MARCINKOWSKI TEOFIL, działacz gdańskiej Polonii
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''TEOFIL BRONISŁAW MARCINKOWSKI''' (8 IV 1895 Berlin – VIII 1940 obóz koncentracyjny Neuengamme koło Hamburga), działacz [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. W 1910 wraz z rodziną przeniósł się z Berlina do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum i zapisał do działającego w konspiracji TG „Sokół”. W 1915 aresztowany za konspiracyjną działalność i zesłany na Syberię, do Omska, gdzie stroił fortepiany w jednej z fabryk. Po powrocie w 1917 osiadł w Gdańsku i podjął pracę na kolei jako telegrafista. W 1919 powołany do Wojska Polskiego, walczył w bitwie warszawskiej. <br/><br/> | + | '''TEOFIL BRONISŁAW MARCINKOWSKI''' (8 IV 1895 Berlin – VIII 1940 obóz koncentracyjny Neuengamme koło Hamburga), działacz [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. Syn Andrzeja (ur. 1870) i Bronisławy z domu Majewskiej (ur. 1875). W 1910 wraz z rodziną przeniósł się z Berlina do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum i zapisał do działającego w konspiracji TG „Sokół”. W 1915 aresztowany za konspiracyjną działalność i zesłany na Syberię, do Omska, gdzie stroił fortepiany w jednej z fabryk. Po powrocie w 1917 osiadł w Gdańsku i podjął pracę na kolei jako telegrafista. W 1919 powołany do Wojska Polskiego, walczył w bitwie warszawskiej. <br/><br/> |
Zwolniony z wojska w 1921 powrócił do Gdańska i do poprzedniej pracy w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]]. Zaangażował się w działalność polskich organizacji narodowych i społecznych: TG „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]]. W 1925 przyczynił się do powstania gniazda sokolego w Nowym Porcie, w latach 1925–1933 pełnił tam funkcję naczelnika. W 1933, po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia, odmówił przyjęcia obywatelstwa [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] i przeprowadził się do Solca Kujawskiego. Do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako kierownik działu ruchu pociągów.<br/><br/> | Zwolniony z wojska w 1921 powrócił do Gdańska i do poprzedniej pracy w [[DYREKCJA KOLEI | Dyrekcji Kolei]]. Zaangażował się w działalność polskich organizacji narodowych i społecznych: TG „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]]. W 1925 przyczynił się do powstania gniazda sokolego w Nowym Porcie, w latach 1925–1933 pełnił tam funkcję naczelnika. W 1933, po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia, odmówił przyjęcia obywatelstwa [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] i przeprowadził się do Solca Kujawskiego. Do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako kierownik działu ruchu pociągów.<br/><br/> | ||
| − | Po wrześniu 1939 przymusowo pracował w lesie. 8 IV 1940 aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu (dostał nr 21714/40, przebywał w bloku 44), następnie przeniesiony do Neuengamme. W 1922 poślubił Leokadię Muzyk, po ślubie mieszkał w Nowym Porcie, w byłych [[KOSZARY | koszarach, tzw. Neufahrwasser-Kaserne]], przebudowanych na mieszkania dla Polaków. {{author: KLJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Po wrześniu 1939 przymusowo pracował w lesie. 8 IV 1940 aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu (dostał nr 21714/40, przebywał w bloku 44), następnie przeniesiony do Neuengamme. W 1922 poślubił Leokadię z domu Muzyk (ur. 26 X 1899) |
| + | , po ślubie mieszkał w Nowym Porcie, w byłych [[KOSZARY | koszarach, tzw. Neufahrwasser-Kaserne]], przebudowanych na mieszkania dla Polaków. {{author: KLJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:36, 11 paź 2022
TEOFIL BRONISŁAW MARCINKOWSKI (8 IV 1895 Berlin – VIII 1940 obóz koncentracyjny Neuengamme koło Hamburga), działacz Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”. Syn Andrzeja (ur. 1870) i Bronisławy z domu Majewskiej (ur. 1875). W 1910 wraz z rodziną przeniósł się z Berlina do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum i zapisał do działającego w konspiracji TG „Sokół”. W 1915 aresztowany za konspiracyjną działalność i zesłany na Syberię, do Omska, gdzie stroił fortepiany w jednej z fabryk. Po powrocie w 1917 osiadł w Gdańsku i podjął pracę na kolei jako telegrafista. W 1919 powołany do Wojska Polskiego, walczył w bitwie warszawskiej.
Zwolniony z wojska w 1921 powrócił do Gdańska i do poprzedniej pracy w Dyrekcji Kolei. Zaangażował się w działalność polskich organizacji narodowych i społecznych: TG „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, Gdańskiej Macierzy Szkolnej. W 1925 przyczynił się do powstania gniazda sokolego w Nowym Porcie, w latach 1925–1933 pełnił tam funkcję naczelnika. W 1933, po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia, odmówił przyjęcia obywatelstwa II Wolnego Miasta Gdańska i przeprowadził się do Solca Kujawskiego. Do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako kierownik działu ruchu pociągów.
Po wrześniu 1939 przymusowo pracował w lesie. 8 IV 1940 aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu (dostał nr 21714/40, przebywał w bloku 44), następnie przeniesiony do Neuengamme. W 1922 poślubił Leokadię z domu Muzyk (ur. 26 X 1899)
, po ślubie mieszkał w Nowym Porcie, w byłych koszarach, tzw. Neufahrwasser-Kaserne, przebudowanych na mieszkania dla Polaków.
