Tekst źródłowy strony WOJNA GOTLANDZKA

{{paper}}
'''WOJNA GOTLANDZKA.''' Toczona w latach 1398–1409 o wyspę Gotlandię na Morzu Bałtyckim, zajętą przez tzw. braci witalijskich (kaprów), utrudniających żeglugę i handel. W 1396 roku, przy poparciu Krzyżaków, wyprawiono przeciwko nim siły miast hanzeatyckich na tzw. statkach pokoju. Główny ciężar działań spadł na Główne Miasto Gdańsk. Siłami miast pruskich (z innych hanzeatyckich na zbiórkę przy Helu przybyło jedynie 6 statków z Lubeki) dowodzili rajca gdański Johann Mekelfeld i ławnik Wilhelm von Oringen. W 1398 wyspę zajął zakon krzyżacki, flota (10 kog, w tym 6 krzyżackich, reszta z miast pruskich, i 30 mniejszych statków) operowała z portu gdańskiego (wypłynęła w początku marca, powróciła 25 kwietnia), a Główne Miasto Gdańsk dostarczyło 160 zbrojnych pod wodzą burmistrza [[LETZKAU CONRAD | Conrada Letzkaua]], kogę i mniejsze jednostki. Wobec dalszego działania braci witalijskich (w lipcu zdobyli m.in. gdański statek płynący z Norwegii), w sierpniu 1398 roku koga gdańska z około 40 zbrojnymi, pod dowództwem rajcy [[HECHT ARNOLD | Arnolda Hechta]], nazwanego admirałem wielkiego mistrza, patrolowała Bałtyk. W 1403 roku Gotlandię zajęli Duńczycy. Po jej odzyskaniu siły krzyżackie powróciły 12 sierpnia do Gdańska. Nakłady miasta, szacowane na ponad 2 tysiące grzywien, ponownie były największe wśród miast pruskich. W roku 1409, w obliczu wojny z Polską, Krzyżacy odsprzedali wyspę Duńczykom. {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]]