KRZAKLEWSKI MARIAN, polityk, działacz związkowy
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''MARIAN KRZAKLEWSKI''' (ur. 23 VIII 1950 Kolbuszowa koło Rzeszowa), polityk, działacz związkowy. W 1975 absolwent Wydziału Automatyki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W latach 1976–1984 pracownik w Zakładzie Systemów Automatyki Kompleksowej Polskiej Akademii Nauk (ZSAK PAN) w Gliwicach, od 1985 pracownik Politechniki Śląskiej w Gliwicach (filia w Katowicach), od 1986 doktor nauk technicznych. Był także wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.<br/><br/> | '''MARIAN KRZAKLEWSKI''' (ur. 23 VIII 1950 Kolbuszowa koło Rzeszowa), polityk, działacz związkowy. W 1975 absolwent Wydziału Automatyki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W latach 1976–1984 pracownik w Zakładzie Systemów Automatyki Kompleksowej Polskiej Akademii Nauk (ZSAK PAN) w Gliwicach, od 1985 pracownik Politechniki Śląskiej w Gliwicach (filia w Katowicach), od 1986 doktor nauk technicznych. Był także wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.<br/><br/> | ||
| − | Od września 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komitetu Zakładowego w ZSAK PAN w Gliwicach. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] (od 13 XII 1981) był współredaktorem wydawnictw podziemnych, 16 VI 1984 aresztowany w Zabrzu, przebywał w Areszcie Śledczym w Katowicach, zwolniony 22 VII 1984 na mocy amnestii. Od 1989 członek Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”, działał w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie jako sekretarz Komitetu Regionalnego (region Śląsko-Dąbrowski). W 1990, na II Zjeździe „Solidarności”, wybrany został do Prezydium oraz Komisji Krajowej. Podczas III Zjazdu, 23 II 1991, wybrany został przewodniczącym „S”, po | + | Od września 1980 członek [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komitetu Zakładowego w ZSAK PAN w Gliwicach. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] (od 13 XII 1981) był współredaktorem wydawnictw podziemnych, 16 VI 1984 aresztowany w Zabrzu, przebywał w Areszcie Śledczym w Katowicach, zwolniony 22 VII 1984 na mocy amnestii. Od 1989 członek Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”, działał w Komitecie Obywatelskim przy [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lechu Wałęsie]] jako sekretarz Komitetu Regionalnego (region Śląsko-Dąbrowski). W 1990, na II Zjeździe „Solidarności”, wybrany został do Prezydium oraz Komisji Krajowej. Podczas III Zjazdu, 23 II 1991, wybrany został przewodniczącym „S”, po Lechu Wałęsie, był nim do 27 IX 2002. W 1993 był inicjatorem złożenia przez posłów „S” wniosku o wotum nieufności wobec rządu Hanny Suchockiej, w efekcie czego rozwiązano Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji.<br/><br/> |
Od 1996 prezes Stowarzyszenia „Solidarni ze Stocznią Gdańską”. W 1996 założyciel i lider Akcji Wyborczej Solidarność (AWS), z jej ramienia w latach 1997–2001 poseł na Sejm RP III kadencji (z okręgu katowickiego), przewodniczący Klubu Parlamentarnego AWS od 20 X 1997 do 18 X 2001. W latach 1998–2002 członek delegacji polskiej parlamentarzystów do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie był wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej. W 2000 kandydował na urząd Prezydenta RP (uzyskał 15,57% głosów – III miejsce, po Aleksandrze Kwaśniewskim i Andrzeju Olechowskim).<br/><br/> | Od 1996 prezes Stowarzyszenia „Solidarni ze Stocznią Gdańską”. W 1996 założyciel i lider Akcji Wyborczej Solidarność (AWS), z jej ramienia w latach 1997–2001 poseł na Sejm RP III kadencji (z okręgu katowickiego), przewodniczący Klubu Parlamentarnego AWS od 20 X 1997 do 18 X 2001. W latach 1998–2002 członek delegacji polskiej parlamentarzystów do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie był wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej. W 2000 kandydował na urząd Prezydenta RP (uzyskał 15,57% głosów – III miejsce, po Aleksandrze Kwaśniewskim i Andrzeju Olechowskim).<br/><br/> | ||
