NICOLOVIUS THEODOR BALTHASAR, prezydent rejencji gdańskiej

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
{{web}}
 
{{web}}
'''THEODOR BALTHASAR NICOLOVIUS''' (18 V 1768 Królewiec – 11 X 1831 Królewiec), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]. Syn urzędnika pruskiego Matthiasa Balthasara Nicoloviusa (1717–1778), brat urzędnika ministerialnego Georga Heinricha (1767–1839). Absolwent gimnazjum w Królewcu, na tamtejszym uniwersytecie studiował filozofię i prawo. Od 1797 roku pracował w administracji państwowej w Płocku, który po rozbiorach Polski został włączony do państwa pruskiego. W latach 1803–1809 był radcą w Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja), w 1810 wiceprezydentem rejencji w Królewcu, a od 1813 w Gumbinnen. Od 19 XI 1818 do 9 V 1825 roku pełnił obowiązki prezydenta rejencji gdańskiej, jego zwierzchnikiem był nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) [[SCHÖN HEINRICH THEODOR von | Heinrich Theodor von Schön]].<br/><br/>
+
'''THEODOR BALTHASAR NICOLOVIUS''' (18 V 1768 Królewiec – 11 X 1831 Królewiec), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]. Syn urzędnika pruskiego Matthiasa Balthasara Nicoloviusa (1717–1778), brat urzędnika ministerialnego Georga Heinricha (1767–1839). Absolwent gimnazjum w Królewcu, na tamtejszym uniwersytecie studiował filozofię i prawo. Od 1797 pracował w administracji państwowej w Płocku, który po rozbiorach Polski został włączony do państwa pruskiego. W latach 1803–1809 był radcą w Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja), w 1810 wiceprezydentem rejencji w Królewcu, a od 1813 w Gumbinnen. Od 19 XI 1818 do 9 V 1825 pełnił obowiązki prezydenta rejencji gdańskiej, jego zwierzchnikiem był nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) [[SCHÖN HEINRICH THEODOR von, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie | Heinrich Theodor von Schön]].<br/><br/>
W trakcie swej kadencji największą uwagę poświęcił tworzeniu terenowych organów władzy państwowej, jakimi od 1820 roku były nowo powołane powiaty w rejencji. Wspierał terenowe oddziały centralnej administracji skarbowej i policji, które były organizowane głównie w Gdańsku. Brał też udział w tworzeniu bazy dla nowych garnizonów wojskowych w Gdańsku, Elblągu i Starogardzie Gdańskim. Po przejściu na emeryturę wyjechał z Gdańska. <br/><br/>
+
W trakcie swej kadencji największą uwagę poświęcił tworzeniu terenowych organów władzy państwowej, jakimi od 1820 były nowo powołane powiaty w rejencji. Wspierał terenowe oddziały centralnej administracji skarbowej i policji, które były organizowane głównie w Gdańsku. Brał też udział w tworzeniu bazy dla nowych garnizonów wojskowych w Gdańsku, Elblągu i Starogardzie Gdańskim. Po przejściu na emeryturę wyjechał z Gdańska. <br/><br/>
Był żonaty z Marianne Sophie Hamann (1779–1855). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
Był żonaty z Marianne Sophie Hamann (1779–1855). Syn Georg Eduard w 1822 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], w 1858 był sędzią w Berlinie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Aktualna wersja na dzień 08:41, 14 lut 2023

THEODOR BALTHASAR NICOLOVIUS (18 V 1768 Królewiec – 11 X 1831 Królewiec), prezydent rejencji gdańskiej. Syn urzędnika pruskiego Matthiasa Balthasara Nicoloviusa (1717–1778), brat urzędnika ministerialnego Georga Heinricha (1767–1839). Absolwent gimnazjum w Królewcu, na tamtejszym uniwersytecie studiował filozofię i prawo. Od 1797 pracował w administracji państwowej w Płocku, który po rozbiorach Polski został włączony do państwa pruskiego. W latach 1803–1809 był radcą w Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja), w 1810 wiceprezydentem rejencji w Królewcu, a od 1813 w Gumbinnen. Od 19 XI 1818 do 9 V 1825 pełnił obowiązki prezydenta rejencji gdańskiej, jego zwierzchnikiem był nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) Heinrich Theodor von Schön.

W trakcie swej kadencji największą uwagę poświęcił tworzeniu terenowych organów władzy państwowej, jakimi od 1820 były nowo powołane powiaty w rejencji. Wspierał terenowe oddziały centralnej administracji skarbowej i policji, które były organizowane głównie w Gdańsku. Brał też udział w tworzeniu bazy dla nowych garnizonów wojskowych w Gdańsku, Elblągu i Starogardzie Gdańskim. Po przejściu na emeryturę wyjechał z Gdańska.

Był żonaty z Marianne Sophie Hamann (1779–1855). Syn Georg Eduard w 1822 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, w 1858 był sędzią w Berlinie. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania