MAJEWSKI WOJCIECH, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę MAJEWSKI WOJCIECH na MAJEWSKI WOJCIECH, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Majewski Wojciech.JPG|thumb|Wojciech Majewski]] | [[File:Majewski Wojciech.JPG|thumb|Wojciech Majewski]] | ||
| − | '''WOJCIECH MAJEWSKI''' (ur. 28 III 1932 Białystok), specjalista inżynierii i gospodarki wodnej, dyrektor [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (IBW PAN). Syn pracownika PKP, dyżurnego ruchu na węzłowej stacji kolejowej Czeremcha koło Białegostoku, następnie zawiadowcy tej stacji, | + | '''WOJCIECH MAJEWSKI''' (ur. 28 III 1932 Białystok), specjalista inżynierii i gospodarki wodnej, dyrektor [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk]] (IBW PAN). Syn pracownika PKP, dyżurnego ruchu na węzłowej stacji kolejowej Czeremcha koło Białegostoku, następnie zawiadowcy tej stacji, pracownika Wydziału Ruchu w Wileńskiej Dyrekcji PKP, oraz nauczycielki. Od 1945 z rodziną w Bydgoszczy, od 1946 w Gdańsku, po przeniesieniu ojca do pracy w Dyrekcji Okręgowej PKP.<br/><br/> |
W 1950 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]]. Studia rozpoczął na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), po zmianach organizacyjnych pierwszy stopień ukończył w 1953 na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. Od 1 IV 1954 zatrudniony jako asystent Katedrze Miernictwa i Geodezji, łączył prowadzenie zajęć ze studiami drugiego stopnia, które na tym samym Wydziale ukończył w 1956, magister inżynier budownictwa wodnego śródlądowego. W latach 1956–1991 w IBW PAN. W 1963 po rocznym stypendium British Council uzyskał stopień Master of Science (MSc) na Uniwersytecie w Glasgow, od 1967 doktor (IBW PAN), od 1985 doktor habilitowany (przewód: Wydział Hydrotechniki PG), od 1990 profesor tytularny, w okresie 1967–1968 na stypendium w Kanadzie (National Research Council), zajmując się zjawiskami lodowymi na rzekach i przeciwdziałaniem ich negatywnym skutkom. W latach 1974–1978 uczestniczył w Międzynarodowym Programie Hydrologicznym UNESCO. Przewodniczący grupy roboczej, która opracowała raport ''Wpływ zrzutu wód podgrzanych na środowisko wodne''.<br/><br/> | W 1950 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]]. Studia rozpoczął na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), po zmianach organizacyjnych pierwszy stopień ukończył w 1953 na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. Od 1 IV 1954 zatrudniony jako asystent Katedrze Miernictwa i Geodezji, łączył prowadzenie zajęć ze studiami drugiego stopnia, które na tym samym Wydziale ukończył w 1956, magister inżynier budownictwa wodnego śródlądowego. W latach 1956–1991 w IBW PAN. W 1963 po rocznym stypendium British Council uzyskał stopień Master of Science (MSc) na Uniwersytecie w Glasgow, od 1967 doktor (IBW PAN), od 1985 doktor habilitowany (przewód: Wydział Hydrotechniki PG), od 1990 profesor tytularny, w okresie 1967–1968 na stypendium w Kanadzie (National Research Council), zajmując się zjawiskami lodowymi na rzekach i przeciwdziałaniem ich negatywnym skutkom. W latach 1974–1978 uczestniczył w Międzynarodowym Programie Hydrologicznym UNESCO. Przewodniczący grupy roboczej, która opracowała raport ''Wpływ zrzutu wód podgrzanych na środowisko wodne''.<br/><br/> | ||
W latach 1978–1988 uczestniczył w pracach Sekcji Badań Lodowych Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań Hydrologicznych (IAHR), jej przewodniczący przez dwie dwuletnie kadencje (1998–2002). Przez dwie kadencje członek Krajowej Rady Gospodarki Wodnej przy Ministrze Środowiska. Przez wiele lat pracował jako konsultant do spraw budownictwa wodnego i gospodarki wodnej w biurze projektów Hydroprojekt. W okresie 1973–1980 kierował zespołem prowadzącym badania projektowe i eksploatacyjne elektrowni szczytowo-pompowej i jądrowej Żarnowiec.<br/><br/> | W latach 1978–1988 uczestniczył w pracach Sekcji Badań Lodowych Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań Hydrologicznych (IAHR), jej przewodniczący przez dwie dwuletnie kadencje (1998–2002). Przez dwie kadencje członek Krajowej Rady Gospodarki Wodnej przy Ministrze Środowiska. Przez wiele lat pracował jako konsultant do spraw budownictwa wodnego i gospodarki wodnej w biurze projektów Hydroprojekt. W okresie 1973–1980 kierował zespołem prowadzącym badania projektowe i eksploatacyjne elektrowni szczytowo-pompowej i jądrowej Żarnowiec.<br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 12:16, 8 paź 2022
WOJCIECH MAJEWSKI (ur. 28 III 1932 Białystok), specjalista inżynierii i gospodarki wodnej, dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk (IBW PAN). Syn pracownika PKP, dyżurnego ruchu na węzłowej stacji kolejowej Czeremcha koło Białegostoku, następnie zawiadowcy tej stacji, pracownika Wydziału Ruchu w Wileńskiej Dyrekcji PKP, oraz nauczycielki. Od 1945 z rodziną w Bydgoszczy, od 1946 w Gdańsku, po przeniesieniu ojca do pracy w Dyrekcji Okręgowej PKP.