| − | W 2002 zrezygnował z działalności partyjnej. Od 2001 do lutego 2010 członek Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych. Od maja 2004 radny Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES), w latach 2006–2008 członek Prezydium EKES. W październiku 2005 został wybrany wiceprzewodniczącym Eurocadres – Europejskiej Rady Pracowników z wyższym wykształceniem i kadr menedżerskich. W 2009 bezskutecznie ubiegał się z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu rzeszowskim o mandat poselski do Parlamentu Europejskiego. Jego żona Maria zasiadała w okresie 2006–2010 z listy Prawa i Sprawiedliwości w [[RADA MIEJSKA | Radzie Miasta Gdańska]]. {{author: JG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 2002 zrezygnował z działalności partyjnej. Od 2001 do lutego 2010 członek Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych. Od maja 2004 radny Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES), w latach 2006–2008 członek Prezydium EKES. W październiku 2005 został wybrany wiceprzewodniczącym Eurocadres – Europejskiej Rady Pracowników z wyższym wykształceniem i kadr menedżerskich. W 2009 bezskutecznie ubiegał się z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu rzeszowskim o mandat poselski do Parlamentu Europejskiego. Jego żona Maria zasiadała w okresie 2006–2010 z listy Prawa i Sprawiedliwości w [[RADA MIEJSKA, po 1945 | Radzie Miasta Gdańska]]. {{author: JG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:58, 25 sie 2023
MARIAN KRZAKLEWSKI (ur. 23 VIII 1950 Kolbuszowa koło Rzeszowa), polityk, działacz związkowy. W 1975 absolwent Wydziału Automatyki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W latach 1976–1984 pracownik w Zakładzie Systemów Automatyki Kompleksowej Polskiej Akademii Nauk (ZSAK PAN) w Gliwicach, od 1985 pracownik Politechniki Śląskiej w Gliwicach (filia w Katowicach), od 1986 doktor nauk technicznych. Był także wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Od września 1980 członek NSZZ „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komitetu Zakładowego w ZSAK PAN w Gliwicach. W stanie wojennym (od 13 XII 1981) był współredaktorem wydawnictw podziemnych, 16 VI 1984 aresztowany w Zabrzu, przebywał w Areszcie Śledczym w Katowicach, zwolniony 22 VII 1984 na mocy amnestii. Od 1989 członek Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”, działał w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie jako sekretarz Komitetu Regionalnego (region Śląsko-Dąbrowski). W 1990, na II Zjeździe „Solidarności”, wybrany został do Prezydium oraz Komisji Krajowej. Podczas III Zjazdu, 23 II 1991, wybrany został przewodniczącym „S”, po Lechu Wałęsie, był nim do 27 IX 2002. W 1993 był inicjatorem złożenia przez posłów „S” wniosku o wotum nieufności wobec rządu Hanny Suchockiej, w efekcie czego rozwiązano Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji.
Od 1996 prezes Stowarzyszenia „Solidarni ze Stocznią Gdańską”. W 1996 założyciel i lider Akcji Wyborczej Solidarność (AWS), z jej ramienia w latach 1997–2001 poseł na Sejm RP III kadencji (z okręgu katowickiego), przewodniczący Klubu Parlamentarnego AWS od 20 X 1997 do 18 X 2001. W latach 1998–2002 członek delegacji polskiej parlamentarzystów do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie był wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej. W 2000 kandydował na urząd Prezydenta RP (uzyskał 15,57% głosów – III miejsce, po Aleksandrze Kwaśniewskim i Andrzeju Olechowskim).
W 2002 zrezygnował z działalności partyjnej. Od 2001 do lutego 2010 członek Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych. Od maja 2004 radny Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES), w latach 2006–2008 członek Prezydium EKES. W październiku 2005 został wybrany wiceprzewodniczącym Eurocadres – Europejskiej Rady Pracowników z wyższym wykształceniem i kadr menedżerskich. W 2009 bezskutecznie ubiegał się z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu rzeszowskim o mandat poselski do Parlamentu Europejskiego. Jego żona Maria zasiadała w okresie 2006–2010 z listy Prawa i Sprawiedliwości w Radzie Miasta Gdańska.
