KOCH MICHAEL, kaznodzieja
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KOCH MICHAEL, pastor, kaznodzieja na KOCH MICHAEL, kaznodzieja, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''MICHAEL KOCH''' (1663 Gdańsk – 1 IX 1709 Gdańsk) | + | '''MICHAEL KOCH''' (1663 Gdańsk – 1 IX 1709 Gdańsk), kaznodzieja. W 1674 był uczniem czwartej klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1685 studentem teologii w Wittenberdze, od 1687 w Jenie. Z okresu studiów zachował się jego drukowany okolicznościowy wiersz, napisany z okazji imienin kupca gdańskiego Daniela Buncka. Od 1692 w Gdańsku rektor [[SZKOŁA ŚW. BARTŁOMIEJA | szkoły św. Bartłomieja]]. 14 II 1700 powołany został na kaznodzieję [[KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY ŚW. OLAFA | kościoła garnizonowego św. Olafa]] w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]], urząd objął 7 marca. Specjalnym wierszem gratulowała mu urzędu w Wisłoujściu siostra Susanna Krieger.<br/><br/> |
| − | 23 VI 1709 mianowany został kaznodzieją | + | 23 VI 1709 mianowany został kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościoła św. Jakuba]] na [[STARE MIASTO | Starym Mieście]]. Bezskutecznie zabiegał u władz miasta o zgodę na udzielanie w tym kościele ślubów i chrztów (co było wyłączone z działalności kościołów przyszpitalnych), od razu zaczął też czynić zabiegi o pozyskanie lepiej opłacanego urzędu w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. 11 sierpnia przekazał obowiązki w Wisłoujściu następcy, [[BAUER JOHANN GEORG, kaznodzieja kościoła św. Olafa | Johannowi Georgowi Bauerowi]]. Zmarł w trzy tygodnie później, 1 września, w trakcie panującej w Gdańsku wielkiej epidemii dżumy (zob. [[EPIDEMIE NOWOŻYTNE | epidemie nowożytne, tabela)]], wraz z siostrą i służącą, dzień po śmierci żony i osiem dni po śmierci nieznanej z imienia córki. Jego następca w Wisłoujściu, Johann Georg Bauer, zmarł na dżumę 30 sierpnia i być może akurat te wypadki należy z sobą bliżej łączyć (nie byli jedynymi ofiarami dżumy wśród duchownych, ale obaj pracowali w kontakcie ze środowiskiem marynarskim).<br/><br/> |
7 IV 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Euphrosyną (zmarła w wieku 52 lat, pochowana 2 IX 1709), jedną z ośmiorga dzieci zakrystiana kościoła NMP Detlofa Krügera (pochowany 31 VII 1708).<br/><br/> | 7 IV 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Euphrosyną (zmarła w wieku 52 lat, pochowana 2 IX 1709), jedną z ośmiorga dzieci zakrystiana kościoła NMP Detlofa Krügera (pochowany 31 VII 1708).<br/><br/> | ||
| − | Pochowany 27 IX 1709 w kościele NMP, obok | + | Pochowany 27 IX 1709 w kościele NMP, obok m.in. teścia i żony, w grobie rodziny Krügerów, pod płytą nagrobną nr 474. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, opr. Zenon Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 230 | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', opr. Zenon Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 230.<br/> |
| − | + | ||
Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius …'', Leipzig, 1713, s. 188.<br/> | Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius …'', Leipzig, 1713, s. 188.<br/> | ||
| − | + | Prätorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 18, 53. <br/> | |
| + | Kościelak Sławomir, ''Kaznodzieje ewangeliccy w kościele św. Jakuba'', w: ''Szpital i kościół św. Jakuba. 600 lat fundacji gildii szyprów w Gdańsku'', Toruń 2009, s. 190. <br/> | ||
| + | Kotarski Edmund, ''Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku'', Gdańsk 1993, s. 216-217.<br/> | ||
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…'', Königsberg 1734, s. 67, 76.<br/> | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…'', Königsberg 1734, s. 67, 76.<br/> | ||
| + | Szarszewski Adam, ''Szpital i kościół św. Jakuba w Gdańsku'', Toruń 1999, s. 85, 248.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 116, 179. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 116, 179. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:04, 6 sie 2024
MICHAEL KOCH (1663 Gdańsk – 1 IX 1709 Gdańsk), kaznodzieja. W 1674 był uczniem czwartej klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1685 studentem teologii w Wittenberdze, od 1687 w Jenie. Z okresu studiów zachował się jego drukowany okolicznościowy wiersz, napisany z okazji imienin kupca gdańskiego Daniela Buncka. Od 1692 w Gdańsku rektor szkoły św. Bartłomieja. 14 II 1700 powołany został na kaznodzieję kościoła garnizonowego św. Olafa w Wisłoujściu, urząd objął 7 marca. Specjalnym wierszem gratulowała mu urzędu w Wisłoujściu siostra Susanna Krieger.
23 VI 1709 mianowany został kaznodzieją kościoła św. Jakuba na Starym Mieście. Bezskutecznie zabiegał u władz miasta o zgodę na udzielanie w tym kościele ślubów i chrztów (co było wyłączone z działalności kościołów przyszpitalnych), od razu zaczął też czynić zabiegi o pozyskanie lepiej opłacanego urzędu w kościele św. Trójcy. 11 sierpnia przekazał obowiązki w Wisłoujściu następcy, Johannowi Georgowi Bauerowi. Zmarł w trzy tygodnie później, 1 września, w trakcie panującej w Gdańsku wielkiej epidemii dżumy (zob. epidemie nowożytne, tabela), wraz z siostrą i służącą, dzień po śmierci żony i osiem dni po śmierci nieznanej z imienia córki. Jego następca w Wisłoujściu, Johann Georg Bauer, zmarł na dżumę 30 sierpnia i być może akurat te wypadki należy z sobą bliżej łączyć (nie byli jedynymi ofiarami dżumy wśród duchownych, ale obaj pracowali w kontakcie ze środowiskiem marynarskim).
7 IV 1692 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się z Euphrosyną (zmarła w wieku 52 lat, pochowana 2 IX 1709), jedną z ośmiorga dzieci zakrystiana kościoła NMP Detlofa Krügera (pochowany 31 VII 1708).
Pochowany 27 IX 1709 w kościele NMP, obok m.in. teścia i żony, w grobie rodziny Krügerów, pod płytą nagrobną nr 474.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, opr. Zenon Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 230.
Praetorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius …, Leipzig, 1713, s. 188.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 18, 53.
Kościelak Sławomir, Kaznodzieje ewangeliccy w kościele św. Jakuba, w: Szpital i kościół św. Jakuba. 600 lat fundacji gildii szyprów w Gdańsku, Toruń 2009, s. 190.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku, Gdańsk 1993, s. 216-217.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…, Königsberg 1734, s. 67, 76.
Szarszewski Adam, Szpital i kościół św. Jakuba w Gdańsku, Toruń 1999, s. 85, 248.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 116, 179.
