najnowszej i stosunków międzynarodowych; głównym przedmiotem jego zainteresowań są stosunki polsko-brytyjskie w XX wieku, rola służb specjalnych w dyplomacji oraz historia zimnej wojny. Od 1993 podejmował zakończone sukcesem wysiłki odtajnienia przez władze brytyjskie archiwaliów przechowywanych w The National Archives (Londyn), dotyczących najnowszej historii Polski, w tym śmierci gen. Władysława Sikorskiego, polityki mocarstw zachodnich wobec Polski w czasie II wojny światowej i zimnej wojny. Ekspert działającej w latach 2000–2004 Komisji Polsko-Brytyjskiej do Spraw Osiągnięć Polskiego Wywiadu w II Wojnie Światowej, powołanej przez premiera Wielkiej Brytanii Tony’ego Blaira i premiera Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Leszka Millera. M.in. dzięki jego staraniom przygotowano dwujęzyczny (polsko-angielski) raport pokazujący w nowym świetle skalę polskiego wkładu w dziedzinie wywiadu w zwycięstwie nad III Rzeszą. W latach 2013–2016 członek Rady Naukowej do spraw Historycznych przy ministrze Spraw Zagranicznych RP. Wystąpił jako ekspert w filmie dokumentalnym nakręconym przez Telewizję Polską (TVP) na temat powstania warszawskiego (2004), jest autorem projektu komentarza do filmu mającego stanowić część interaktywnej ekspozycji w Muzeum Historii Polski w Warszawie pt. „Mocarstwa zachodnie wobec Polski w latach 1939–1945”. Współpracuje od lat z TVP Historia, uczestnicząc w programach tej stacji poświęconym stosunkom polsko-radzieckim w latach 1939–1945, genezie II wojny światowej i sukcesom polskiego wywiadu.<br/><br/> |
Autor monografii: ''Polityka brytyjska wobec problemu granicy polsko-radzieckiej 1939–1945'' (1998), ''Nadzieje i rozczarowania. Polityka Wielkiej Brytanii wobec Polski 1956–1970'' (2005), ''Uzależnienie czy suwerenność? Odwilż październikowa w dyplomacji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1956–1961'' (2010), ''„Wielka Brytania dotrzyma lojalnie swojego słowa”. Winston S. Churchill a Polska'' (2013) oraz m.in. artykułów ''Służby specjalne Wielkiej Brytanii i Polski w XX wieku. Problem współpracy i rywalizacji'' (2000), ''Śmierć generała Władysława Sikorskiego w świetle nowych dokumentów brytyjskich'' (2001). Współwydawca zbioru dokumentów ''Na najwyższym szczeblu. Spotkania premierów Rzeczypospolitej Polskiej i Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej'' (1999); współwydawca wspomnień Leona Kozłowskiego ''Moje przeżycia w więzieniu sowieckim i na wolności w czasie wojny w Rosji sowieckiej'' (2001). Redaktor tomu ''Polskie Dokumenty Dyplomatyczne 1941'' (2013).<br/><br/> | Autor monografii: ''Polityka brytyjska wobec problemu granicy polsko-radzieckiej 1939–1945'' (1998), ''Nadzieje i rozczarowania. Polityka Wielkiej Brytanii wobec Polski 1956–1970'' (2005), ''Uzależnienie czy suwerenność? Odwilż październikowa w dyplomacji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1956–1961'' (2010), ''„Wielka Brytania dotrzyma lojalnie swojego słowa”. Winston S. Churchill a Polska'' (2013) oraz m.in. artykułów ''Służby specjalne Wielkiej Brytanii i Polski w XX wieku. Problem współpracy i rywalizacji'' (2000), ''Śmierć generała Władysława Sikorskiego w świetle nowych dokumentów brytyjskich'' (2001). Współwydawca zbioru dokumentów ''Na najwyższym szczeblu. Spotkania premierów Rzeczypospolitej Polskiej i Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej'' (1999); współwydawca wspomnień Leona Kozłowskiego ''Moje przeżycia w więzieniu sowieckim i na wolności w czasie wojny w Rosji sowieckiej'' (2001). Redaktor tomu ''Polskie Dokumenty Dyplomatyczne 1941'' (2013).<br/><br/> | ||
| − | Członek komitetu redakcyjnego (od 2008) „Studiów z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, członek komitetu redakcyjnego (2008–2011) i członek redakcji (od 2012) „Dziejów Najnowszych” oraz członek komitetu redakcyjnego serii „Polskie Dokumenty Dyplomatyczne” (od 2016); członek [[INSTYTUT BAŁTYCKI | Instytutu Bałtyckiego]] w Gdańsku. W | + | Członek komitetu redakcyjnego (od 2008) „Studiów z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, członek komitetu redakcyjnego (2008–2011) i członek redakcji (od 2012) „Dziejów Najnowszych” oraz członek komitetu redakcyjnego serii „Polskie Dokumenty Dyplomatyczne” (od 2016); członek [[INSTYTUT BAŁTYCKI | Instytutu Bałtyckiego]] w Gdańsku. W 2010 odznaczony Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę, w 2012 Złotym Krzyżem Zasługi. {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 08:39, 10 cze 2023
JACEK TEBINKA (ur. 4 VII 1964 Poznań), historyk, politolog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1983 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Pucku. W 1988 absolwent Instytutu Historii UG, w 1990 Instytutu Nauk Politycznych UG. Od 1988 pracownik Instytutu Nauk Politycznych (później Instytutu Politologii) UG w Zakładzie Historii Najnowszej i Myśli Politycznej. Od 1997 doktor, od 2006 doktor habilitowany, od 2007 profesor UG, od 2017 profesor tytularny, od 2018 profesor zwyczajny. W latach 2009–2012 zastępca dyrektora Instytutu Politologii UG. W roku akademickim 2006–2007 profesor w Katedrze Historii i Kultury Polskiej Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie.
