DWORZEC WE WRZESZCZU
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Dworzec we Wrzeszczu.jpg|thumb|Dworzec we Wrzeszczu, 2019]] | [[File:Dworzec we Wrzeszczu.jpg|thumb|Dworzec we Wrzeszczu, 2019]] | ||
| + | [[File: Dworzec_Wrzeszcz_2023.jpg |thumb| Dworzec we Wrzesczu, 2023]] | ||
[[File: Dworzec_Wrzeszcz_perony.jpg |thumb| Perony dworca we Wrzeszczu, 2021]] | [[File: Dworzec_Wrzeszcz_perony.jpg |thumb| Perony dworca we Wrzeszczu, 2021]] | ||
| − | '''DWORZEC WE WRZESZCZU''' (Danzig Langfuhr), przy obecnej ul. Dmowskiego 1A (Bahnhofstraße), oddany do użytku 1 VII 1870 wraz z uruchomieniem połączenia kolejowego do Szczecina. Budynki dworcowe zbudowano według projektu zastosowanego | + | '''DWORZEC WE WRZESZCZU''' (Danzig Langfuhr), przy obecnej ul. Dmowskiego 1A (Bahnhofstraße), oddany do użytku 1 VII 1870 wraz z uruchomieniem połączenia kolejowego do Szczecina. Budynki dworcowe zbudowano według projektu zastosowanego m.in. w [[DWORZEC W OLIWIE | Oliwie]], Sopocie, Rumii, Wejherowie. Był to piętrowy budynek z parterowymi skrzydłami, nakryty dwuspadowym dachem. W latach 1914–1945 dworzec pełnił też funkcję stacji początkowej linii kolejowej Wrzeszcz – Kokoszki – Stara Piła ([[KOLEJ | kolej]]). 1 VI 1889 oddano do użytku dworzec towarowy. W latach 1909–1915 wybudowano czterotorowy nasyp, w formie przypominającego estakadę ziemnego nasypu, z pionowymi murami oporowymi, na którym posadowiono nastawnię bramną (na przedłużeniu obecnej ul. Konopnickiej) do obsługi ruchu pociągów w obrębie dworca. W 1945 budynek dworca uległ zniszczeniu, w nastepstwie czego po 1948 został rozebrany. <br/><br/> |
| − | + | Pierwszy powojenny budynek dworca, traktowany jako przejściowy, zaprojektowany przez architekta [[ŚWIAŁKOWSKI CZESŁAW, architekt, działacz gdańskiej Polonii | Czesława Świałkowskiego]], z przejściami podziemnymi pod torami, postawiony w ciągu 65 dni i oddano do użytku 24 I 1952. Posiadał cztery kasy biletowe, poczekalnię, biura, przechowalnię bagażu i bufet. Od czerwca 1967 do września 1968 obiekt przebudowano i rozbudowano w przeszklony budynek pawilonowy (z sześcioma okienkami kasowymi i dziewięcioma automatami biletowymi, przechowalnią bagażu, kioskiem "Ruch" i toaletami), z wejściem głównym i bocznym, przebudowano tunel, przedłużono perony w stronę Oliwy. Całość oddano do użytku 8 III 1969. Autorem projektu był arch. Bernard Cofta (3 VIII 1929 Poznań – 6 VI 2009 Dziemiany) z Biura Projektów Kolejowych. Przebudowany w latach 1975–1976, a następnie w latach 2014–2015 (w związku z budową Pomorskiej Kolei Metropolitalnej (PKM)). Gruntownie przebudowany od jesieni 2021, oddany do użytku 30 XI 2023. <br/><br/> | |
| − | [[GALERIA METROPOLIA | Galeria Metropolia]], kasy, dwa przejścia podziemne: jedno bezpośrednio z budynku dworca i drugie tunelem łączącym ul. Dmowskiego z ul. Kilińskiego. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | Przez stację przechodzą dwutorowe linie: dalekobieżna, PKM i [[SZYBKA KOLEJ MIEJSKA | Szybkiej Kolei Miejskiej]] (SKM). 19 X 1969 linia dalekobieżna została zelektryfikowana. Ma trzy perony (jeden dla PKM, drugi dla kolei dalekobieżnej, trzeci dla SKM, połączony z centrum handlowym [[GALERIA METROPOLIA | Galeria Metropolia]], kasy, dwa przejścia podziemne: jedno bezpośrednio z budynku dworca i drugie tunelem łączącym ul. Dmowskiego z ul. Kilińskiego. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 12:37, 14 cze 2024
DWORZEC WE WRZESZCZU (Danzig Langfuhr), przy obecnej ul. Dmowskiego 1A (Bahnhofstraße), oddany do użytku 1 VII 1870 wraz z uruchomieniem połączenia kolejowego do Szczecina. Budynki dworcowe zbudowano według projektu zastosowanego m.in. w Oliwie, Sopocie, Rumii, Wejherowie. Był to piętrowy budynek z parterowymi skrzydłami, nakryty dwuspadowym dachem. W latach 1914–1945 dworzec pełnił też funkcję stacji początkowej linii kolejowej Wrzeszcz – Kokoszki – Stara Piła ( kolej). 1 VI 1889 oddano do użytku dworzec towarowy. W latach 1909–1915 wybudowano czterotorowy nasyp, w formie przypominającego estakadę ziemnego nasypu, z pionowymi murami oporowymi, na którym posadowiono nastawnię bramną (na przedłużeniu obecnej ul. Konopnickiej) do obsługi ruchu pociągów w obrębie dworca. W 1945 budynek dworca uległ zniszczeniu, w nastepstwie czego po 1948 został rozebrany.
Pierwszy powojenny budynek dworca, traktowany jako przejściowy, zaprojektowany przez architekta Czesława Świałkowskiego, z przejściami podziemnymi pod torami, postawiony w ciągu 65 dni i oddano do użytku 24 I 1952. Posiadał cztery kasy biletowe, poczekalnię, biura, przechowalnię bagażu i bufet. Od czerwca 1967 do września 1968 obiekt przebudowano i rozbudowano w przeszklony budynek pawilonowy (z sześcioma okienkami kasowymi i dziewięcioma automatami biletowymi, przechowalnią bagażu, kioskiem "Ruch" i toaletami), z wejściem głównym i bocznym, przebudowano tunel, przedłużono perony w stronę Oliwy. Całość oddano do użytku 8 III 1969. Autorem projektu był arch. Bernard Cofta (3 VIII 1929 Poznań – 6 VI 2009 Dziemiany) z Biura Projektów Kolejowych. Przebudowany w latach 1975–1976, a następnie w latach 2014–2015 (w związku z budową Pomorskiej Kolei Metropolitalnej (PKM)). Gruntownie przebudowany od jesieni 2021, oddany do użytku 30 XI 2023.
Przez stację przechodzą dwutorowe linie: dalekobieżna, PKM i Szybkiej Kolei Miejskiej (SKM). 19 X 1969 linia dalekobieżna została zelektryfikowana. Ma trzy perony (jeden dla PKM, drugi dla kolei dalekobieżnej, trzeci dla SKM, połączony z centrum handlowym Galeria Metropolia, kasy, dwa przejścia podziemne: jedno bezpośrednio z budynku dworca i drugie tunelem łączącym ul. Dmowskiego z ul. Kilińskiego.
