DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE
(Utworzył nową stronę „{{paper}} DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE, powstał 1987–92, w ramach projektu Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej, przy q Sanktuarium Matk...”) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE, powstał | + | [[File:Diecezjalny_Dom_Samotnej_Matki_w_Matemblewie.jpg|thumb|Diecezjalny Dom Samotnej Matki w Matemblewie, 2006]] |
| + | |||
| + | '''DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE''', powstał 1987–1992, w ramach projektu Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej, przy [[SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BRZEMIENNEJ W MATEMBLEWIE | Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie]], pod tym samym adresem (ul. Matemblewska 9), w części południowo-wschodniej kompleksu. Od 1989 roku przyjmował pierwsze pensjonariuszki, w 1992 poświęcony przez abp. [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | Tadeusza Gocłowskiego]]. Pierwszym administratorem był ks. Kazimierz Krucz, proboszcz brętowski, a następnie matemblewski, inicjator i promotor przedsięwzięcia. W latach 1990–1993 dom prowadzili wolontariusze z organizacji Gaudium Vitae. Od 1993 osiadły tam Siostry Kanoniczki Ducha Świętego ([[DUCHACZKI | duchaczki]]). Maksymalna liczba podopiecznych – 20 matek, maksymalny czas pobytu – 1 rok (pół roku przed porodem i pół roku po porodzie). W latach 1989–2005 przewinęło się przez dom 1200 podopiecznych, kobiet i dzieci. Dom współpracuje z miejskimi ośrodkami pomocy społecznej, utrzymywany jest z ofiar i dotacji. Na kompleks składają się pomieszczenia mieszkalne, gospodarcze i świetlica. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:51, 19 gru 2022
DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE, powstał 1987–1992, w ramach projektu Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej, przy Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie, pod tym samym adresem (ul. Matemblewska 9), w części południowo-wschodniej kompleksu. Od 1989 roku przyjmował pierwsze pensjonariuszki, w 1992 poświęcony przez abp. Tadeusza Gocłowskiego. Pierwszym administratorem był ks. Kazimierz Krucz, proboszcz brętowski, a następnie matemblewski, inicjator i promotor przedsięwzięcia. W latach 1990–1993 dom prowadzili wolontariusze z organizacji Gaudium Vitae. Od 1993 osiadły tam Siostry Kanoniczki Ducha Świętego ( duchaczki). Maksymalna liczba podopiecznych – 20 matek, maksymalny czas pobytu – 1 rok (pół roku przed porodem i pół roku po porodzie). W latach 1989–2005 przewinęło się przez dom 1200 podopiecznych, kobiet i dzieci. Dom współpracuje z miejskimi ośrodkami pomocy społecznej, utrzymywany jest z ofiar i dotacji. Na kompleks składają się pomieszczenia mieszkalne, gospodarcze i świetlica.