Specjalista w zakresie historii najnowszej i stosunków międzynarodowych; głównym przedmiotem jego zainteresowań są stosunki polsko-brytyjskie w XX wieku, rola służb specjalnych w dyplomacji oraz historia zimnej wojny. Od 1993 podejmował zakończone sukcesem wysiłki odtajnienia przez władze brytyjskie archiwaliów przechowywanych w The National Archives (Londyn), dotyczących najnowszej historii Polski, w tym śmierci gen. Władysława Sikorskiego, polityki mocarstw zachodnich wobec Polski w czasie II wojny światowej i zimnej wojny. Ekspert działającej w latach 2000–2004 Komisji Polsko-Brytyjskiej do Spraw Osiągnięć Polskiego Wywiadu w II Wojnie Światowej, powołanej przez premiera Wielkiej Brytanii Tony’ego Blaira i premiera Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Leszka Millera. M.in. dzięki jego staraniom przygotowano dwujęzyczny (polsko-angielski) raport pokazujący w nowym świetle skalę polskiego wkładu w dziedzinie wywiadu w zwycięstwie nad III Rzeszą. W latach 2013–2016 członek Rady Naukowej do spraw Historycznych przy ministrze Spraw Zagranicznych RP. Wystąpił jako ekspert w filmie dokumentalnym nakręconym przez Telewizję Polską (TVP) na temat powstania warszawskiego (2004), jest autorem projektu komentarza do filmu mającego stanowić część interaktywnej ekspozycji w Muzeum Historii Polski w Warszawie pt. „Mocarstwa zachodnie wobec Polski w latach 1939–1945”. Współpracuje od lat z TVP Historia, uczestnicząc w programach tej stacji poświęconym stosunkom polsko-radzieckim w latach 1939–1945, genezie II wojny światowej i sukcesom polskiego wywiadu.
Autor monografii: Polityka brytyjska wobec problemu granicy polsko-radzieckiej 1939–1945 (1998), Nadzieje i rozczarowania. Polityka Wielkiej Brytanii wobec Polski 1956–1970 (2005), Uzależnienie czy suwerenność? Odwilż październikowa w dyplomacji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1956–1961 (2010), „Wielka Brytania dotrzyma lojalnie swojego słowa”. Winston S. Churchill a Polska (2013) oraz m.in. artykułów Służby specjalne Wielkiej Brytanii i Polski w XX wieku. Problem współpracy i rywalizacji (2000), Śmierć generała Władysława Sikorskiego w świetle nowych dokumentów brytyjskich (2001). Współwydawca zbioru dokumentów Na najwyższym szczeblu. Spotkania premierów Rzeczypospolitej Polskiej i Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej (1999); współwydawca wspomnień Leona Kozłowskiego Moje przeżycia w więzieniu sowieckim i na wolności w czasie wojny w Rosji sowieckiej (2001). Redaktor tomu Polskie Dokumenty Dyplomatyczne 1941 (2013).
Członek komitetu redakcyjnego (od 2008) „Studiów z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, członek komitetu redakcyjnego (2008–2011) i członek redakcji (od 2012) „Dziejów Najnowszych” oraz członek komitetu redakcyjnego serii „Polskie Dokumenty Dyplomatyczne” (od 2016); członek Instytutu Bałtyckiego w Gdańsku. W 2010 odznaczony Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę, w 2012 Złotym Krzyżem Zasługi.