W 1950 absolwent V Liceum Ogólnokształcącego. Studia rozpoczął na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej (PG), po zmianach organizacyjnych pierwszy stopień ukończył w 1953 na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. Od 1 IV 1954 zatrudniony jako asystent Katedrze Miernictwa i Geodezji, łączył prowadzenie zajęć ze studiami drugiego stopnia, które na tym samym Wydziale ukończył w 1956, magister inżynier budownictwa wodnego śródlądowego. W latach 1956–1991 w IBW PAN. W 1963 po rocznym stypendium British Council uzyskał stopień Master of Science (MSc) na Uniwersytecie w Glasgow, od 1967 doktor (IBW PAN), od 1985 doktor habilitowany (przewód: Wydział Hydrotechniki PG), od 1990 profesor tytularny, w okresie 1967–1968 na stypendium w Kanadzie (National Research Council), zajmując się zjawiskami lodowymi na rzekach i przeciwdziałaniem ich negatywnym skutkom. W latach 1974–1978 uczestniczył w Międzynarodowym Programie Hydrologicznym UNESCO. Przewodniczący grupy roboczej, która opracowała raport Wpływ zrzutu wód podgrzanych na środowisko wodne.
W latach 1978–1988 uczestniczył w pracach Sekcji Badań Lodowych Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań Hydrologicznych (IAHR), jej przewodniczący przez dwie dwuletnie kadencje (1998–2002). Przez dwie kadencje członek Krajowej Rady Gospodarki Wodnej przy Ministrze Środowiska. Przez wiele lat pracował jako konsultant do spraw budownictwa wodnego i gospodarki wodnej w biurze projektów Hydroprojekt. W okresie 1973–1980 kierował zespołem prowadzącym badania projektowe i eksploatacyjne elektrowni szczytowo-pompowej i jądrowej Żarnowiec.
W latach 1991–1997 pracował na PG, kierownik Katedry Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej. W okresie 1981–2005 organizator i kierownik Ogólnopolskiej Szkoły Hydrauliki, powstałej pod auspicjami Komitetu Gospodarki Wodnej PAN. Od 1997 jako zastępca dyrektora ponownie w IBW PAN, 2000–2004 jego dyrektor. W latach 2003–2005 kierował projektem ochrony przeciwpowodziowej Gdańska po powodzi w 2001 roku, 2006–2007 kierował zespołem, który opracował ekspertyzę poświęconą stanowi gospodarki wodnej w Polsce. Od 2005 do 2019 pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie, w IBW PAN był wiceprzewodniczącym Rady Naukowej. W Komitecie Gospodarki Wodnej PAN przewodniczący (2000–2008) i wiceprzewodniczący (1992–2000 i od 2008 do 2012).
Autor między innymi: Introduction to Water Resources Management in Environmental Engineering (2005), Przepływ w kanałach otwartych z uwzględnieniem zjawisk lodowych (2009), Powódź w Gdańsku w lipcu 2001 (2010), redaktor Hydraulic Problems in Environmental Engineering (2004), Hydraulic and Environmental Problems in Open Channels in View of Water Framework Directive (2005).
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1983) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002).
