MANNHARDT HERMANN GOTTLIEB, przewodniczący gminy menonickiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę MANNHARDT HERMANN GOTTLIEB na MANNHARDT HERMANN GOTTLIEB, przewodniczący gminy menonickiej) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Hermann_Gottlieb_Mannhardt.jpg|thumb|Hermann Gottlieb Mannhardt]] | [[File:Hermann_Gottlieb_Mannhardt.jpg|thumb|Hermann Gottlieb Mannhardt]] | ||
| − | '''HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT''' (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), | + | '''HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT''' (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), przewodniczący [[MENONICI | gminy menonickiej]] w Gdańsku. Syn Hermanna Gottlieba Mannhardta (1805 – 13 VI 1885 Hamburg), zarządcy dóbr, bratanek [[MANNHARDT JACOB, kaznodzieja menonicki | Jacoba Mannhardta]]. W 1875 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w latach 1875–1878 studiował teologię na uniwersytetach w Strasburgu, Berlinie i Kilonii. Od 3 XI 1878 kaznodzieja, od października 1879 pastor i przewodniczący gminy menonickiej w Gdańsku – zastąpił odchodzącego na emeryturę stryja Jacoba.<br/><br/> |
| − | Po egzaminie nauczycielskim w 1880 uczył w szkole średniej dla dziewcząt ([[VORBEREITUNGSSCHULE FÜR KNABEN UND MÄDCHEN | Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen]], następnie Mannhardtsche Knabenvorschule für Sexta der höheren Lehranstalten und Mittelschulen), prowadzonej przez kuzynkę Louise Wilhelmine Mannhardt przy Poggenpfuhl 77 (ul. Żabi Kruk). W latach 1883–1884 zbudował nową okazałą plebanię (Predigerhaus) z pomieszczeniami dla zarządu gminy menonickiej w Gdańsku, w 1902 kierował budową nowego szpitala dla tej gminy. Obie inwestycje powstały na działkach obok zboru na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. W 1887 doprowadził do zatwierdzenia przez władze administracyjne nowego statutu gdańskiej gminy menonickiej, od 1883 wydawał coroczne sprawozdania z jej działalności. Autor dziejów menonitów w Gdańsku (''Die Danziger Mennonitengemeinde... 1569–1919'', 1919). Jego następcą, pełniącym do | + | Po egzaminie nauczycielskim w 1880 uczył w szkole średniej dla dziewcząt ([[VORBEREITUNGSSCHULE FÜR KNABEN UND MÄDCHEN, szkoła | Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen]], następnie Mannhardtsche Knabenvorschule für Sexta der höheren Lehranstalten und Mittelschulen), prowadzonej przez kuzynkę Louise Wilhelmine Mannhardt przy Poggenpfuhl 77 (ul. Żabi Kruk). W latach 1883–1884 zbudował nową okazałą plebanię (Predigerhaus) z pomieszczeniami dla zarządu gminy menonickiej w Gdańsku, w 1902 kierował budową nowego szpitala dla tej gminy. Obie inwestycje powstały na działkach obok zboru na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. W 1887 doprowadził do zatwierdzenia przez władze administracyjne nowego statutu gdańskiej gminy menonickiej, od 1883 wydawał coroczne sprawozdania z jej działalności. Autor dziejów menonitów w Gdańsku (''Die Danziger Mennonitengemeinde... 1569–1919'', 1919). Jego następcą, pełniącym do 1945 funkcję kaznodziei tej społeczności religijnej, był pastor Erich Göttner. <br/><br/> |
| − | Od 19 X 1880 | + | Od 19 X 1880 żonaty z menonitką Marią Elsą Dyck (6 I 1858 Jazowo, powiat elbląski – po 1927). Córka Margot w 1927 była żoną Gerharda Wiensa z menonickiej rodziny z Groß Walddorf ([[OLSZYNKA | Olszynki]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:22, 11 paź 2023
HERMANN GOTTLIEB MANNHARDT (14 I 1855 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 16 VII 1927 Gdańsk), przewodniczący gminy menonickiej w Gdańsku. Syn Hermanna Gottlieba Mannhardta (1805 – 13 VI 1885 Hamburg), zarządcy dóbr, bratanek Jacoba Mannhardta. W 1875 ukończył Gimnazjum Miejskie, w latach 1875–1878 studiował teologię na uniwersytetach w Strasburgu, Berlinie i Kilonii. Od 3 XI 1878 kaznodzieja, od października 1879 pastor i przewodniczący gminy menonickiej w Gdańsku – zastąpił odchodzącego na emeryturę stryja Jacoba.
Po egzaminie nauczycielskim w 1880 uczył w szkole średniej dla dziewcząt ( Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen, następnie Mannhardtsche Knabenvorschule für Sexta der höheren Lehranstalten und Mittelschulen), prowadzonej przez kuzynkę Louise Wilhelmine Mannhardt przy Poggenpfuhl 77 (ul. Żabi Kruk). W latach 1883–1884 zbudował nową okazałą plebanię (Predigerhaus) z pomieszczeniami dla zarządu gminy menonickiej w Gdańsku, w 1902 kierował budową nowego szpitala dla tej gminy. Obie inwestycje powstały na działkach obok zboru na Zaroślaku. W 1887 doprowadził do zatwierdzenia przez władze administracyjne nowego statutu gdańskiej gminy menonickiej, od 1883 wydawał coroczne sprawozdania z jej działalności. Autor dziejów menonitów w Gdańsku (Die Danziger Mennonitengemeinde... 1569–1919, 1919). Jego następcą, pełniącym do 1945 funkcję kaznodziei tej społeczności religijnej, był pastor Erich Göttner.
Od 19 X 1880 żonaty z menonitką Marią Elsą Dyck (6 I 1858 Jazowo, powiat elbląski – po 1927). Córka Margot w 1927 była żoną Gerharda Wiensa z menonickiej rodziny z Groß Walddorf ( Olszynki).
